Ekşi Duyuru

www.instagram.com

www.instagram.com

ferman 40 olacak

gaye 34 yaşında

ikisi de 26-27 gözüküyor

bu genetik mi sizce? çünkü ekstra bi şey yaptıklarını düşünmüyorum.

Bir liste oluşturacağım, kendi koyduğum kriterler:

-temizliğine dikkat etmemesi
-çok küfür etmesi
-sorumsuz ve tembel olması, gibi.

Şimdi sizlerin görüşlerinizi de bilmek istiyorum.

Sb

not: Tamam dakika olsun :)

Merhaba yakın zamanda aşk değil de beğendiğim ve konuştuğum bir kız vardı, kızı bir yere davet etmek ve sohbet etmek istedim ve bir arkadaşı ile görüşceğini söyledi neyse, ben de bir arkadaşıma durumu anlattım, bu arkadaş önceden yani ben kızla ilgilenirken esprisine kızla bakışıyoruz falan diyordu, sosyal medyadan takip ediyordu, neyse sildirttim sonra kızla benim iş olmayınca bu çocuk arkadaşım güya, sen zaten aşık değildin beğendiğin çok kız vardı ben bu kıza da yürüyeceğim bakışıyoruz tekrar takip edeceğim falan dedi, salonda kızla muhabbete başladı. Şimdi bu hıyar oğlu hıyarın yaptığı şey normal bir şey mi bir de kendini savunuyor, sevgilin değil nişanlın değil diye, delirdim. Ciddi anlamda kalkmış bana bir sürü kız gösteriyorsun beğeniyorsun diyor, yahu öyle olsa bile kaçıyla konusuyorum, insan arkadaşının red yediği ya da, konuştuğu bir kıza yazar mı? Hayatımdan def edeyim mi bu çocuğu, siz ne yaparsadız. Kızı da silip engelledim, kızın da basit olduğunu düşünüyorum durumuna 'salaklae benimle konuşmasın" yazacak kadar kendini beğenmiş ve egolu, ilgi peşinde.

Bu arkadaş makul derecede kaslı olmasına rağmen neden göze hoş görünmüyor? Yağ oranı kaçtır tahminen?

cdntr1.img.sputniknews.com

Çirkin insanların fotoğraflarda iyi çıkmalarından bahsediyorum. Kız-erkek çok fazla çirkin insan instagramda öyle fotoğraflar paylaşıyorlar ki tanımasam yakışıklı/güzel diyeceğim. Aksine eli yüzü düzgün insanlar gerçek hayatta nasıllarsa öyle ya da daha kötü çıkıyorlar çoğu zaman. Bu işin sırrı nedir?

sabır sabır sabır

nereye kadar ?

içimde zerre yaşama hevesi kalmadı artık

her gün aynı kıyafetleri giyip

her gün aynı yollardan işe gidip

her gün benzer yemekleri yiyorum

bu aynen böyle sürüp gidecek

biliyorum, bunu da bulamıyordum bi kaç ay önce işsizken

kastettiğim monotonluk

hayallerimin peşinden koştum

koştum

koştum

ama yoruldum artık.

istesem, şu an bile zengin olabilirim.

ama hevesim, azmim tükendi. bıraktım kendimi artık.

Param olsa NE OLACAK LAN ?

SEVGİLİM ?

FAKBADİM ?

KENDİ EVİM ?

KENDİ İŞİM ?

Hepsinin sonunda boşluk var

Ve hepsinde mutlaka en az 1 sorun çıkacak

Her şeyden geçtim artık

Hiç bir şey istemiyorum bu hayattan

Bittim tükendim.

haziranda kardeşimin üniversite sınavı var.

o zamana kadar dayanmam lazım.

Ya da var mıdır bi iki bira içebilecek biri. Kaldiğim yer adalar'a yakın. Şu traveler pub'a 5 dakika falan.

Aynı şeyi başkası yapsa hoşgörürler ben yapınca tepki görüyorum. Bu nedenle insanlara soru sorup bilgi ve tecrübemi artıramıyorum. Önce iyilikseverce yaklaşanlar iki bişey isteyince dirsek çeviriyor bu durumun önüne nasıl geçerim seksi bir kız olmak dışında?

sözlük baslıgı gibi oldu.

neyse.

Çocuklugundan-gencliginden beri her sey güzel olacak diye dusunen ama her seyin gitgide daha kötü olduğu arkadaşlar var mı aramızda? ne istediniz ne oldu?

Mesela ağır dedikoducu ise veya bir şeye ya da kimseye obsesif ise; ya da çok tuhaf davranışları varsa?

Yoksa nereye gidersek gidelim kafamızı da beraberimizde getiriyoruz klişesi tamamen doğru mu? Mekanın ve birlikte getirilerinin zihni şu anki durumundan kurtarması neden mümkün olmasın?

