Ekşi Duyuru

İş için kullanmalık dizüstü bilgisayar arıyorum. Oyun falan oynamayacağım., Sadece office programları, Uyap kullanacağım bir de dizi film izlerim.

Çok teknik özelliklerinden anlamıyorum maalesef ama kriterlerimden biri ince ve hafif olması ki yanımda taşıyacağım sürekli. Ben Huawei Matebook 14 serisini beğendim mesela. Nasıldır ya da daha başka marka model tavsiyeniz olursa da kabulümdür. Ayrıca yakın zamanda elektronik indirimi vs. olur mu, bekleyeyim mi?

Edit: Bu arada bütçe en fazla 7 bin lira olabilir. O da zorlar.

Bununla başa çıkabiliyor musunuz ve nasıl ?

Benim hayatta en büyük korkularımdan biri yalnız kalmaktı ve sanırım bu kadar korktuğun için de yavaş yavaş başıma geliyor.

Yalnızlıktan kastım asla sevgilisizlik değil. O da var tabi ama bahsettiğim başka. Öncelikle şunu söyleyeyim tek başına vakit geçiremeyen , yemek yemek için bile tanına birini arayan insanlardan değilim. Tek başıma da pek ala vakit geçirip mutlu olabiliyorum. Ama benim canımı sıkan artık bu tek başınalıklar çoğaldı ve zevkten ziyade mecburiyete döndü. Şöyle özetleyeyim

Benim hiçbir zaman uzun süreli ve düzenli bir ilişkim olmadı. Kısa süreli, bir yere varmayan ve bana hiç de iyi gelmeyen iflört dememeleri yaşadım genelde. Ama sırf bu sebepten kendimi yalnız hissetmemiştim pek. E insanız aşk isteriz tabi ama çok da sorun olmamıştı benim için. Çünkü bir sürü arkadaşım vardı, ailem vardı. Ama sonra iş hayatına atıldık herkes yoğun çalışma temposuna kaptırdı kendini, e sonrasında herkes evlendi çoluğa çocuğa karıştı. Bir de pandemi çıkınca kimseyle doğru dürüst görüşemez olduk. Herkes ailesiyle takılıyor. Bekar olanlar da ilk fırsatta sevgililerine koşuyor.

Ailemde ise 4 sene önce en yakın arkadaşım olan annemi kaybettim. Meğerse ailedeki iletişimi sağlayan annemmiş ve annem gidince aile içi iletişimsizlkler başladı. Kimsenin kimseyle problemi yok ama kimsenin kimseden de haberi yok. Kısacası ailede de yalnızlaştım.

Biraz önce yine 2 hafta evvelden yaptığımız plan içim arkadaşlarım önlerine çıkan başka seçenekleri tercih ettiği için beni ektiler. Tribe girme hemen şöyleydi böyleydi diye açıklama yaptılar ama ben aşırı bozuldum. İkinci seçenek olmak üzdü beni. Biri sevgilisi için biri de ailesi için ekti. Ama hastalık, ya da acil bir durum yok, tamamen keyfi. Biz piknik yapmayı düşünüyorduk bu havada olmaz zaten diyip geçiştirdiler başka seçenek bir aktiviteyi öne sürmediler hemen başla plan yaptılar. Çok kızdım ve bozuldum onlara da söyledim. Abartıyor muyum? Bu arada kendileri karantinalarda sevgilileriyle ufak tatiller yaptılar, görüştüler gezdiler tozdular. Ben ise işten de çıktığım için sürekli evdeyim ve sadece ayda yılda bir onlarla görüşmek için dışarı çıkıyorum. Ve bu plan benim için hem işsizliğim yüzünden hem de uzun süredir evde olmam yüzünden biraz olsun nefes aldıracaktı ve onlar da bunu gayet iyi biliyor. Bu yüzden de çok bozuldum.

Sonuç olarak böyle böyle yalnızlaştım. Benim sevgilim yok ve açıkçası olacağını da düşünmüyorum. Bu konularda çok şanssızımdır. Birlikte vakit geçirdiğim arkadaşlarım kendi ailelerini kurup beni ikinci plana attılar. Ailemden geriye pek bir şey kalmadı. Kalanla da iletişimim yok. Zaman içinde yalnızlaştım ve bu durum beni aşırı üzüyor. Siz bu durumda napardınız ya da napıyorsunuz? Durumu kabul etmek mi lazım? Hep böyle mi devam edecek?

Yarın ilk defa kan vereceğim. Hastaneye arabayla gitmeyi düşünüyorum da kan verdikten sonra baş dönmesi mide bulantısı vs. çok olur mu? Araba kullanmakta sıkıntı çeker miyim?

Diyelim ki bir yere gitmek istiyorsunuz. Bir mekan, bir restoran/cafe, bir müze, veya konser/sinema/tiyatro neyse. Ama çevreniz çok geniş değil. Tanıdığınız 3-5 insan da gelmiyor sizinle. Ya işleri var, ya yorgunlar, ya da başka planları var. Bri bahaneleri var sürekli. Ama siz o an oraya gitmek istiyorsunuz. Ya da haftasonu ya bir çıkayım sahile bir çay içeyim istiyorsunuz. Ama kimse yok, tanıdığınız kimse gelmiyor. Bakıyorum instagramda herkes her hafta pazar kahvaltısında bi yerlerde. Ben de istiyorum arada. Kimseyi bulamıyorum. Siz napıyorsunuz öyle durumlarda? Tek başınıza gidiyor musunuz? Ama bu sürekli böyle. Yani hiçbir zaman hiçkimseyi bulamıyorsunuz takılmak için. Sürekli yalnız takılır mıydınız?
Mesela izne çıkacaksınız ama tatile gidecek kimseniz yok. 2 hafta izin var para da var ama yalnızsınız. Tek başına gider misiniz?
Ben tek başına vakit geçirmekten gayet hoşlanırım aslında. Tek başına oturup bi yerde yemek yiyemeyen insanlar var, tek başına alışveriş yapamayan. Ben öyle biri değilim normalde ama bu bahsettiğim olay biraz başka. Dediğim yerler hep insanların kalabalık gittiği yerler. Herkes bir arkadaş grubunun içindeyken tek başına olunca kendimi çok ezik hissediyorum ve aşırı sıkılıyorum. Bir kere tek başıma tatile gittim. Herkes kalabalık ve çok eğlenirken, ben tek başıma çok sıkıldım mesela. Denize gir çık o kadar. İnsanlarla çabuk kaynaşabilen biri de değilim, gittiğim yerlerde hemen yeni birileriyle de tanışamam.

