Ekşi Duyuru

Son birkaç yıldır doğum günüm yaklaştıkça stres yaşıyorum. Yakın bir zamanda 28 yaşına gireceğim. Şimdiden bunun stresini yaşamaya başladım. Hem doğum günüm gelene kadar stres yaşıyorum hem de doğum günümde o günün bir an önce bitmesini istiyorum. Bunun nedenlerini biraz düşündüm. İnsanların doğum günümü kutlaması beni odak noktası hâline getirdiği için bundan kaçmaya çalışıyorum. Hele hediye, pasta gibi şeyler beni çocuk gibi utandırıyor bazen. Yaş ilerlediği için de bir stres oluyor. Başka ne gibi sebepleri olabilir bu durumun? Bunu nasıl aşabilirim?

Siz böyle bir durum yaşıyor musunuz? Doğum günleriniz genelde nasıl geçiyor?

Biri ile konuşmak, tanışmak istiyorum ama yok arkadaş bir yalnız yakalayamadım gitti. Sürekli arkadaşlarıyla. Tek çalışırken yakalayayım diyorum ama o da yok. Arkadaşlarım diyor ki ''Tek yakalaman biraz zor. İnstagramı varsa bulalım oradan konuş'' Ben bunu kesinlikle yapmam. Garip geliyor bana.

Ne önerirsiniz?

Selamlar Arkadaşlar,

Eşimle her konuda tartışabiliyoruz. Fikirlerimiz çatışıyor. Nasıl çözeceğimi bulamadığım için de buraya yazayım dedim.

Kısa bir bilgi vereyim. Ben 37 yaşındayım ve erkek tarafıyım, eşim 30 yaşında. 3.5 yıldan veri evliyiz. Bu yaşına gelmişsin hala buraya mı yazıyorsun derseniz, haklısınız valla, ne diyeyim, birilerine de anlatamıyorum. Psikoloğa antlatsam fayda eder mi?

En son bugün sabah tartıştık ve uzadı gitti. Bütün gün gerginliği sürdü.

Sabahları ben erken uyanıyorum. Sabah uyandım elektrik sobasını açtım, bir ara tuvalete gidip geldim ve eşim bu sırada uyanmış. Bana elektrik sobasını neden açık bıraktığımı sordu. Ben de tuvalete gittim geldim, toplam 3 dk, 3 dk için kapatmaya gerek yok dedim.

Geldiğimiz noktada o hala bundan sonra her kalktığında kapat diyor, ben 3-5 dk için kapatmam diyorum, çözemiyoruz bir türlü durumu.

Tabii altta bir sürü farklı problem var. Ama bu basit durum özelinde bile antlaşmaya varamıyoruz, bırakın diğerlerinde varalım. Acaba ben mi çok uzatıyorum, ne dersiniz.

Bu arada aylık hane gelirimiz 20 bin üzeri, ben eşimin iki katından fazla kazanıyorum. Yalnız elektrik faturasını eşim ödüyor.

Merhaba duyuru, hediye seçemeyen bir insan olmama rağmen kendimi zorladım uzun uzun; öncesinde sizin fikrinizi almak istedim.

Context olarak, kendisi mor renge inanılmaz bir sevgisi olan bir kadın kişisi. Bir süre sonra yurtdışına taşınacağı için kalıcı bir eşya vs. işine yarayabilecek bir şey alamıyorum. Parfümdür, giysidir zevkleri çok spesifik ve alacağını almış zaten benim başka bir şey almam mantıklı gelmiyor.

Spa seti alayım dedim ama hazır da olmasın kendim hazırlayayım:

www.bathandbodyworks.com.tr
www.bathandbodyworks.com.tr
www.bathandbodyworks.com.tr
urun.n11.com
www.amazon.com.tr

Şu 5'ini alıp güzel bir hediye kutusuna şirince paketlesem sizce güzel bir hediye olur mu? Bunlardan bir şeyler ekleyip çıkarır mıydınız?