Çok uzunca bir süredir sıkılıp bunaldığımda kendimi içinde hayal ettiğim, çok büyük fırsatlar paralar lüksler gerektirmeyen minimal bir hayat tablosu var. Bunun hayaliyle huzur buldum hep. Ancak sahiden tamamiyle bunu istiyor muyum buna kesin bir cevap veremiyorum. Bana mutluluğu getireceğinden tam anlamıyla emin olamıyorum. Olanı kaybetmekten, geride bıraktıklarımın akibetinden, işler yolunda gitmeyip geri geldiğimde onlardaki acı değişimin suratıma tokat gibi çarpmasından, birlikte daha fazla anı biriktiremeden onları yaşlanmış, çökmüş bir halde bulmaktan inanılmaz korkuyorum.

Şu sıralar çok zor bir dönemden geçiyorum. 30'uma yakınım ve hep ailemle birlikte doğduğum o ufak şehirde yaşadım, yaşıyorum. 3 gün önce babama kanser teşhisi kondu. Zaten uzun bir süredir zihnen büyük bir yorgunluk çekerken bu durum karşısında inanılmaz zayıf düştüm. Aileme karşı büyük dikkatle davranıp bir şey belli etmemeye, moralleri yüksek tutmaya çalışıyorum ancak şimdiye kadar gözyaşı döktüğümü hatırlamazken 3 gündür eve gelmeden arabayı soteye çekip hıçkıra hıçkıra ağlıyorum öyle geliyorum. Geceleri yorganın içinde ağlıyorum. Artık gün içinde nefes alamıyor, boğuluyorum.

Hayal ettiğim yaşamı geçtim, koşarak hiç bilmediğim bir ülkeye hiçliğe karışmak istiyorum. Endülüsten mısıra yürümek, tibette binlerce basamak çıkmak, bordeauxda üzüm bağlarında kaybolmak istiyorum yemin ediyorum. Kafamın içinde her gün gidiyorum, her gün kaçıyorum kendimden tüm hayatımdan.

Ama nasıl giderim ki ben? Anneme kim sahip çıkacak? Benden başka yakın olduğu kimse yok bu hayatta. Giderek mutlu olabilir miyim ki zaten? Gitmek mutluluğu getirir mi? Size getirdi mi?

Ne kadar oldu? 3 yılla açıyorum, var mı arttıran? Neredeyse 3 yıl geçti, her gün sayısız defa aklıma gelir. Zevk alırım likör tatlısı acısından. Her gün daha da geride kalmasından.

not: sabaha imha olacak bu duyuru ama belki de olmaz.

İşsizlik bir yandan, depresyon bir yandan, aile bir yandan, yalnızlık bir yandan, herşey yandan yandan, galiba buraya kadar artık diyorum kendimi bile telkin edemiyorum. Bütün gün evde oturup oyun oynayarak ölümü bekliyorum. Umudumu kaybedeli çok oldu zaten. Askerliği nasıl bu depresyonla yapacağım bilmiyorum, herhalde gitsem hergün dayak yerim. Bilmiyorum bi çıkış yoluna bir telkine ihtiyacım var.

Cuma aksami napiyorsunuz (:

bunun kadın üzerindeki etkisini ben anlayabilmiş değilim. flörtteyken veya yakınken, hatta yakın değil de internette tanışmışken, ya da yüzyüze yeni tanışmışken bunu söyleyen erkekler hakkında ne düşünüyorlar?

güzel olduğunu biliyor zaten bunu söyleyeceğim kadın, sayısız da iltifat almıştır. beni sıradan mı yapar mı? hiç söylememem mi lazım?

Özellikle hoşlandığım kanka olmaya çalıştığım kızlardan böyle tepkiler alıyorum. Bu benden hoşlanmadıkları anlamına mı gelir. Ne yapmalıyım böyle bir durumda?

Ya başlık garip oldu kabul. Durum şu misal aklımdan bı şey geçiriyorum. Büyük konuşmuyorum yalnızca geçiriyorum. Hoop başıma geliyor.
Mesela birini görüyorum elinde bir kitap vay ve diyorum kendi kendime. İyi okuyor bir bakıyorum aynı olayı yaşarken buldum kendimi.
Psikolojimi bozmaya başladı bu durum. Ne dusunecegimi ne konusacagimi şaşırdım. :(

İyi geceler uyuyamamış / uyumamış duyuru insanları,

Paylaşmak istedim:

www.youtube.com

1)Hatanız, suçunuz olmadığı hatta durum umrunuzda bile olmadığı halde flörtünüzden özür diler misiniz?

2)Birkaç gün önce saçma sapan bir şeyden alınıp çok üzülen flörtünüzden özür dilediniz. Buna benzer bir olay tekrar yaşanıyor ve bu sefer çok tepki koyuyor. Tekrar özür diler misiniz?

Bu duyuru kendini imha edecektir.
Teşekkürler.