Sizde durumlar nasıl? Kimse gelmedi diye vaz mı geçiyorsunuz istediğiniz yerleri görmekten yoksa "amaan banane tek başıma da giderim ben"cilerden misiniz?

ve yalnızlıkla? Etrafta herkes çiftken, ailesini kurmuşken siz yalnız olanlar, sevilmeyenler ve büyük ihtimalle de yalnız ölecek olanlar nasıl başa çıkıyorsunuz bununla? Ben kabullenemiyorum bir türlü. Çok zoruma gidiyor.

Biri var. Ortak yaptığımız bir iş dolayısıyla tanıştık. Şöyle ki patronumun oğlunun arkadaşı. Aynı işi yapıyoruz, patronum ona yardım ediyor o da bize yardım ediyor ara ara. Yani her gün görüşmüyoruz, 2-3 ayda bir. Mesafeli bir ilişki mevcut. Sizli-bizli, hanımlı beyli konuşuyoruz birbirimizle. Yakınlık sayılabilecek tek şey instagramdan takipleşiyoruz. Onu da ben ekledim. Tanışalı da nerdeyse 2 yıl oluyor.
Konuya gelirsek ben kendisinden biraz hoşlanıyorum. Bunu da çok olmasa da birazcık belli ettim gibi. Sizli bizli muhabbetin ve iş ilişkisinin dışına çıkmaya çalıştım ama o çok mesafeli ve bu mesafenin dışına çıkma isteği de yok gibi. Ben de bu konularda karşı taraftan ışık göremezsem hiçbir şekilde devam etmiyorum. Ama öyle olunca da aklıma takılı kalıyor.
Şimdi bu arkadaşımız belli ki bana karşı bir şey hissetmiyor. Ben yazsam mı yazmasam mı çok kararsızım. Yazsam ne yazacağımı bilmiyorum. İki kelime muhabbet denemediğim adama direkt senden hoşlanıyorum denmez konuya nasıl gireceğim kokusunda da aşırı beveriksizim. Karantina döneminde de malum insan her şeyi düşünüyor. Şimdi sorum şu;

1) Ona yazıp da kendisinden olumsuz bir karşılık alıp net bir şekilde reddedilip yoluma devam mı etsem? Ki bu durumda her ne kadar bunu bilsem de kalbim çok kırılacak. Ve en önemlisi de rezil olacağımı düşünüyorum, sanki aramızdaki profesyonellik son bulacak. Şu an bana çok saygılı ve kibar davranıyor. O kalmayacak gibi. Belki şımaracak, havalanacak ve kibirlenicek.

2) Diğer seçenek de hiçbir şekilde yazmayıp bu konuda hiçbir şey yapmayıp aynı bu şekilde onu kafama takmaya devam etmek? Bu durumda özgüvenime bir şey olmayacak belki ama zamanımı boşa harcamış olacağım. Kafamı hep meşgul edecek. Belki yıllar sonra bile belki söylesem bi şans verirdi zamanla severdi ihtimali düşüncesi olacak.(ki hiç sanmıyorum)

Ne yapmamı önerirsiniz? Siz olsanız ne yapardınız?

Uzun süre bir şeye odaklanamıyorum. Çalışırken mesela, bir ile başlıyorum hop ordan başka bir işe geçiyorum.
Kitap okuyayım diyorum kitap ne kadar sürükleyici olursa olsun 5-10 sayfaokuyuo sonra bırakıyorum.
Dizi deseniz, bir oturuşta bir sezon bitirenler var. Ben arka arkaya en fazla 3 bölüm izleyebilirim. O da aşşırı merak uyandırırsa falan.
Biraz önce mesela kitap aldım elime sonra pat diye instagramda gezerken buldum kendimi.
Kısacası olmuyor uzun süre tek bi işe odaklanamıyprum. Daldan dala atlıyorum. Sizde durum nasıl? Bu durum nasıl düzelir?

Sizden daha iyi şartlarda olması sizde de kötü bir hisse (özgüven kaybı, yetersizlik, ona layık olmama vs.) sebep oluyor mu?

Daha iyi şartlardan kastım, sadece mal mülk yani maddi durum değil. Evet ınu da kastediyorum ama bunun dışında mesela sizden daha yetenekli olması, belki daha güzel/yakışıklı olması, ekstra hobilerinin veya ilgi alanlarının olması gibi. Ben hoşlandığım kişinin sürekli seyahat etmesi dünyayı dolaşması her fırsatta gezmesini çok kıskanıyorum mesela. Kesinlikle çok hoşuma gidiyor ama ben bunu istediğim halde bir şeyleri bahane ederek yapamadığım için ezik hissediyorum karşısında. Yetersiz ona layık değilmişim gibi. Ben hiç yurt dışına çıkmamışken o dünyayı geziyor. Napsın ki beni falan diyorum. Ya da onun arabası var mesela Ben metrobüse biniyorum gibi.