Yankee candles'a baktım aslında ilk, ama onlarda da normalde 150 lira olan şeyleri 550'ye satıyorlar türkiye'de

Benim youtube olurdu çünkü üstüne saatlerce konuşabileceğim, dolu olduğum birkaç konu var. O konudaki fikirlerimi en iyi youtube uzun videolarla anlatabilirim.

Diğer tüm konularda kendime güvenim var ama alnım geniş (şakaklarım açık), kafamın üst kısmı biraz büyük ve saçlarım da seyrek geliyor (saçlarımın seyrekliği kısmı doğru) bunlar haricinde tipim fena değil ama bu üç konu özgüvenimi kırıyor.
Bunlar kızlar tarafından çok önemsenen şeyler mi erkekte?

Sol taraf kadın, sağ taraf erkek.

Diyalog şu linkte (buraya yükleyince çözünürlüğü düştüğü için Google Drive'a yükledim):
drive.google.com

Taraf tutmuş olmamak, etkilememek için yorumlara yorum veya beğeni yapmayacağım.

Yorumlar bittikten sonra yaparım ama =]

Not 1: Diyalog burada bitiyor. Öncesi de dating uygulamasında 100'er kelimeden fazla değil. Her şey bir gün içinde, 150'şer kelime ile gelişip bitti.
Not 2: İki taraf birbirinin fotoğraflarını dating uygulamasında önceden görmüştü.
Not 3: Dating uygulamasında iken Moda sahilinde buluşmaya karar verilmişti, zaman üzerinde anlaşılamamıştı. Whatsapp'taki direkt buluşma muhabbetine giriş bunun üzerinedir.

sb.

sb.

Uzak mesafe ilişkisinden merhabalar. 5 yıla yakın bir ilişkim var, geçen Eylül'de kız arkadaşım uçak mesafesinde bir yere atandığından beri çok sıkıntı çekiyoruz.

Pandemi başladığında ailemin yanına geldim. Hem freelance işlerimi yürütüp hem de yüksek lisans için tez yazıyorum bu dönem.

Fakat ben bu dengeyi tutturamıyorum. Ailem, arkadaşlarım, çevrem burada. Kız arkadaşımla olmayı da çok istiyorum ama sanırım bir kriz yaşıyoruz bu sebepten. Kız arkadaşım yanında daha fazla olmam gerektiğini düşünüyor, hak veriyorum.

Çok arada kaldım. Yerimde olsanız ne yaparsınız?
27/erkek

Bizi mutsuz ediyor mu sizce? Bu fikre katılıyor musunuz

İyi pazarlar duyuru. Diyelim ki bir tanesi hariç bütün online sosyal platformlardan vazgeçeceksiniz, hangisiyle yola devam edersiniz?

Birkaç saat önce kardeşimin beni benim onu sevdiğim kadar sevmediğini ve değer vermediğini hissettim ilk defa. Nasılsa ablamsın ve hep ordasın, şimdi sana zaman ayıramam tarzı bir tavırdı. Çok derinden bir yerlerim kırılmış gibi hissediyorum. Hep çok iyiydi aramız o yüzden bu darbe gibi geldi. Çok üzgünüm ve yalnız hissediyorum yazmak istedim o yüzden. Bu hissi yaşayanınız oldu mu bilmiyorum. Kardeş bile olsa hep bir taraf daha mı çok seviyor? Umarım bu his geçer çünkü çok farklı bir üzüntü hissediyorum. Duyuru da kendini imha eder sanırım bir süre sonra..

pandemide ne kadarını yapabiliyorsunuz bilmiyorum ama nedir hobileriniz?

her tarz hobi olabilir.

Ben mesela yüz yüze dil kursuna yazıldım. Doğru bir zaman olmadığını biliyorum ama 1 senedir o kadar bıktım ki böyle bir şey yapmış bulundum sonunda ki geçen yaz bile çoğunluk gezerken gerekmedikçe evden çıkmayan, mekanların ilk açılışında maksimum 2-3 kere mekanlara giden biriyim. Zaten aylarca pandemi hastanesinde çalıştığım için çok uzun süre çevremdeki herkesten daha fazla dikkat ettim ama patlama noktasına ulaştım galiba artık.