Bir ay kadar önce birini gördüm. 10 dakika sonra ayrıldı mekandan. Neyse. Ben nedense bunu kafaya taktım. Şıpsevdi biri olduğum için bu normal. Adam hoş biri, ama tip olarak pek çok kişinin beğenmeyeceği biri sanıyorum ki. Demek istediğim beni tipi değil hareketleri çekti. Neyse.

Ve bu kişinin bana bakma ihtimali 0 (sıfır)
Nedeni ise hem eğitimsiz olmam (bkz. lise mezunuyum)
hem de çok güzel biri olmamam.
Yani o iş yatar. :)

Ve daha önce bir duyurumda bahsettiğim tanıdık gelen kişi oydu. Adamı daha önceden görmüş değilim, tanımıyorum, ama 40 yıllık dostummuş gibi hissettim.
Duyuru'ya yazılan "sempatik geldiği için öyle olmuştur" cevabı mantıklı geldi sonradan.
Eğer inansaydım ilk görüşte aşk derdim, ama fazla tozpembe bir cevap. Ve kendisiyle bir daha karşılaşır mıyım bilmiyorum.

Tüüüm bu şeyler bana saçma geliyor düşününce. Ama iyice saçma gelsin diye sizinle de paylaşmak istedim.

Format icabı soru sormam gerekiyorsa, bu kadar yakın hissettiğiniz biri oldu mu?

Şuan buna gerek duymuyorum zaten hoşlanmıyorum da fakat işe yeni başlayan çömezler onlarla muhatap olmadığım için beni dışlayıp hatta asosyal imasında bulunmaya kalkıyorlar. Bazen düşününce bu kadar gamsız nasıl yaşanır bilemiyorum. İlla içinden gelmediği gibi davranmam gerekiyor heralde çevre edinmem için.

Bambasit bir işi iki aydır erteliyorum yarındı, öteki gündü diye.
Hayır bu işi yapsam. Başka bir işe takılacagım.
Biliyorum hep aynı hikaye.
Var mı benim gibi dertliler bu konuda?

11 kasım 2017 den beri aklımdan çıkmıyor beni öptüğü ilk an
elimde olmayan nedenlerden dolayı hayatımdan çıkarmam gerekti ve kalbim en çok onu çıkardığım için incindi aklımdan asla çıkmadı
ben gittim uzaklaştım ama o hisler beni bırakmadı
korkuyorum
çünkü tarifsiz
25 yaşındayım hayatın belki de başındayım hatta şimdi uzaklardayım gerçekten çok uzaktayım, gittim buralardan
şiir gibi oldu ama değil
hayır içmedim de neden böyle oldu bilmiyorum
sadece uzağa gideceğim için haber vermeden gitmek istedim çünkü vedalar acıtır çok saçmaydı evet biliyorum dram yaratmak da değildi amacım gerçekten canımı acıttı bu düşünce, ama gitmem şarttı
ara ara yokluyor beni bu sızı, o kadar özledim ki onunla olmayı o kadar olur
ama asla imkansız kati surette tekrar birlikte olamayız öyle bir durumdayım ki tek istediğim biri bana ne olur nasıl silebilirim hafızamdan onu söylesin
çok çaresiz durumdayım
ölücem özlemekten

iyi akşamlar,
şimdi anlatacağım olay oldukça yabancı olduğum bir iş alanı olduğundan bu alanda tecrübesi olan arkadaşlardan yardım rica ediyorum, zira dediğim gibi akademik anlamda hiçbir bilgim yok işlerin nasıl yürüdüğü ile ilgili.
şöyle ki özel bir üniversitede 3. sınıf öğrencisi bir arkadaşım var.kendisi ileride akademik kariyer üzerine ilerlemek istiyor ve notları gayet iyi. okulunda asistan ve hocalarının yükünün hafiflemesi için bazı günler recitationlar yapılıyor-muş, burada gönüllü öğrenciler hem ileriye yönelik tecrübe edinmek için hem de bahsettiğim gibi asistan ve hocaların yükünü hafifletmek için sınıfta soru çözümü yapıp, genel olarak öğrencilerin takıldığı yerler üzerinde duruyorlar-mış.
arkadaşım oldukça canayakın ve ilgili birisi. dönem başından beri bu dersleri yapıyor ve girdiği günler sınıflarda da oldukça sevilmiş.bu konuda da günden güne hevesi artıyordu.
olay saat 23:00'te oluyor, yarınki soru çözümü için bölümün hocası asistanın değil, arkadaşımın ismini yazmış(arkadaşımın inisiyatifinde olan bir durum bile değil, hoca yapmış yani bu işi) arkadaşım soruları gözden geçirirken asistandan telefon geliyor, bu arkadaştan bahsetmek gerekirse çekingen bir tip ve öğrencilere fazla ilgi göstermeyen birisi. arkadaşıma diyor ki:''ben sana yardımcı olmak için bu kadar yakın davranıp destek oluyordum, ama yerimi sana vermek gibi bir niyetim de yok, zaten sınıftakilere de çok içten davranıyormuşsun-?-, bundan sonra benim de yaklaşımım farklı olur''
arkdaşım gayet düzgün bir şekilde böyle bir amacı olmadığını, şu an kendisini geliştirmeye çalışıp ona destek olmaya çalıştığını, kariyer olarak düşünse bile asistanlığa son sınıfta başvurabildiğini anlatmaya çalışıyor, karşı taraf doğru düzgün dinlemiyor bile ve ben diyeceğimi dedim, iyi akşamlar diyor. benim bile durduğum yerden moralim bozuldu. akıl almak için aradı ama tecrübem olmadığından yanlış yönlendirmek istemiyorum. ne yapsın şimdi bu fitne fesat asistan bozuntusuna? direkt hocaya gidip ben böyle böyle yaparken siz ismimi yazdığınız için böyle bir tepkiyle karşılaştım diyip akıl mı danışsın? böyle bir durumda karşı tarafın hocayı doldurabileceğini de düşünüyorum ben açıkçası.
teşekkürler cevaplar için şimdiden.