Sizde de oluyor mu böyle şeyler? :/

Merhabalar,
Aklıma bir şey takıldı. Ben fil hafızalı bir insanımdır. Birinin bana söylediği güzel şeyleri de kötü şeyleri de (ama özellikle de kötü şeyleri) hiç unutmam. Daha doğrusu söylenilen şey karşısında yoğun bir şey hissettiysem (mutluluk veya öfke gibi) o olayı unutmam.

Mesela en yakın arkadaşımın bana bundan 10 sene önce söylediği ve çok kırıldığım bir şeyi hala hatırlarım. Ama şu an arkadaşlığıma devam ediyorum. Konusu açıldığında da "Bak sen bana böyle bir şey demiştin, nasıl gıcık olmuştum sana" falan derim hafif sitemkar bir tavırla ama devam ederiz hayatımıza. Yani o olayı tekrar hatırlatıp tavır koymam ya da misilleme yapmam. Arkadaşım bundan dolayı bana kincisin sen diyor. Sizce bu kin duygusu mudur?

Bence kincilik bu değil. Ona kin duymuş olsam intikam almak isterim ya da misilleme yapmak isterim ya da arkadaşlığıma devam etmem. Ben bunları yapmıyorum. Sadece hafızam çok kuvvetli ve insanların bana hissettirdiklerini çok net hatırlıyorum.

Siz ne düşünüyorsunuz? Ben kinci miyim size?

Hakkında ne düşünüyorsunuz? Ben bu konuda birwz katı ve geri kafalıyım galiba. Benden 1 yaş bile küçük erkeği istemiyorum. Hoşlandığım birinin benden 2-3 yaş küçük olduğunu öğrendiğimde aa olmaz o zaman falan diyorum.

Siz ne düşünüyorsunuz?

1) www.trendyol.com

2) www.trendyol.com

Her şey aşşırı pahalı ama yine de bu montlar sizce bu kadar para eder mi? Sıcak tutar mı? Bir de nasıl sizce, güzeller mi?

Ben bıktım valla bu illetten. Hayat kalitem sıfır resmen. Bir de sanırım benimki ileri seviyede. Gözlerim sürekli sulanıyor, kaşınıyor ve kızarıyor. Burnum hep tıkalı. Sabahları nasıl iğrenç bi şekilde uyanıyorum anlatamam. Ağzımdan nefes aldığım için ağzım açık uyuyorum haliyle ve sabah uyandığımda ağzımda pas gibi bir şey oluşuyor. Cidden öğürerek uyanıyorum. Hapşırık krizi zaten hak getire. Hasta mısın sorularından çok sıkıldım. Ama sürekli hasta gibiyim. İlaç kullanmıyorum çünkü hiçbir işe yaramıyor. Ve bütün sene böyleyim nerdeyse. Bahar aylarında daha fazla olsa da diper aylarda da rahat değilim.

Tıp dünyasında bu hastalığın bir çaresi yok mudur?

Of ben tek başıma tatile geldim ve sanırım depresyona girdim. Çünkü yabaniyim ve çok yalnızım. Tek başına tatile gitmeyin arkadaşlar yalnızlığınızı yüzünüze tokat gibi çarpıyorlar. Herkes çok eğleniyor.

Şimdi efenim ben en son 5 sene önce falan yeni biriyle tanıştım galiba. Ben yeni birileriyle tanışamıyorum. İstiyorum aslında ama istemiyormuş gibi davranıyorum sanki. Tek başımayken birinin yanıma gelip konuşmak istediğini anladığımda hemen telefonumla ilgileniyorum, telefonla konuşuyormuş gibi yapıyorum. Böyle bir salaklık işte. Ki birilerinin benim yanıma gelip konuşmak istemesi durumu da çok sık gelmez başıma.
Niye derseniz bilmiyorum. Panikliyorum. Muhabbeti ilerletemem diye korkuyorum. Karşımdaki sıkılır diye korkuyorum. Benimle ilgili kötü bir şey düşünür diye korkuyorum. Hep başkalarının benim hakkımda ne düşündüğüyle ilgilenen bir insan oldum zaten. Ama hep cool görünmeye çalıştım. Bir de mesela alkol kullanmam ben, ne bileyim herkesin yapabildiği şeyleri yapamam yüzme bilmiyorum, bisiklete binmesini bilmiyorum vs gibi. Muhabbet ilerler de e sen hiçbir şey beceremiyorsun, yaşamıyorsun ki sen yorumlarını duymak istemiyorum ki çok duydum böyle şeyleri. Bu arada kendi arkadaş ortamımda gayet eğlenceli bir tipim aslında. Öyle hiç konuşmayan bir köşede oturup muhabbete dahil olmayan biri canlanmasın gözünüzde. Sadece yeni insanlarla tanışamıyorum. Ve tek başıma yapamıyorum bunu. Yanımda arkadaşlarım olsa yeni biriyle tanışır muhabbet ederim. Daha rahat hissediyorum o zaman çünkü.
Takdir edersiniz ki sevgilim yok ve hiç olmadı da. Yaş oldu 28.
Ben bu yabanilikten nasıl kurtulucam? Ben hayatı yaşamıyor muyum cidden? Niye böyleyim? Nasıl düzelicem? Ya da düzelmesi gereken bir şey mi bu yoksa ben de böyleyim diye kabullenmeli miyim?
Karman çorman bir anlatım oldu kusura bakmayın.