Benim dışımda içten içe huzursuz olsa da böyle bir şey yapan oldu mu acaba? Tatil, düğün, kurs, toplu buluşma, herhangi bir etkinlik vs. bu tür şeylere katıldınız mı hiç son 1 senede? Hala “tabii ki yapmamalıyız” kafasında mısınız yoksa saldınız mı artık biraz? Bir anlık gazla kayıt yaptırdıktan sonra biraz “zamanı mıydı şimdi” diye kendime kızmaya başlayınca çoğunluğun fikrini merak ettim bu konuda.

istanbulda tek yasiyorum. lisedeki birkac eski arkadasim disinda kimseyle gorusmuyorum. yeni arkadasliklar edinmek istiyorum. maksat arada bir bulusmak, davetlesmek yemek, icmek. tavsiye ve onerilerinize acigim. tesekkurler

Sıkıldık iyice sıkıldık. İşin kötüsü insanları pata küte kırıyorum ve karma mı bilmiyorum başkaları da beni pata küte kırıyorlar ve ben biraz kendi üzüntüme daha çok üzülüyorum.. pandemi psikolojisine yoruyorum bu durumu.. sizde de benzer durumlar var mı

Merhaba duyurunun güzide gönül işleri sorumluları,

Öncelikle belirtmekte fayda olduğunu düşünüyorum: 32, E

Lise ve üniversiteyi sevgilisiz kapattıktan sonra yüksek lisansta da herhangi bir şey olmadı. Doktoranın sonuna doğru arkadaşlarım aracılığıyla biriyle tanıştım. Sonra sevgili olduk. 2 sene sürdü. Ufak tefek problemler olsa da her şey güzel gitti diyebilirim. İlişkinin başında yüzeysel olarak konuşup fikir birliğine varmış olsak da bazı konularda ciddi fikir ayrılıkları oldu sonradan. Durum böyle olunca da ayrıldık 1.5 sene önce gibi. Ben bu arada pandemi başlangıcında yurt dışına gittim. Bir sene tek başıma kalıp iki ay önce de döndüm.

Bu girizgahın kısmen anlamı olabilir diye paylaşmak istedim. Aslı mesele şu: Bir sene yurt dışında, pandeminin de etkisiyle, tam anlamıyla sosyal izolasyondaydım. Türkiye'den bazı arkadaşlar hep arayıp sordu. Onlarla görüştüm bir tek. Çok düşündüm bu arada da: Hayatıma yalnız mı devam etmeliyim yoksa birisi olsun istiyor muyum? Gitme isteğim biraz da bu soruya cevap bulabilme ihtimaliydi. Cevabım yalnızlıktan yana oldu ama başlıkta da belirttiğim gibi "son umut kırıntılarını süpüremiyorum". Yani bir sebepten biriyle tanışıyorum. Biraz muhabbetten sonra hoşuma gitmeye başlarsa ümitleniyorum ya olursa diye. Ama sanki bu duyguyu tamamen söküp atsam rahatlayacağım. Umut öldürüyor resmen. "Bundan sonra yalnızsın. Böyle devam edeceksin." diyebilsem hafifleyeceğim sanki. Ne yapmalı? Bunu başarabilmek mümkün mü? Yoksa zaten "hayatta olmak" mı bu umut? Ne dersiniz?

sb :(

iş yeri ile alakalı günü kötü geçen biri akşam mesai bitiminden sonra yaparsa kafasını dağıtabilir?

seks ve alkol demeyin sakın :) onun dışında

Nasıl seviyoruz bu bebeği?

