Ekşi Duyuru

Çalıştığım işyerinde çok mutsuzum. Eksileri ile artıları karşılaştırıyorum, eksileri ağır basıyor. Hatta artısı yok bile diyebiliriz. Ama belki objektif bakamıyorumdur. O yüzden size soruyorum. Durumumu ve iş yerinin özelliklerini sayıyorum;
Ofiste 5 kişiyiz. Patron ve 4 işçisi. İşçilerden biri patronun sevgilisi. Dolayısıyla torpilli ve aslında o da patron. Sağa sola emir yağdırıyor ve benim ofisim benim işyerim diye dolanıyor etrafta. Ayrıca bu kız tecrübe olarak hemen hemen benimle aynı konumda diyebiliriz.
İki sevgili de pintiliğin zirvesindeler. Ofisten çıktı almaya çekiniyorum. Fazla kağıt gidiyor diye laf ediyorlar. Ofisteki koltuklar, bilgisayarlar ve diğer malzemeler hep ikinci el.
Sabah kahvaltısı ve öğle yemeğini ofiste yiyoruz. Ama yemek yerken rahat değilim. Lokmalarım sayılıyormuş gibi hissediyorum. Doymadan kalkıyorum masadan. Onlar oturuyorsa oturuyoruz masaya. Onlar oturmuyorsa masaya oturup yemek yemeye çekiniyoruz.
Bazen öyle yaptıkları için sabah kahvaltı yapıp gidiyorum, dolayısıyla kahvaltı sofrasına oturmuyorum. Bu sefer de onlarla kahvaltı yapmadığım için surat yapıyorlar. Aynı zamanda bazı günler ofis dışında çalışıyorum akşama kadar ve dolayısıyla dışarıda yemek yiyorum. Yediğim yemeğin fiyatını da masrafa yazıyorum. Ona da surat yapıyorlar, masrafları kontrol ederken.
Normalde mesai saatleri haftaiçi 08.30-18.30, haftasonu 10.00-14.00. Ama tam çıkış saatine yakın bi iş kitliyorlar ve bitiremeden çıkamıyorsun ve bunu kesinlikle bilerek yapıyorlar. Tam saatimde çıktığımda ise sanki işten kaytarıyormuşum gibi hissediyorum. Suratlarından, tavırlarından böyle hissediyorum.
Bir gün öğleden sonrası için izin aldım. Ertesi günü yine ofis dışında olacaktım ve ofisten bir dosya almam gerekiyordu. Bana ofisten o dosyanın içeriğini mail atma olanakları varken beni gecenin bir yarısı ofise gönderdiler dosyayı almam için. Bunu da kesinlikle bilerek yaptılar, sırf yarım gün izin kullandım diye acısını çıkardılar. Normalde asla gitmezdim ama o dosyayla ilgili bilgi sahibi olmam gerekiyordu, kendileri de yardımcı olmadığı için saat 22.00'da ofise gidip dosyayı almak zorunda kaldım.
Gelelim niye dayandığıma. Kredi çektim, aylık kredi taksidim ve kredi kartı borcum var ve belli bir gelirimin olması gerekiyor. İşten çıkarsam 1-2 ay da olsa işsiz kalırım diye korkuyorum ve 1-2 ay da olsa sıkıntıya düşerim. Ailemin bana destek olma şansı yok çünkü onlarında kredi borçları var.
Burada çalışırken başka iş arayamıyorum. Çünkü takdir edersiniz ki böyle bir yerde iş görüşmeleri için izin almam kolay olmuyor. Her şeyi en ayrıntısına kadar irdeliyorlar ve ben yalan söyleme konusunda o kadar becerikli değilim.
Bir de şunu söylemem gerekiyor ki aslında ofisin sahibi gerçek patronum o kadar da kötü biri değil ama sevgilisi olan kız çok sinsi, kaprisli, kıskanç, dengesiz, kompleksli ve ikiyüzlü. Çok oldu belki ama gerçekten böyle. Adam sevgilisinin çok etkisinde kalıyor ve kesinlikle kılıbıklıktan sesini çıkaramıyor. Güya ofis onun, ama sevgilisi yönetiyor aslında ve adam da ona sözünü geçiremiyor. (ki burada erkeklerin bu tür salaklıklarına sinirlenemeden edemiyorum)
Kısacası böyle, çok mutsuzum, huzursuzum. Üzerimde sürekli bir baskı varmış gibi hissediyorum. Bana kendimi beceriksizmişim gibi hissettiriyorlar. Sadece 2 ay oldu burada işe başlayalı ama bana ömür gibi geldi. Sanki yıllardır buradaymışım gibi.
Artısı ne diye soracak olursanız, mesleğimle ilgili yeni şeyler görüyorum ve öğreniyorum. He onlar mı bana bir şey öğretiyor, hayır sadece ortam sağlıyorlar.
Aslında bu hafta maaşımı alacağım. Alacağım maaşla bir en fazla iki ay idare edebilirim. Ama annem çok üzülecek sıkıntıya düşerim diye korkuyor. Ama inanın dayanamıyorum. Diyorum ki maaşımı alıp işten çıkayım. Ama aileme söylemeyim. İşe gidiyormuş çıkarım evden, iş ararım. Bütün gün de kütüphanede takılırım kitap falan okurum. Annem üzülmemiş olur. Çok mu filmvari olur? Napayım kafayı yemek üzereyim. Hayatımda hiç bu kadar mutsuz olduğumu hatırlamıyorum. Kredi borcum olmasa çok çıkmıştım.
Uzun oldu ama umarım okursunuz sonuna kadar.
Teşekkürler.