Merhabalar. Bu sene ilk defa tek başıma tatile gitmeyi düşünüyorum. Biraz geç kaldım ama 20 temmuzla 6 ağustos arası izinliyim.
Kaş'a gitmek istiyorum ama otel pansiyon oalyları nasıl halledilir hiç bilmiyorum. Kazıklanmadan nasıl halledebilirim? Trivago'dan baktım ama emin olamadım. Biraz merkezde bir yer olsun istiyorum ki çıkıp dolanabileyim etrafta.
Biraz kafa dinlemelik bir tatil istiyorum. Öyle çılgınlar gibi eğlenmeli, köpük partileri, barlar diskolar modunda değilim. Denize gireyim, kitap okuyayım, canım sıkıldığında çıkıp çarşı pazar dolanayım falan. Ama mümkünse de gidilebilecek bir yerler varsa oraları da gezeyim. Şimdi;

1) Aracım yok, araba kullanmayı da bilmediğimden kiralayamam da. O yüzden Kaş'ta dolmuş/minibüs vs. vardır herhalde dimi bir yerlere gidebilmek için?
2) Bildiğiniz, kaldığınız otel, pansiyon vs. öenerilerinizi bekliyorum.
3) Kaş dışında benim bahsettiğim tatil anlayışıma uygun başka nerelerde hangi otelleri/pansiyonları önerirsiniz?
4) Gelin bana bir tatil ayarlayalim ya lütfen.

Daha yaşanılır kılmak, hayattan zevk almak, ve "yaşıyorum" diyebilmek adına hayatınızda neler değiştiriyorsunuz, neler yapıyorsunuz?

27 yaşında kuru ve hassas bir cilde sahibim. Temizleme ürünü ve nemlendirici önerisi rica ediyorum. Hangi markalara bakayım? Sizin kullanıp memnun kaldığınız ürünler nelerdir?
Ufak tefek kırışıklıklar da oluştu göz çevremde.
Bunu da engelleyici etkisi olursa sevinirim.
Nemlendirici ve temizleme ürünü dedim ama genel algılayalım. Cilt bakım ürünü diyelim. Ne kullanmam gerekir bu yaşlarda bu cilt için. Yaşlanıyorum efendim. Bir çare bulalım lütfen.

Teşekkürler şimdiden.

Sizin de etrafınızda var mı böyle insanlar? Özellikle dış görünüş hakkında sürekli yorum yapan insanlar var etrafımda? Her giydiğime, taktığıma vs. Sadece kötü ya da olumsuz yorumdan bahsetmiyorum. Ama mutlaka bir yorum yapılıyor. Montumdan ojeme kadar. Ben biraz uyuz oluyorum. Çünkü giydiğim bir şey hakkında imalı bir yorum yapıldığında hevesim kaçıyor.

Siz ne düşünüyorsunuz?

Merhaba. Duyurunun doktorlarına bi sorum olacak. Ben 5 ay önce bir trafik kazası geçirdim. Ayak parmaklarım kırıldı ve ameliyat oldum. Platin takıldı. Hâlâ uzun süre ayakta kalamıyorum, çok çabuk yoruluyorum ve yürürken topallıyorum. Ameliyatı kazayı geçirdiğim şehirde oldum. Geçen hafta yaşadığım şehirde bir ortopediste kontrole gittiğimde bana "ayağıma takılan platinlerin çok uzun olduğunu, platinlerin kemikle tam olarak kaynamadığını, sorunun aslında küçük vida şeklindeki platinlerle halledilebileceğini, o platinlerin ayağımda kaldığı sürece bana ağrı yapacağını (ki gerçekten cok ağrı yapıyor), aynı zamanda ayağımda halluks valgus olduğunu, ayağımdaki platinleri çıkarırken halluks valgusu da ameliyat edebileceğini" söyledi.

Şimdi ayağa takılan platin çıkarılabilir mi? Başka bir doktora da görünmeyi de düşünüyorum. Ama sağlık hastalık vs konularda zerre bilgi sahibi olmadığım için önce size bir danışmak istedim. Halluks valgus ameliyatı riskli midir? Sonrasında yürüme konusunda bir sıkıntı yaşar mıyım? Çünkü bu yaz 2 ay yerimden kalkamadım ve tekrar öyle bir yürüyememe olayını kaldırabileceğimi zannetmiyorum. Bu ameliyat zorunlu mu yani? Platin denen şey çıkıyor mu? Çıkmazsa gerçekten ağrı yapar mı sürekli? Yürüme konusunda baya zorluk yaşıyorum. Kırıklarda bu durum normal midir? 5 ay geçti. Hâlâ tam anlamıyla iyileşememiş olmam normal mi?

Teşekkür ediyorum şimdiden.

Merhaba.
27 yaşında genç bir kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum.(Sorun cinsiyet kimliğiyle ilgili değil bu arada) Öyle erkeksi, maskülen bir havam ya da giyim tarzım yok. Daha çok kız çocuğu gibiyim. Öyle görünüyorum ve ben de kendimi öyle hissediyorum. Yani daha çok 15 -16 yaşında bir çocuk gibi. Karşı cins de dahil olmak üzere herkes de beni öyle görüyor, yeni yeni fark ediyorum. Kadın gözüyle bakmıyorlar bana, çocuk gibi görüyorlar. Şirin, sevimli bir tipim var ve bu zamana kadar "çok sevimlisin, çok tatlısın, çok şirinsin" tarzında lafları çok duydum. Ama hiç "çok güzelsin, çok çekicisin" tarzında laflar duymadım. Çirkinsindir falan diyebilirsiniz o da olası, bilemiyorum ama en azından ben kendimi çirkin hissetmiyorum.

Sonuç olarak ben bu durumdan gayet rahatsızım. Saçma oldu ama napayım ben ya? Niye böyle oluyor?

İşe giderken giymek için oxford denilen ayakkabılardan almayı düşünüyorum. (gerçi bot mevsimi geldi ama) Şu ikisinden hangisi olsun? Ya da şu daha güzel derseniz o da kabulümdür.