Kuzenimin çocuğu gördüğüm en çirkin bebeklerden biri. Kucağıma falan almayı geçtim yüzüne bakınca istemsiz şekilde yüzüm düşüyor, gülümseyemiyorum bile. Bana sevdirmeye çalışıyorlar da maşallah'tan başka bir şey diyemiyorum. "Çok tatlı ehehe" gibi şeyler yemin ederim söyleyemiyorum.

Nasıl kurtulabilirim bu gerilim anlarından?

Selamlar,

6-7 yıldır beraber çalıştığım yakın sayılabilecek bir arkadaşım var, 1 yıldır memleketimden çalışıyorum bu arkadaşımda istanbulda yaşıyor, geçen hafta gördüm ki benim bulunduğum şehre gezmeye gelmiş ortak tanıdık arkadaşlarım ile ve beni aramadılar.

Şimdi bu arkadaşım büyük annesi vefat etti kendisini aramak hiç içimden gelmiyor çok kırıldım kendisine. Bu ikilemi yaşamak bile beni çok üzüyor ama sizce kendisini baş sağlığı için aramalı mıyım?

şimdi söyleyeceklerim yanlış anlaşılmasın, tamamen benzer düşüncelerde olanlar vardır o yüzden soruyorum. belanı mı arıyorsun falan demeyin şükrediyorum genel olarak.

31 yaşındayım, normal yaşıyorum ciddi bir sıkıntım yok. stabil bir kariyerim var kısa vadede böyle devam edecek gibi görünüyor, fena para kazanmıyorum. evlendim bu sene, ev aldım, fena sayılmayacak bi arabam var. yani %1'lik dilimdeki sıradan bir türk ailesiyiz.

16-17 yaşından beri çalışıyorum, şimdiye kadar hep şu olsun böyle olacak, bi de şunu alayım, bi de şunu yapayım diye yıllarımı geçirdiğim için şu anda bu stabiliteye ulaşınca biraz boşlukta kaldım. bir yere de gidemediğimiz için ancak gereksiz ıvır zıvır şeylere para harcayıp duruyoruz, evde oturuyoruz. büyük bir harcama yapma şansım yok, bundan daha iyi bir araba ya da eve ulaşmak için çok büyük bir yatırım yapmam lazım o da anlamsız ve şu anda imkansız. bildiğin ek olarak ne iş yapabilirim onu falan araştırıyorum bazen can sıkıntısından.

oyunun bu bölümünden sonra ne oluyor 30 yaş üstü arkadaşlar? sizde nasıl oldu en azından merak ettim. belki duyuruyu sonra silerim.

Goriler çok akıllı canlılar, siz de sever misiniz?

bu cümlede havalı olan nedir? derin bir felsefe mi çıkarmamız gerekiyor? doğan görünümlü şahin gibi, fiyakalı gibi görünüyor ama altı bomboş sanki.

çok tutkulu bir adamım anlamı mı çıkmalı yani nedir?

var mı sizde de böyle bir durum? kastettiğim, yataktan kalkma zorluğu falan değil de, örneğin yatarken düşündüğünüz ve size motive edici gelen şeylerin sabah anlamsız gelmesi falan. özellikle de erken saatlerde. sonradan geçiyor zaten. hormonlarla ilgili olabilir mi, nedir acaba bu durumun sebebi?

Vallaha covidden beri nefes alamıyorum ben. Covid fabrika kapatır, açar, sonra covid DC'yi kapatır, covid tedarikçinin tedarikcisini kapatır. Covid sebebiyle lojistik krizi patlar. Suez boğazında gemi kalır, üstünde konteynerlar vardır. Çip üreticisinde hammadde sebebiyle üretim nanay olur, bütün ürün gruplari etkilenir. Hammaddeden dolayi fabrika 6 ay tedarik süresi verir falan.

Vallaha dün anneme biraz düzeldi, yavaşladı yogunluk dedim. Aha bugün geldik gene başa.

Şimdi viskimi icicem bu garip gün sonrasi.
Siz napıyorsunuz? Kafayi yediniz mi siz de son 1 senede?