gelinin ailesinin ve arkadaşlarının saçlarını damat tarafı yaptırıyormuş? yani damat ödüyormuş. doğru mu bu ya? hiç böyle bir ortama girmediğimden bilmiyorum. tamam belki herkes için geçerli değildir ama geleneklerde böyle bir şey var mı?

Sabah 6.30da kalkıp akşam 5.15e kadar çalışıyorum. Ailemle yaşıyorum ve vücudumun en kaldıramadığı şey erken uyanmak. Tüm gün eve gelip uyuma hayalleriyleyim ama evdeki curcuna hiç bitmiyor. Ya kardeşim (12) bir şey yapıyor kavga gürültü bağırış oluyor (sabaha karşı 4te uyandığım oldu kavgaya) ya da babam şu an olduğu gibi ben uyumaya çalışıyorken müzik açıp, kuşlarımızı kafeslerinden çıkartıp onlarla ıslık çala çala oynuyor. Kaç defa konuştum, anlattım ve hatta ağladım dayanamıyorum diye. Her seferinde "ne yapalım sen erken kalkıyorsun diye biz cenaze evi gibi mi oturalım burada? Dikkat ediyoruz zaten" vs dendi. Çözümü odamı salon ve mutfaktan ayıran ara kapıyı kapatmakta bulmuştum ama 3 hafta önce babam resmen cinnet getirerek "BU NE BÖYLE KENDİ EVİMDE HAPİS KALIYORUM, ORAYA GEÇECEĞİM KAPIYI AÇ KAPA AÇ KAPA SÖKECEĞİM BU KAPIYI" falan şeklinde bağrınıp kapıları sökmeye kalktı. Kimse beni sikine sallamıyor en son 5 6 ay önce annemle bu konuyla ilgili konuştuğumda bana "siktir git o zaman bu evden" demişti... Yani çözüm olarak bana konuş demeyin, ayrı eve çılmak çözüm olabilir ama 7 yıllık bir ilişkim var ve kendisiyle eve çıkamaktayım aile durumlarından dolayı ve evlilik vs gibi muhabbetler olursa eğer gereksiz masraf yapmış olacağım ayrı eve çıkarak, ayrıca evim iş yerine çok yakın o nedenle bunu da bahane olarak öne süremiyorum. Eh "size de gürültünüze de başlarım" diyip gidersem komple hayatımdan silmem gerekecek bunu da yapmıyorum. Ama şu an ağlayarak yatağı yumruklayıp buraya bunu yazmaya geldim. Artık psikolojimin ağzına sıçılmış durumda. Ara kapıyı kapatmıştım son olaydan sonra ilk defa, 3 dakika geçmeden gelip açıp kardeşime bir şey diyip salona gitti ve kapıyı arkasından kapatmadı. Gidip kapatırsam yine olay olacak biliyorum ve şu an şarkısına, sesine, sigara sararken çıkan gürültüye (makine var çatçatçat yapan) tahammül etmeye çalışıyorum ama gerçekten dayanamıyorum. Tıpa alabilirim ama alarma kalkamam diye korkuyorum. Başka hiçbir çözüm gelmiyor aklıma. İnanılmaz saygısızlar ve kendisinin söylediği tek şey, o çalışırken ben lisedeydim, neymiş saçımı yıkıyormuşum o uyurken... Yaklaşık 16 yaşındayken yaptığım şeyin intikamını almaya çalışır gibi görünen 50 yaşında bir adam ve psikolojisi bozuk, her şeyden bıkmış yine de bu konuda babamı haklı gören bir anne var elimde. Ben ne yapayım?