1) www.hotic.com.tr

2) www.hotic.com.tr

26 yaşındayım. Suratımda hafif kızarıklıklar, lekeler, ufak tefek pürüzler vs var. Beyaz tenli ve hassas bir cildim var. Cilt bakımı yaptırmak istiyorum, ama güzelleşeyim diye de cildine zarar vermek istemiyorum.
Bu cilt bakımları işe yarıyor mu cidden? Düzenli mi yaptırmak gerekiyor? Bazı kızların ciltleri nasıl bu kadar ışıltılı, canlı, sağlıklı, pürüzsüz ve tertemiz oluyor? Sigara kullanmıyorum ve elimden geldiğince beslenmeme de dikkat ediyorum. Spor da yapmaya çalışıyorum. O yüzden bunlar dışındaki önerilerinizi açığım.

Bütün bu sorularima cevap vermenin yaninda rica etsem bir de Şişli, Taksim, Mecidiyeköy, Beşiktaş yakınlarında güvenilir cilt bakımı yaptıracağım bir yer önerebilir misiniz?

Teşekkürler.

Cep telefonumla internete ofisteki wifiden baglaniyordum. Ama şu an bağlanmıyor. Şifre değişikliği falan yok. Ofisteki diğer arkadaşlarım kullanabiliyor. Bilgisayarlarda da bi sorun yok. Neden olabilir?
Telefon samsung galaxy s6 edge.

25 yaşındayım. Bu zamana kadar hiçbir şey yapmadım desem yeridir. Üniversite okudum. Şimdi de çalışıyorum. Onun dışında bomboş bir hayatım var.
Hiç sevgilim olmadı. Çok sık seyahat eden biri değilim. Hiç yurt dışına çıkmadım. Hiç uçağa binmedim. Yabancı dil bilmiyorum. Hiçbir enstrüman çalamıyorum. Yüzme bilmiyorum. Bir hobim yok. Yani hayatıma renk katan hiçbir şey yok. Evden işe, işten eve. Daha önce de evden okula, okuldan eveydi. Yaptığım tek aktivite spor yapmak. Onu da zar zor yapıyorum.

Ve sanki bütün bunları yapmak için çok geç kalmışım gibi hissediyorum. Bu saatten sonra yapmak istediklerimi bu yaşa kadar mutlaka en az bir kere yapmış olmam gerekiyordu diye düşünüyorum. Sizde de var mı aynı his? Ne düşünüyorsunuz?

Tanıdığınız, bildiğiniz ve güvenilir dediğiniz bir kulak burun boğaz doktoru var mı? Burnumda kemik eğriliği var, bunun için ameliyat olmayı düşünüyorum da. Nerede ve kime olabilir?Uygun fiyatlı bir özel hastane ya da devlet hastanesi de olabilir, fark etmez.
İstanbul - Şişli civarlarında olursa sevinirim.
Teşekkürler şimdiden.

Napılmalıdır? Telefon bir vodafone bayiiden gayet yasal bir şekilde alındı ve ımeı numarasının kayıtlı olmadığı sonradan tesadüfen öğrenildi.

Spor salonunda çalan bir şarkı. O tarz bir şarkı yani. Sözlerini çok hatırlamıyorum ama "say me love me" tarzında bir şeyler geçiyor. Şarkı birden hareketlenip aaaa falan geçiyor. İnce sesli bir erkek söylüyor. Gece gece takıldı kafama,kafayı yicem.
Hiç umudum yok ama bilen var mı?

Evet, geldik 25 yaşına. Arada işsiz kaldığım dönemler olsa da 3 senedir çalışıyorum ama elimde kocaman bir hiç var. Ayın sonunu zor getiriyorum. Ki öyle kira, fatura falan derdim de yok. Sadece cüzi miktarda bir aylık kredi taksidim var ama o da maaşımın 1/4'i kadar. Çok koymuyor. Yani benim durumum bildiğiniz tüketim çılgınlığı. Artık biraz para biriktirmek istiyorum. Kenarda param olsun, ne bileyim araba neyin alırım belki.
Nasıl para biriktireyim? Siz nasıl para biriktiriyorsunuz? Vadeli hesap açtırıp maaşın bir kısmını oraya mı yatırsam ya da bireysel emekliliğe mi geçsem? Bankalara falan da pek güvenmiyorum ama napsam?

Diyet yapanlar da yesin mi?

Merhaba.
Alerjik rinitim var. İlaçlarımı kullanmama rağmen pek bir etki etmiyor. Burnumdan nefes almakta oldukça zorluk çekiyorum. Doktora gideceğim, hangi branşa gitmem gerek? Kulak burun boğaz mı yoksa dahiliye mi ya da neresi?

Teşekkürler.

Sorum şu:
Bu güzel,bakımlı alımlı kadınlar bütün gün nasıl böyle güzel kalabiliyor? Hele de bu terden sırılsıklam olduğumuz yaz günlerinde?
Etraftaki kızlara bakıyorum; saçlar muazzam, makyaj kusursuz, kıyafetler muntazam, enerji tavan. Ben saçımı kurulurken bile ter içinde kalıyorum, bırakın gün sonunda bozulmasını.
Hadi makyajı tazeliyorlar, e saçları nasıl bozulmuyor ? Hadi bazıları gün içinde öyle koşturup yorulmuyor onları anladık da hiç mi terlemiyor bu insanlar ?
Aynı yerde çalıştığım kızlar var, aynı işi yapıyoruz. Ordan oraya koşturuyoruz hepimiz. Benim gün sonunda şaftım kaymış oluyor, kız ise sanki yeni hazırlanmış da evden yeni çıkmış gibi.
Var mı bunun formülü? Yoksa bu da mı genetik? Her halt genlerle alakalı yeter ya, bozuk genliler ölsün mü? :(

Öncelikle (git: 887348)
Şöyle bir duyurum vardı ve ben duygularımla hareket ettim ve iş bulmadan o anki işimden ayrıldım. Yaklaşık 2 aydır işsizim ve parasızım. Borcum var. Hayatımda hiç bu kadar parasız kalmamıştım. En kötüsü de iş bulamıyorum.