Ülke gündemini manyak gibi takip ettikten sonra sorumluluklarınızı sürdürmeye yönelik isteğinizi kaybettiğiniz oluyor mu? Ders çalışmaktan örnek verelim, niye okuyorum ki, hangi geleceği inşa etmeye çalışıyorum gibi. Ya da keyifle yaptığın eylemi bile artık gerçekleştirecek motivasyonu bulamama... Tek sebebi de sürekli değişen ve beni artık çok korkutan, gelecekten umudumu kesmeme sebep olan gündem. Akabinde gelen yurtdışına gitme araştırmaları ve sonsuz umutsuzluk içinde yaşanan koca bir döngü. Nasıl üstesinden gelinir, nasıl umursamadan ya da şeriat is coming benzeri gerçekleşmesi muhtemel teorilere aldırmadan yaşanır ya da aldırmamak değil de şimdiyi mahvetmesine izin vermemek** Acaba gündemle bu kadar iç içe olmak ve her türlü ayrıntıya maruz kalmak bize bir yanılsama mı yaşatıyor, çünkü bir olay oluyor diyelim Twitter'da Ekşi'de ekranı kaydırıyorum sürekli, mutsuz bir şekilde bizimkilerin yanına gidiyorum yüzeysel bahsedip geçiyorlar, ben o sırada eyvah boku yedik, bittik moodundayım oysa.

6 ay oldu; ben hala alışamadım. Çok mutlu da olsam, yanımda çok sevdiğim baska insanlar eşim de olsa özellikle annemi, babamı, kardeşlerimi çok özlüyorum. O özlem geldiği anda da 'annen baban yanında degil, senin keyfine bak' moduna geçiyorum.

Gecenin bir yarısı yine oldu, icimi tuhaf bir boşluk kapladi, uyuyamiyorum. Yaşadığımız şehire 7 saatlik mesafedeler.

Ne zaman gecer ki bu his? Utanmasam annemi babamı ozledim diye oturup aglayacagim.

hello. açık ilişki veya friends with benefits hakkındaki düşünceleriniz nedir? daha önce bu tarz bir ilişki yaşayan oldu mu? Olduysa tecrübeleri nasıl oldu acaba?

şimdiden teşekkürler.

Görüştüğüm kızın annesiyle babası kuzen galiba, doğru anladigimdan emin değilim, ustelemedim de açıkçası.

Dünyaya sağlıklı çocuk getirmek isteyen biri olarak Bende biraz "hayır olamaaaz" tepkisi uyandırdı içimde bu olay. Belli etmedim.

Şimdi bu kızla bizim çocuklarımız olsa sıkıntılı değil mi?

Siz olsanız böyle bir kriteri önemser misiniz? Diyelim her şey güzel birbirinizi seviyorsunuz ama bu olay var.

pandemi sebebi ile evdeyiz genelde.
ne kadar sosyalleşebiliyorsunuz?
işe gidenler işyerinde sosyalleşiyorlar. başka nerede?
evden çalışanlar nasıl sosyalleşiyor? sadece aile fertleriyle mi?

Selam duyuru sakini..
işe dair, eşe dair, aşka sevdaya dair, paraya pula dair..
bilerek ve yahut bilmeyerek, isteyerek ya da istemeyerek verdiginiz yanlis kararlar, attiginiz yanlis adimlar sonrasinda ne yapiyorsunuz? oncelikle kendinize ne yapiyorsunuz, ikincil olarak sonrasinda ne yapiyorsunuz? bir daha yapmayacagimlar bosa ciktiginda, atilan yanlis adimlar fark edildiginde tovbeler aslalar tukendiginde ne yapiyorsunuz kendinize ya da kendinizle ilgili..
yapmayacagim diyorsun yapiyorsun, olmayacak diyorsun oluyor..
bu bir diyet sarmali da olabilir, sigara alkol stalk yatirim akliniza gelirse artik..

içinize oturan öküzlerden ne haber?