Cidden sevgilim olmasaydı çoktan intihar etmiştim. 25 yaşındayım nerdeyse ve 25 senem de böyle psikolojik olarak zorlanarak geçti. Beni hayata bağlayan tek şey erkek arkadaşım ve bazen öyle bir duruma geliyorum ki, "o olmasaydı da gözümü kırpmadan her şeye bye diyebilseydim" diyorum.

o farkındalığa vardığınız spesifik bir an oldu mu? Olduysa neydi?
Mesela ben cnbc-e kapandığı gün ne olduğunu adlandıramadığım bir çok şeyin değişeceğini farketmiştim. Anlatabildim mi bilmiyorum ama üzüntü falan değil bahsettiğim o garip farkındalık.

ev arkadaşım bize sormadan sevgilisini eve yerleştirdi resmen.

kız 3 aydır bizde kalıyor. odadan çıkmıyor. yüzünü görmedim zaten.

3 kişiydik. bu kızla 4 olduk.

eve en son ben geldiğim için sesimi de çıkaramıyorum. ve başka eve çıkacak param yok şu an.

o, galerici zengin çocuğu.

kira sözleşmesi onun üzerine. sesimi çıkarsam beğenmiyorsan çek git diyebilir.

ama masraflar yüksek olduğu için demeye de bilir.

kız üç aydır bizde ama her şeyi 3 e bölüyoruz.

ikisi de uzatmış okulu. akşama kadar takılıyorlar evde.

akşama kadar elektrikli soba açık. onların kullandığını da biz ödüyoruz.

ve canımı sıkan asıl mesele...

akşam işten geliyorum... seks...

yan odamda inleme dinliyorum neredeyse her gece.

ve bu iyice sinirlerimi zıplatmaya başladı.

hayal ettiğim hayatı gözümün önünde başkaları yaşıyor !!!

aynı şeyi ben yapsam 1 haftaya varmadan kapıya dayanır ne zaman gidecek bu sevgilin diye.

bıktım yemin ederim bıktım kötü insanlarla karşılaşmaktan

ben istediğimi yaparim. sen yapamazsin !!

çünkü kira sözleşmesi benim üzerime !!

haziranda okulları bitecek ve hepimiz evden çıkacağız.

3 ay kaldı.

3 ay daha dayanamam herhalde. patlayacam ve resti çekecem.

ne olacaksa olsun

çünkü sesimi çıkarmazsam bu kız 3 ay daha bizde kalacak.

ulan misafir dediğin 3 gün kalır 5 gün kalır. kız 3 aydır bizde.

ben bunları söyleyince sinirlenecek tabi.

beyefendinin keyfini bozacaz çünkü.

yedir içir seviş .valla süper hayat.

yaşiyorlar bu hayati !!!

havalar ısınmaya başladı artık elektrik faturası çok gelmez ama sorun sadece bu değil tabi.

emrivaki !!!

ne yapayim ? tavsiyeniz ne ?

Ne alınabilir?
Lokum türk kahvesi cezve üçlüsü götürülecek. Bunun dışında geleneksel ve daha kalıcı ne olabilir?

Flört 26 yaşında, erkek, müzisyen, İtalyan, gitar ve yemek manyağı. Elimizdeki bilgiler bunlar. Ama özel bi şey olsun istiyorum.
Arkadaşlar da onun arkadaşları ama onlara da minnoş bi şeyler götürmek istiyorum.
Nolur fikir verin :(

Kendinizi baba olarak düşünebiliyor musunuz? Bir çocuk büyütmek, onun hayatinın her aninda yaninda olma fikrine nasıl bakıyorsunuz? Sizce iyi bir baba olur musunuz?

özellikle haftaiçi can sıkıntısından ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. full dizi-filme gömülmek istemiyorum. arkadaş çevrem de sınırlı. siz nasıl yaşıyorsunuz?

Arkadaşlar depresyona girdim, sanki hiçbir şey iyi olmayacak gibi ve bir türlü yoluna girmeyecek gibi hissediyorum, intiharı düşünüyorum çünkü ölümden de korkmuyorum artık, eskiden korkardım ne bileyim bazen kurtuluş ve tatlı geliyor bana

bazı insanlarda dış görünüşten bağımsız bir çekicilik, aura vs var mı? bu doğuştan mı yoksa sonradan edinilebilir mi? insanlar böyle tiplere dış görünüşten bağımsız daha mı çok çekiliyor, nasıl oluyor?

konser biletinin tarihini kaçırdım 91 tl. bilet yandı.
çok mutsuzum. şimdi soru sormalı değil mi?
hooverphonic konserine giden var mı nasıldı?

selam, nabersiniz? ben dertliyim. yine bitmeyen bir mesai günündeyim ya.