Mezun olduğumdan beri doğru dürüst bir düzen oturtamadım. Artık sürekli iş değiştirmek istemiyorum. Bir yere gireyim ve uzun süreli çalışayım istiyorum. O yüzden ince eleyip sık dokuyorum biraz. İş beğenmiyorsun diyorlar. Ki zaten görüşmeye çağıran da yok.

Umutsuzluğun zirvesindeyim. İyi bir okulda iyi bir bölüm okudum. İşsiz kalmam zannediyordum ama baya baya işsizlik çektim ben sürekli. Okul biteli neredeyse 3 yıl oldu ama bende hala hiçbir ilerleme yok. Herkes ne güzel ilerledi. Bütün arkadaşlarıma bakıyorum mis gibi işlerde mis gibi paralar kazanıyorlar. Ben 3 yıldır olduğum yerde sayıyorum. Zaten çok yoktu, ama şimdi iyice öz güvenimi kaybettim.


Bunu bir dertleşme duyurusu olarak kabul edin. Soru yok çünkü.
Canım çok sıkkın.

ne iş var ne para var ne de aşk. gençlik çürüyüp gidiyor.
aynı durumda olan var mı? napmak lazım?

Bonusbay nasıl kullanılıyor tam olarak? Ben dün Trendyol'dan bir ürün aldım ama mobilden. Şimdi alışverişten sonra bonus alamam galiba değil mi?
Alışverişi Bonusbay üzerinden yapmam gerekiyordu sanırım? Doğru mu anlamışım?

7-8 kiloyu sağlıklı bir şekilde ne kadar sürede veririm ve nasıl? Spor olarak haftada 4-5 gün 1-1.5 saat yürüsem yeter mi? Beslenme konusunda da ne yapmam gerekir? Mesela ne yemeyeyim, atıştırma olarak ne yiyim? Bu şekilde spesifik öneriler verirseniz sevinirim.
İşe yarayacaksa; cinsiyet kadın, boy 1.55 ve kilo 55 :/
Teşekkürler.

Çok iştahlıyım bu aralar. Patlayana kadar yiyorum. Zaten son zamanlarda çok kilo aldım, böyle devam edersem iyice top gibi yuvarlanacağım. Daha biraz önce bir tabak patlamış mısır, ardından da bir paket negro yedim. Ve bunun farkında olmama rağmen yemeyi bırakmıyorum. Sanki kendimi cezalandırırmış gibi yiyip duruyorum. Yerken "amaan koy rahvan gitsin" diyorum. Ama yedikten sonra çok pişman oluyorum.
Çok hareketli bir günlük hayatım da yok, spor da yapmıyorum. Kötü durumdayım yani. Nasıl azaltırım bu iştahı? Napayım? Ciddi anlamda korkmaya başladım.
Önerilerinizi bekliyorum. :/

İşimde hiç profesyonel davranmadığımı düşünüyorum. fazla duygusalım sanırım. Mesela moralim bozuk olduğunda işime konsantre olamıyorum, ya da hava kötü olduğunda. Yapacağım işi beğenmediğimde ya da içime bir türlü sindiremediğimde, kabulleneediğimde onu yapmak istemiyorum. Ne bileyim çalışma ortamımı, iş yerimi ve patronumu sevmiyorum şu an mesela (gerçi istifa ettim ama) ve bir türlü verim alamıyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum, yapsam da yarım yamalak yapıyorum. Ama böyle olmak istemiyorum. İşimi en iyi şekilde yapmak istiyorum ama en ufak bir olumsuzlukta dağılıyorum ve içimden onu yapmak gelmiyor.

Nasıl aşılır bu?

İki insanın aynı anda karşılıklı olarak birbirine aşık olması ve bir araya gelmesi sizce de mucizevi bir olay değil mi?
Eğer öyle değilse niye bu kadar sıradan bir olay benim başıma gelmiyor? Yok eğer öyleyse niye bu kadar insan bu mucizeyi yaşarken ben yaşayamıyorum?
Ben hep birilerinin mutlu ilişkilerini uzaktan izlemek zorunda mıyım? Niye ben hep sevdiğim / hoşlandığım / aşık olduğum insanlarının başkalarına olan aşkını izliyorum?
Ben çirkin miyim, tipsiz miyim, kötü müyüm, neyim ben? Sorun bende mi yoksa kaderim mi bozuk benim? Dünya mı bozuk? Nerde sorun?
Kafam bozuk.

İstanbul'dan Kırklareli Adliyesi'ne gideceğim. İstanbul Otogar'dan otobüsle gideceğim. Kırklareli'nde ineceğim değil mi? Yani herhangi bir ara durak falan var mı? Adliyeye nasıl gideceğim? Uzak mıdır? Nasıl gidilir? Bilen varsa aydınlatırsa sevinirim.

İşinden, patronundan, iş arkadaşlarımdan nefret ediyorsa, yalnızsa ve yalnızlıktan sıkılmışsa, asosyalse, özgüvensizse, parası yoksa, borcu varsa, mesleğinde kendini yetersiz ve zaman geçmesine rağmen hala tecrübesiz hissediyorsa yine de mutluluk onun elinde midir?