Akraba derken 2. derece dayı teyze amca vs. 3. dereceden olanları saymıyorum. Sormamın nedeni bugün konusu geçti, merak ettim. Benim dayı yaklaşık 3 yıldır benle konuşmuyor. Sebebi de askerliğim onun yaşadağı şehre çıkmıştı. Ben de teslim olmadan önce bir kere yanına gitmiştim. Daha sonra ise, yanına gitmedim. O da bu yüzden benle konuşmuyor. Ben de yenge tarafını hem yakın bulmuyorum. Hem de onlardan davet gelmediği için gitmedim. Bir de çok ayar oluyorum yok davet bekleme, yok paran yoksa söyle gibi laflara hiç samimi gelmiyor ama yüzünde söyleyemiyoruz tabi
Bu yüzden 3-4 yıldır benle konuşmuyor. Bnede arayıp sormuyorum.
Sizce kim haklı? Bu durumda ben hayırsız bir akraba mı oluyorum?

Akrablarınızla sık sık görüşyormusunuz bilmiyorum da ben yine hayırsız biri olarak 2 3 yıl önce beni aramayanları ben aramayı bıraktım. Şimdi bizimkilerle konuştuklarında yok bizi hiç aramyor diye hayırsız oluyorum yine. Sonra bizimkiler de bana kızıyor. Yine kısır döngüye giriyoruz. :)
Sizin de böyle mi? Yoksa hergün sohbet muhabbet mi :)

böyle moral bozukluğuna iyi gelecek şeyler atın.

mesela bunun gibi. www.youtube.com

stalkla ilgili soru sorucam haha.

Whatappta biri engelleyince fotoğrafı gidiyor dimi, bu kısım cepte. Peki fotoğraf yerinde durduğu halde benim karşı tarafın online olup olmadığını görmemin imkanını kaldıran başka bir yöntem var mı? Rehberden silinmiş olmak buna engel değil sanırım?

Teşekkürler

ilişki gurularına sormak istedim

aslında en başlarda iyi anlaşıyorduk, son 1 yılda pandeminin de etkisi ile ilişkimiz mıç mıç iletişimden mesafeli iletişime geçti. açıkçası mıçmıçlığı da sevmem ama insan yine de bi sevgi sözcüğü arıyor. telefondaki mesafeli iletişim buluşunca bi nebze iyi olduğundan ikimiz de ilişkiyi devam ettirdik.
bir süre sonra aşırı önemsiz şeylerden kavga eder olduk, pandemi var elini eve gelir gelmez yıka demem bile ayrılık sebebi oluyordu, buna karşılık kendisi evimin dağınıklığını yuzume çarpıyordu.

böyle böyle saçma diyeceğimiz nedenlerden aramız açıldı, bir süre arkadaşımın kedisi misafir olduğunda "ben tiksinirim" deyip 10 gün gelmedi.
ufak tefek laflaşlarımızı biriktirip sonra ortaya doktüğünü aslında kırıldığını ve içine attığını farkettim... sonradan da hiç diyolağa girmeden ayrılalım diyordu ama sonradan da arıyordu görüşmek istiyordu..

bu döngü böyle devam edip durdu.. görüşmeyi kestiğinde psikolojisinin iyi olmadığını her seyden sıkıldığını, bir yerde uzun süre duramadığını dile getirmişti... bana bazen kırıcı şeyler söylemesine rağmen sanıyorum sevgimden veya alışkanlıktan ben de ondan kopamıyordum çünkü 3 yıl oldu. ama artık kötü hissediyorum bu git gellerden.. yardımcı olmak istedim o kadar uzun bi ilişkimiz olduğundan ama bana bile anlatmıyor, sonra anlatılcak bir şey yok diyor. o da kötü oluyor ayrıldığımızda ama adeta benle yarışıyor sen de bana yapmıştın gibi yarışlara giriyor bazı durumlarda..

siz olsanız napardınız? bu arkadaşın ciddi bir sıkıntısı mı var? ben de bazen özlüyorum bazen nefret ediyorum... ama artık aramamaya çalışacağım... zorlu bir süreç tavsiyelerinize ihtiyacım var ben kadın tarafıyım