selam sözlük ahalisi. gece gece şuraya sigara eşliğinde okunacak bir şeyler yazmak istedim. geçtiğimiz dönem 45 günlüğüne aiesec (uluslarası öğrenci programı) ile ukraynaya gittim. türkler brezilyalılar ve çinliler vardı genel olarak. ben brezilyalıların ve bir çinli kızın olduğu hostele yerleştim. bu kıza karşı güçlü bir çekilim hissettim ve yürüdüm. ama hayatımda daha önce hiç yaşamadığım bir şekilde oldu çok yavaş ama çok emin adımlarla. kızın sevgilisi vardı ama programın sonunda ben kızla koca bir aşk hikayesi yaşamıştım. problem programdan sonrasıydı. biz ayrıldıktan sonra kız çine dönüp sevgilisiyle ilişkiye devam etmek istiyordu ama ben artık bunun o kadar kolay olmayacağını söyledim. çünkü bende en başta bizim ilişkinin buraya kadar geleceğini bilmiyordum. her şeyi yaptık. kız çine dönünce ilk geceden facetime yaptık. ben mutluydum yine bu şekilde devam ederiz diye. kızın ailesi bunun sevgilisini öğrenmiş ve ayrılmasını istemiş çünkü çocuk fakir aileside fakir. ailesi kızını fakir bir çocuğa vermek istemiyor derhal ayrıl diye baskı yapıyor kızda bana bunu söyledi facetime'da. benim işime geliyordu ama bir yandan ailesinede hak veriyordum. neyse ertesi gün kız bana mesaj attı üzgünüm sevgilimden ayrılamadım diye sonra garip random mesajlar attı ve hiçbir şey yazmadı. tam üç saat online kaldı ama mesaj atmadı. anladımki bunun çocuk benim mesajları gördü ve hepsini baştan okumaya başladı. kız bana iki gün hiçbir şey yazmadı. bir bokluk olduğu belliydi. bugün bir arkadaşıma mesaj attırdım ona. sonra benim hesaptan konuşmaya başladık. erkek arkadaşı her şeyi öğrenmiş ve günlerdir içip kusuyormuş. beni unut lütfen dedi. ben son kez görüntülü konuşmak istediğimi söyledim. birkaç gün sonra umarım konuşabileceğiz.

sorun şuraya kız bana defalarca ukraynada yaşadığım zaman rüya gibiydi ama gerçekliğe dönmem lazım dedi. birçok konuşmanın sonrasında çıkardığım şey aslında erkek arkadaşını gerçek anlamda sevmiyor ya da sevsede çocuğa oranla epey az seviyor ama hayatı ve arkadaş ortamı tamamen bütün ve onunla ayrılırsa problem olacak, onu o kadar seven bir erkek olmasıda hoşuna gidiyor. düzeni bozmak istemiyor kısacası. benim sorum şu kız çocuğu bu şartlar altında seviyor gerçek hayata dönmeliyim ama seninle yaşadıklarım rüya gibiydi diyor, ailesi çocuğu fakir olduğu için istemiyor, çocuk her şeyi öğreniyor ama kızı bırakmıyor? bana cidden tevazu gösterdi diyor kız. allah aşkına bu nasıl bir tevazudur dostlar? brezilyalı bir kız arkadaşımla muhabbet etmiştim onun hakkında. bana onu gerçekten seviyorsan onun yanına gidebilirsin demişti ve gerçekten gidebilirim çünkü zaten gezginim ve kızı gerçekten seviyorum. çılgın geliyor bu hikaye belki ama sırf çocuğun saplantılı zihniyeti ve kızın kaybetme korkusu yüzünden bir geleceğimiz olmaması beni üzüyor cidden... hayatımda ilk defa birini sevip gerçekten aşk yaşamıştım o da böyle sonuçlandı. ne yapayım ben...

Malum bu aktivitenin 31 çekmek olarak söylenişiyle ilgili şuradaki (www.mynet.com) açıklama yapılır genelde. Ama bunun net bir kaynağı falan var mı (mesela Murat Bardakçı'nın Osmanlı'da Seks diye bir kitabı vardı, bu tip kaynakları soruyorum)? Yani kesin böyle mi yoksa tahmin edilen mi bu ebced hesabı muhabbeti?

son günlerde geriye dönüp bakıyorum da, birbirimizin evlerinde neredeyse sadece seks için vakit geçirmişiz. haliyle kısıtlı bir zamana tekabül ediyor bu. bunu nasıl arttırabiliriz?

maalesef film/dizi zevklerimiz pek tutmuyor. bu seçeneği yok gibi düşünün. tavla/okey, kart oyunları vs sevmiyoruz. bilardo masam var, öğretmek ve beraber oynamak istiyorum ama öğrenmek istemiyor! pc oyunlarını da pek düşünmüyoruz. ps4 ve vr setimiz var ama beraber oynayacak bir oyun bulamadık henüz. tavsiyelerinize açığız. başka ev içi hobi/aktivite/oyun önerileriniz varsa memnuniyetle öğrenmek isteriz.

arkasından konuştuğum insanın yüzüne gülemiyorum. karakterinizden ödün vermediğiniz için özellikle iş ortamlarında antipatiklik üst seviyeniz çok yüksekte görülüyor diğer insanlar tarafından. okul yaşamınızda, arkadaş çevrenizde sizi illa ki seven birileri oluyor, hatta değerli görenler bile. ancak iş ortamında hele bir de efendi, saygılı bir insansanız üstünüze oynayanlar ya da üstünüze oynanan oyunların haddi hesabı yok. taş olsanız çatlatırlar adamı, peygamber sabrına sahip olsanız şalterinizi koparacak seviyeye getirirler. beni sallamayan bir insana zorla kendimi nasıl sevdirebilirim?