Kullanım amacı; sosyal medya, belki bir iki oyun, bol müzik dinlemek, fotoğraf çekmek. Bir de hızlı olsun.
Alınır mı? Alınmazsa ne alınır?
Bütçe max. 2000 TL

Çalıştığım işyerinde çok mutsuzum. Eksileri ile artıları karşılaştırıyorum, eksileri ağır basıyor. Hatta artısı yok bile diyebiliriz. Ama belki objektif bakamıyorumdur. O yüzden size soruyorum. Durumumu ve iş yerinin özelliklerini sayıyorum;
Ofiste 5 kişiyiz. Patron ve 4 işçisi. İşçilerden biri patronun sevgilisi. Dolayısıyla torpilli ve aslında o da patron. Sağa sola emir yağdırıyor ve benim ofisim benim işyerim diye dolanıyor etrafta. Ayrıca bu kız tecrübe olarak hemen hemen benimle aynı konumda diyebiliriz.
İki sevgili de pintiliğin zirvesindeler. Ofisten çıktı almaya çekiniyorum. Fazla kağıt gidiyor diye laf ediyorlar. Ofisteki koltuklar, bilgisayarlar ve diğer malzemeler hep ikinci el.
Sabah kahvaltısı ve öğle yemeğini ofiste yiyoruz. Ama yemek yerken rahat değilim. Lokmalarım sayılıyormuş gibi hissediyorum. Doymadan kalkıyorum masadan. Onlar oturuyorsa oturuyoruz masaya. Onlar oturmuyorsa masaya oturup yemek yemeye çekiniyoruz.
Bazen öyle yaptıkları için sabah kahvaltı yapıp gidiyorum, dolayısıyla kahvaltı sofrasına oturmuyorum. Bu sefer de onlarla kahvaltı yapmadığım için surat yapıyorlar. Aynı zamanda bazı günler ofis dışında çalışıyorum akşama kadar ve dolayısıyla dışarıda yemek yiyorum. Yediğim yemeğin fiyatını da masrafa yazıyorum. Ona da surat yapıyorlar, masrafları kontrol ederken.
Normalde mesai saatleri haftaiçi 08.30-18.30, haftasonu 10.00-14.00. Ama tam çıkış saatine yakın bi iş kitliyorlar ve bitiremeden çıkamıyorsun ve bunu kesinlikle bilerek yapıyorlar. Tam saatimde çıktığımda ise sanki işten kaytarıyormuşum gibi hissediyorum. Suratlarından, tavırlarından böyle hissediyorum.
Bir gün öğleden sonrası için izin aldım. Ertesi günü yine ofis dışında olacaktım ve ofisten bir dosya almam gerekiyordu. Bana ofisten o dosyanın içeriğini mail atma olanakları varken beni gecenin bir yarısı ofise gönderdiler dosyayı almam için. Bunu da kesinlikle bilerek yaptılar, sırf yarım gün izin kullandım diye acısını çıkardılar. Normalde asla gitmezdim ama o dosyayla ilgili bilgi sahibi olmam gerekiyordu, kendileri de yardımcı olmadığı için saat 22.00'da ofise gidip dosyayı almak zorunda kaldım.
Gelelim niye dayandığıma. Kredi çektim, aylık kredi taksidim ve kredi kartı borcum var ve belli bir gelirimin olması gerekiyor. İşten çıkarsam 1-2 ay da olsa işsiz kalırım diye korkuyorum ve 1-2 ay da olsa sıkıntıya düşerim. Ailemin bana destek olma şansı yok çünkü onlarında kredi borçları var.
Burada çalışırken başka iş arayamıyorum. Çünkü takdir edersiniz ki böyle bir yerde iş görüşmeleri için izin almam kolay olmuyor. Her şeyi en ayrıntısına kadar irdeliyorlar ve ben yalan söyleme konusunda o kadar becerikli değilim.
Bir de şunu söylemem gerekiyor ki aslında ofisin sahibi gerçek patronum o kadar da kötü biri değil ama sevgilisi olan kız çok sinsi, kaprisli, kıskanç, dengesiz, kompleksli ve ikiyüzlü. Çok oldu belki ama gerçekten böyle. Adam sevgilisinin çok etkisinde kalıyor ve kesinlikle kılıbıklıktan sesini çıkaramıyor. Güya ofis onun, ama sevgilisi yönetiyor aslında ve adam da ona sözünü geçiremiyor. (ki burada erkeklerin bu tür salaklıklarına sinirlenemeden edemiyorum)
Kısacası böyle, çok mutsuzum, huzursuzum. Üzerimde sürekli bir baskı varmış gibi hissediyorum. Bana kendimi beceriksizmişim gibi hissettiriyorlar. Sadece 2 ay oldu burada işe başlayalı ama bana ömür gibi geldi. Sanki yıllardır buradaymışım gibi.
Artısı ne diye soracak olursanız, mesleğimle ilgili yeni şeyler görüyorum ve öğreniyorum. He onlar mı bana bir şey öğretiyor, hayır sadece ortam sağlıyorlar.
Aslında bu hafta maaşımı alacağım. Alacağım maaşla bir en fazla iki ay idare edebilirim. Ama annem çok üzülecek sıkıntıya düşerim diye korkuyor. Ama inanın dayanamıyorum. Diyorum ki maaşımı alıp işten çıkayım. Ama aileme söylemeyim. İşe gidiyormuş çıkarım evden, iş ararım. Bütün gün de kütüphanede takılırım kitap falan okurum. Annem üzülmemiş olur. Çok mu filmvari olur? Napayım kafayı yemek üzereyim. Hayatımda hiç bu kadar mutsuz olduğumu hatırlamıyorum. Kredi borcum olmasa çok çıkmıştım.
Uzun oldu ama umarım okursunuz sonuna kadar.
Teşekkürler.