Etkisinden bir türlü kurtulamıyorum. Özellikle 99-2007 arası lise ve üniversite yıllarımı.. Bazen iş çıkışı liseyi okuduğum okula, sınıfa gidip kendi sırama oturmak, o havayı tekrar istiyorum. Hafta içi izinli okduğum bir gün okufuğym fakülteye gidip derse girdiğim sınıfları dolaşmak istiyorum. Evde yalnız kalınca geçmişe çok özlem duyuyorum. O dönemdeki şarkılara, filmlere, boktan dizilerine bile... 2015 ten sonra dayatılan hayata, teknolojisine, adaletsizliğine, ülkesine, insanına hiçbirşeye katlanamıyorum...

Neden böyleyim?

bir yere gittin instagrama story, post
günde iki üç twit
işle ilgili makale paylaş milleti ekle linkedin
yetmezz medium da yaz
youtube'a 3-5 sosyal veya mesleki video at
facebook'tan komikli şeyler paylaş

ya yoruyor ya. bunları yapmayınca adam geliyor neden sen x'i yapmıyorsun yapmazsan insanlar seni nasıl tanıyacak diyor.

bunun nasıl önüne geçebiliyorsunuz?

zaten genel olarak olan bir şey bu malum ama ben zaten sormam asla bana sorulmasını da sevmem. ha yakın arkadaşım sorsa direkt söylerim hiç gocunmadan sormasına da bozulmam.

neyse, geçen eski ev arkadaşımla telefonda konuşuyoruz ama bayağı yakınızdır yani kendisi evli şimdi. şirketlerinde zamlar mart ayında yapılıyormuş diye konuşmuştuk geçen telefonda konuşurken şu tarzda bir muhabbet geçti: (+ benim)

-iyi ya nolsun yoğunum baya bu aralar çok çalışıyorum
+oo işi bırakmıyorsun bir de yoğun çalışıyorsun istediğin zammı verdiler galiba
-aynen kanka bayaaa iyi verdiler hem de
+hayırlı olsun ne yaptılar?
-oldu işte bir şey kanka
+yok lan onu demiyorum zammı ne kadar yaptılar?
-haaa zam yüzde x ya eheuhe.

maaşını sorduğumu zannetti yani. halbuki işe ilk girdiğimiz zamanlar ikimiz de şu kadar maaş teklif ettiler, şu kadar alıyorum, çıktım şu kadara başladım falan diye anlatır dururduk.

ne değişiyor?

Selam duyuru sakinleri;
Şimdi şöyle bir olayımız var. Yaklaşık 10 küsür yıllık çok samimi bir arkadaşım var. konu ile pek alakası yok ama ben erkek kişisiyim, o kadın kişisi.
Neyse, 10 gün kadar önce doğum günü partisi için otelde bir kutlama yapılacağı haberini verdi ve mutlaka katılmamı istediğini söyledi. bende müsait olduğumu ve katılacağımı bildirdim. bu konuşmadan bir kaç gün sonra, oganizasyonda bir sorun olduğunu, partinin iptal olduğunu, doğum gününü başka bir şehirde yaşayan erkek arkadaşı ile orada kutlayacağını söyledi. buraya kadar herşey okey. kabul edilebilir bir durum.
Fakat dün akşam tesadüf eseri o partinin ilk konuşulan şekilde, yani otelde yapıldığını öğrendim.
Tesadüf konusunuda biraz açalım. instagram'da bir bildirim geldi. "xxx yyy mekanını bir gönderide etiketledi" şeklinde. doğal olarak birde fotoğraf paylaşıldı. kısa sürede etiketi kaldırdı fakat bildirimde hala görünüyordu. Sonuç olarak partinin yapıldığını ve bana "bir nedenle" yalan söylendiğini biliyorum.

mantıklı bir açıklaması olabilir, kendince haklı bir nedeni olabilir ama biraz bozuldum gibi oldu. direk söyleyebilirdi şu şu sebepten gelmeni istemiyorum ve ya hiç haber vermeyebilirdi. ama böyle bir yalan olunca bozuldum.