Bazen iyi hissetmediğini düşündüğüm arkadaşlara nasıl olduklarını sorup, yanlarında olmak için bir şeyler yaptığımda karşı tarafın bunun dahi farkında olmadığını farkediyorum. Önemli de değil, zaten bunu karşılık bekleyerek yapmıyor insan o sırada. Ama insan yine de bazen düşününce, sizin yanında olduğunuz insanın en azından empati kurmasını falan bekliyor. Mesela sizin tadınız olmadığında bunu sormasını ya da farketmesini bekliyor insan (sanırım)

Bunları düşünürken aklıma geldi ama sorum daha genel aslında.

Çevrenizdekileri, size özen gösteren arkadaşlarınızı, sevenlerinizi ya da akrabalarınızı; her kimse artık, salt basit bir “nasılsın” da olsa sorup, hatırladığınızı hissettiriyor musunuz?

Ya da bu soruyu okuyup “ulan hakkaten ya, bak beni 50 kez sordu, zor günümde moralimi iyi etmek için yanımda oldu ama ben hiç hatrını sormadım” diye düşünen oldu mu şu an?

open.spotify.com

cumartesi geceniz nasıl geçiyor?

ne dinliy10uz?

Dışarı mı çıkıyorsunuz yatıyor musunuz? Kurs veya başka akviteler yapıyor musunuz?

Meşhur semt/mekanlara genelde gittik ancak yine de aklınıza gelen her yeri ve aktiviteyi yazarsanız çok sevinirim. "Şurada şunu mutlaka yapın" tarzında önerilerinize açığım. Teşekkür ederim.

ben bu kızı 5 6 senedir tanıyorum. benim de eşimin de çocukluk arkadaşının karısı. 3 senedir evliler. bekarken de sürekli birlikteydik, biz evlendikten sonra da sürekli birlikte takılmak isterlerdi hatta eski duyurularımda var bizim evde benden habersiz yatılı kalma planları yapıyorlar, sürekli çat kapı geliyorlar bi baş başa kalamadık evleneli diye isyan etmiştim. hatta sırf kendileri de gelmiyordu, gelirken ablasını, kuzenini, onların kocalarını falan da getiriyordu.

neyse bu çiftin erkek olanı bizim çocukluk arkadaşımız ve deliler gibi çocuk seven bi adam. 3 sene önce hamile kaldığımda çok sevinmişti hatta amca oluyorum diye. karısı da aksine hiç hoşlanmaz çocuklardan. aklı olan çocuk yapmaz falan derdi, benim hamile olduğumu öğrenince de kutlamak falan şöyle dursun "ayy ne güzel ortamımız vardı, bozulacak şimdi" gibi bir şey demişti. hamileliğim süresince hiç görüşme talebinde bulunmadılar, biz çağırdığımızda da gelmediler. sadece kızım doğduktan sonra 3 aylıktan da büyüktü artık arkadaşımızın annesi kızmış amca oluyorum diye sevinip duruyordun çocuk kocaman oldu hala görmeye gitmedin diye de zar zor gelip 20 dakka kadar oturup gittiler. karısı çocuk sesine tahammül edemiyor diye eşimle o arkadaş erkek erkeğe dışarıda buluşup görüştüler hep. normalde bekarken de, evliyken de evimizde günlerce yatıya kalan adam uğramaz oldu. sen gel hem sohbet ederiz hem bebek seversin dediğimizde hep bi bahaneyle eşimi dışarı çağırarak görüştü. eşi ise telefon dahi açmadı hiç, ben de aramadım.

hesapladım biz görüşmeyeli 17 ay olmuş. az önce telefonuma hatun kişiden mesaj geldi "heyyoo ben hamileyim" diye. insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş demek ki yazacaktım vazgeçtim. hiçbir şey yazmak gelmedi içimden. ama çok sinirlendim. çocuk sevmiyorum diyerek biz çocuk sahibi olduğumuz için bir buçuk senedir görüşmüyorken kendi hamile kalınca yine yanaşma çabası bana çok saçma ve sinir bozucu geldi.

ki biz bir de kalabalık arkadaş grubuyduk 4 çift olarak. diğerleriyle de en az 10 senelik arkadaşlığımız var. benden 4 ay sonra diğer arkadaşın eşi de doğum yaptı, ona da aynı şekilde davranmışlar. hadi biz yine çok yakın oturmuyoruz ancak onların arasında 3 apartman var yalnızca, ona rağmen görüşmüyorlarmış.