Sevgili iş hayatının uzmanları,şöyle bir sorunum var:
Şimdi ben 10 Kasım 2014'te yeni bir işe girdim. Sigortam yapılacaktı. Ben hemen hatırlattım tabi. "Tamam nüfus cüzdanı fotokopisi ile ikametgah getir yapalım hemen" dedi patron. Ben aslında ikametgaha bile gerek olmadığını biliyorum ama neyse dedim. 1 hafta sonra falan istenen evrakları verdim. Muhasebeciye göndereceğiz, o başlatacak dedi. Sonra e-devletten kontrol ettim, girişimi göremedim bir türlü. Sordum, "prim ödemeleri 1 ay sonra gözüküyormuş" dedi. Ona da tamam dedim, ama neredeyse 2 ay oldu hala prim ödemesi ya da işe girişim gözükmüyor. Bu arada benim önceki işimden sigorta girişim var. İlk kez sigorta yapılmayacak yani. Şimdi sorum şu; e-devletten 4a sigortalı tescil kaydı tespitine baktığımda, adım sicil numaram falan çıkıyor. Ama hizmet dökümüne baktığımda eski işimden kalma ödemelerim görünüyor. Fakat bu yeni başladığım işe girişim ya da herhangi bir prim ödemesi görünmüyor. Çok anlamadığım için artistlik de yapmak istemedim. O yüzden soruyorum:
1- Benim sigorta girişim yapılmış da primim mi ödenmemiş?
2- Yoksa sigorta girişim hiç mi yapılmamış?
3- Bu adam beni oyalıyor mu?

Hangisi daha zararlı?
Sadece birini hayatımdan çıkarmak durumundayım diyelim, hangisini hayatımdan çıkarmak bana en fazla yararı sağlar?
Ya hamur işinden vazgeçeceğim ya şekerden ama hangisinden? Niye sadece birisi derseniz, ikisini birden çıkarmak bana zor gelecek ve sırayla yapayım bu işi diyorum. Kısacası önce hangisinden vazgeçeyim?

2 aydır işsizdim ve işsizliğin verdiği bıkkınlıkla önüme gelen ilk teklifi kabul ettim ve bu hafta bi yerde çalışmaya başladım. Başladım ama daha 3. gün olmasına rağmen hiç beğenmedim burayı, teker teker saymayacağım nedenlerini ama hoşlanmadım işte. Şimdi ben iş aramaya devam etmek istiyorum, daha iyi bir yer bulur bulmaz da buradan çıkmak istiyorum. Ama şöyle bir sorun var ki, ben iş görüşmelerine nasıl gideceğim? É ben sizden memnun kalmadım iş aramaya devam ediyorum da diyemem adama. Nasıl olacak, nasıl yapayım? Bi akıl verin deneyimli arkadaşlar.
Şimdiden teşekkürler.

Tansiyon aleti almayı düşünüyoruz. Annemin tansiyon sorunu var, onun için. Ne alalım, nerden alalım? Online olsa daha iyi olur, ama gidip şurdan alabilirsin derseniz de kabulümdür.
Link verip direkt şunu al önerilerinize de açığım.
Tansiyon aleti fiyatları nedir bilmiyorum, ama bütçe olarak 100-150 TL ayırabiliriz.

Şimdiden teşekkürler.

Telefonunun elinden düşmemesi, spordan önce düzenli olarak 10-15 dk telefonla konuşup sonra spora başlaması sevgilisi olduğuna kesin kanıt mıdır?

Pepsi pet şişesinde bulunan kodu istiyorum. Oyun için çip satın alacağım da o yüzden rica ediyorum.Teşekkürler şimdiden.

Bana gelen mesajda 18-19 Ekim 9.00-15.00 arası gibi bir şey yazıyordu. Ama çok anlayamadım. Ben sadece gidip oy mu kullanacağım yoksa iki gün boyunca 9.00-15.00 arası Haliç Kongre Merkezi'nde bulunmak zorunda mıyım? Tecrübeli arkadaşlar bilgilendirirse sevinirim.

1-Uzun zamandır avea kullanıyorum. Faturalıyım. Ama avea kullanmak istemiyorum. Operatörümü değiştirmek istiyorum. Vodafone'a mı yoksa yoksa Turkcell'e mi geçeyim?
Şu an kullandığım tarifede 500 dk. 5000 sms ve 1 gb internet var. Bu tarifeye aylık 25 tl diye geçmiştim ama meğerse sonradan 47 tl olmuş. Müşteri hizmetlerini aradım, bir insan evladı çıkmadı karşıma. Herhangi bir Avea bayiine gidip konuşacağım ama yine de operatörü değiştirmek istiyorum.

Şimdi aylık 25-30 TL ödeyebileceğim, özellikle bedava dakikası ve interneti olan Vodafone'un herhangi bir tarifesi var mı acaba bildiğiniz? Bedava sms çok şart değil ama 100-200 tane olsa da olabilir.

2- Bu arada hattın sahibi babam. Hat taşıma işlemini onun yapması gerekiyor sanırım değil mi?
3-Ayrıca benim şu an kullandığım tarifeye taahhütlü olarak geçmiştim. Taahhüt sürem dolmadı, numaramı taşıyamaz mıyım?
4-Sonuç olarak napayım?

Niye yapıyorlar cidden bunu? Ben mesela 1.55 cm boyundayım. İş yerindeki kadınlar boylarını hep daha fazla söylüyorlar. Benden en fazla 5-6 cm uzun olanlar boyunun 1.68-1.70 cm olduğunu iddia ediyorlar. Topuklu ayakkabı giydiklerinde anlaşılmıyor tamam ama düz ayakkabı giydiklerinde benden 13-15 cm uzun olmaları mümkün değil. Bana zaten hobbit muamelesi yapıyorlar. Ne bileyim niye yapıyorlar ki bunu?