Siz olsanız ne yaparsınız?
a: görmezden gelip hiç bir şey yok gibi yapmak
b: rahatsız olduğunu belirtmek
c: iletişimi kesmek (yuh amk)
d: hepsi
e: hiç biri.

Fikirlerinize ihtiyacım var.

Hiç keyfim yok azıcık gülmeye ihtiyacım var. Böyle utanarak gizli gizli dinlediğiniz, dinledikten sonra arama geçmişini sildiğiniz şarkılar varsa yazar mısınız? En cringe olanları seçip dinlemek istiyorum. Şarkı yerine video veya film falan da olur fark etmez.

Benimkiler
justin bieber- what do you mean
Serdar ortaç’ın tüm şarkıları
Cankan- yaranamadım

Bir şehirde yalnız yaşıyorum.
İş dışında şehirde tanıdığım hiç kimse yok.
İş yerinde ise zaten kız popülasyonu çok az, denk geldiklerim ise bir sebepten uyuşmadığım kişiler hep.

"Dışarı çık, gez, dolaş" diyecekler için ise şunu söyleyeyim; çıkıyorum ancak insan kalabalığı içinde yalnız hissedip daha kötü oluyorum. Herkesin arkadaş grubu var, kafede tek oturan kimse yok. Hem tek başına olsa ne olur, "tanışabilir miyiz?" diye bir şey mi kaldı ki. Sanırım bu şekilde yaşayıp yalnız öleceğim.

Üniversiteden, eskiden hoşlandığım kişiye geçen gün kafamı karıştıran bir meseleyle ilgili mesaj attım(yanlış anlaşılmasın yürüme falan yok). Sevgilisi var sanıyordum(ki eskiden vardı, ayrılmışlar), o yüzden inşallah kıza saygısızlık olmaz falan diyerek başladım. O da cevabı yazdı, sonra da ayrıca birlikte olduğum biri yok yazdı. Şimdi bu kişi birlikte olduğu biri olmadığını niye söyledi? Sırf 'kiza saygısızlık olmasın diye' dediğim için ve bu yanlış bilgiyi düzeltmek için mi. Yani ortada yanlış bilgi olmasın diye mi?

Bilinen bir tabir sanıyordum, bugün laf arasında geçince o ne yaa diyen çok oldu. Merak ettim kimler biliyor?

Sb.

Henüz yeni mezun sayılır mıyım bilemiyorum neredeyse 1 yıl olacak ve ne bir iş ilanı var istediğim pozisyonla ilgili nede bir dönüş...
Sanırım bulamayacağım ve bu beni umutsuzluğa gitgide karamsarlığa sürüklüyor artık çalışmak istemez hale geleceğimden korkuyorum.
İstediğim pozisyon İnsan Kaynakları :(
Ne yapacağımı artık bilemez hale geldim...
Önerileriniz var mı? Teşekkür ederim.

Ben 33
Kız arkadaş 24
Anası 44
Baba 49

Ben bu insanlara ne diyeyim?

Bey/hanım - gereksiz formal
Abi/abla -kulağa yavşak geliyor
Anne/baba - ileride bile söylemem bence 10 yaş farkla.

merhaba,

iyi geceler herkese,


uyumadan önce geçmişe yolculuk yapınca aklıma bir sürü şey geldi. kendi kendime sorarken, bir de size sormaya karar verdim :)

mesela hayatınızda, birini hiç hak etmediği halde çok üzdünüz mü? o insan hayatınızdan çıkmış olsun diyelim, onu üzdüğünüz için yıllar sonrasında bunun pişmanlığını hiç yaşadınız mı? o insanın temiz kalpli ve iyi biri olduğunu da bildiğiniz halde bunu neden yaptım dediniz mi, neler hissettiniz sonrasında?