hatta şöyle bir durum olmuş bir gün sitenin çardağında arkadaş oğluyla otururken bu kıza denk gelmişler. gel biraz oturalım sohbet edelim demiş, iyi hadi oturayım deyip bir arka binada oturan ablasını aramış gelsene çardaktayım diye. sonra ablasını aramasına gerekçe olarak da "ya senin şimdi çocuğun var ya o ağlar durur sohbet edemeyiz, ablam bari gelsin de muhabbet olsun" demiş. peşinden de "zaten annem dedi ki, benim kızımın sosyalleşmesine gerek yok ona ablası yeter" ablası da 10 senedir falan evli ve o da çocuk sevmediği için çocuk yapmamış. bu kız onun izinden gidiyor gibiydi yani. bizden koptuktan sonra da yan yana apartmanlarda oturdukları için gece gündüz sürekli birliktelerdi. böyle 4lü olarak sanırım bir wc'ye giderken ayrılıyorlardı.

ya olabilir çocuk sevmeyebilir, ben de çok sevmem. ama kimseyle de bu sebepten görüşmeyi kesmem. bir de bu çirkin tavırlara hiç gerek yoktu bence. tamam görüşmezse görüşmesin zaten çocuğun peşinde bizim de sosyalleşecek ne zamanımız ne gücümüz vardı ama söyledikleri, yaptıkları çok kalp kırıcı şeylerdi. şimdi o diğer doğum yapan arkadaş aradı ona da mesaj yazmış o da yazsaydım peşinden kavga çıkardı, olay büyümesin diye okuyup sildim cevap bile vermedim dedi.

ben bu insanlarla görüşmek istemiyorum artık, bundan eminim. canı isteyince görüşmeyi kesen, canı isteyince geri devam eden bir arkadaş istemiyorum hayatımda. keza karısının lafıyla yılların arkadaşlığını çöpe atıp eve uğramaz olan diğer omurgasızı da. ama bunu kavga çıkarmadan, kalp kırmadan yapmak istiyorum.

çok uzun oldu, kusura bakmayın lütfen sinirimden dağınık da yazdım biraz. ama siz olsanız nasıl bitirirdiniz bu konuyu? biliyorum darlayacak çünkü, öyle biri. istiyorum ki tertemiz şekilde bu zamana kadar nasıl yok oldularsa bundan sonra da öyle kalsınlar.

cevap yazanlara şimdiden teşekkürler, sevgiler...

Mesela dans etmeyi bilmesi hosunuza giderdi, cunku romantik danslar edebilirdiniz gibisinden.

Kriter olarak degil ama. :)

www.eksiduyuru.com

en son böyle bir başlık açmıştım konuyla ilgili. son olarak 2 önce tekrar yazdım kıza, bir sürü özürler diledim yapmadığım şeyler için bile. yanına gitmediğim için kendimi hep suçlu hissediyordum ama kız oralı olmadı. en son kıza evlenirdik hem de birbirimize kavuşurduk dedim, evlilik kolay mı dedi ve engelledi beni. bu kızla çok uzun süre konuşmuştuk, ne bileyim paylaşmadığımız şey kalmamıştı. görüntülü konuşmalar, fotoğraf paylaşmalar. ulan neden deştim ki eski şeyleri şimdi, bugün öylesine facebook hesabına bakaydım dedim ki bakmaz olaydım. herifin biriyle aynı karede nişan yüzükleriyle sırıtıyor. çok kötü hissettim lan kendimi, ne bileyim çok pis bir duyguymuş. bana malum oldu heralde anasını satayım. kız benden çok severdi. benden sonra bu herif ne alaka dedim, bir şeye de benzese. vallahi bok atmak için söylemiyorum. ayrıca o da başka şehirden. ama çok kötü duyguymuş, ilk defa yaşadım bu hissi. keşke hiç eski defterleri karıştırmasaydım, dağınık kalsaydı. neden yaptım bunları hiç bilmiyorum. geçiyor mu bu duygu?

sadece nikah yaptiginiz dugunsuz bir organizasyon sonrasi insanlarda bi "ee baska bisey yok mu, 15 dk icin mi geldik?" dusuncesi oldu mu? olduysa ne yaptiniz? baska sehirlerden sadece nikah icin gelen oldu mu? onlari nasil agirladiniz? akrabalarin hepsi turkiye'nin muhtelif sehirlerinde dagilmisken sadece nikah yapiyoruz baska bir organizasyon olmayacak dediginizde insanlarin tepkisi ne oldu? ne yapacagimizi bilemiyoruz su anda, bi destek oluversin lutfen.

Ailem var, ama kuru gürültüden ibaretler. Hiçbir zaman ihtiyacım olan sevgiyi vermediler bana. Maddi olarak iyi durumda olmamı sağlıyorlar, ama bazen açlıktan geberseydim de yine de mutlu olsaydım keşke diyorum.

İyi hissetmek için ne yapmam gerekiyor?