Korkularinizi yenebildiniz mi yoksa hala kaciyor musunuz?
bocek. her turlusu. karinca dahil.
yuzlestim sayilir, artik kacmak yerine birini cagirip oldurtuyorum.
hayvan ve yükseklik fobisi.
herhangi bir hayvanla yüzleşebilmiş değilim.
geçen gün Galata Kulesi'ne çıktım hâla korkuyormuşum yüksekten.
lunaparktaki oyuncaklar. hala yenemedim.
gencken yazlikta odamin icinde ciplak ayak akrebin ustune basmistim. sonra serumlar, igneler vs.. hala yazliga gidince odamda uyumadan once her yeri kontrol ediyorum. yastigin altina, yatak altina, pikenin icine bakiyorum durmadan. bir yerden cikacak diye korkuyorum.
karanliktan korkardim. dagda ormanda geceledim kayboldum, yolumu geri buldum. tam artik ustalastim dedim, gece siste yolumu kaybettim, kurtla ve yaban domuzuyla yüzyüze geldim. zamanla endise ve panik kayboluyor, karanlikla bütünlesip süzülürüm patikalarda. korkum yok artik. karanliktan da karanliktaki her sesin neye ait oldugunu bildigimden artik o belirsizlik o tekinsizlikten de korkmam artik.
bir görme engelliye çarpmak hayattaki en büyük korkum. sürekli de başıma gelir. sakınan göze çöp batar
her seyı bılen kadın.
Korku değil ama yosuna temas edemezdim ben.. Sonra bir gün enişte insanı (kendisini çok severim gerçekten) beni tuttuğu gibi yosun dolu bir göle daldırdı, işte orada yosunlarla dost olduk.
boğazımın kesilmesi, kör olmak veya bir uzvumun kopması, çalışmaz hale gelmesi. bacak, kol, pipi vs.
sürekli bu korkuyla gezmiyorum tabii ama aklıma gelince falan bütün neşem kaçıyor. ikincisiyle yüzleşebilmek için bazen göz bandı takıp geziyorum ama kolumu ya da boğazımı kesmeye niyetim yok. psikolojik destek de çok para. ona vereceğim parayla kola alıyom.
Siyah böcekler. Kara fatma,,kayısı böceği gergedan böceği her türlüsü. Gördüğüm anda kızarıp kaşınmaya başlıyodum. Yazları köydeyken akşam dışarı çıkamazdım neredeys.Meyve bahcelerinde çok böcek oluyo bide. Yüzleseyim demiştim bundan 5 yıl önce ölü bi böceği elime aldım herşey güzel korktum kaşındım ama aldım.Ters çevirince o ayaklarının oynamasını gördüm ve sonrasında akşamları dışarı çıkmasam da olur dedim :S Off kaşındım resmen şu an.
Köpek balıklarından çok korkuyorum. Normal normal yüzerken aklıma geliyor sonra hemen kıyıya yüzüyorum. Bir de 8 rakamından hoşlanmıyorum hatta bunun adı varmış: oktofobi. Kulağa saçma geliyor. Küçükken sevmediğim bir kuzenimin uğurlu rakamının 8 olduğunu öğrendiğimden beri hoşlanmam kendisinden. Saate bakıp üst üste sekizli bir şeyler görürsem tedirgin olurum. İkisiyle de yüzleşemedim. Bir de kasığımdan bıçaklanmaktan çok korkuyorum. Ben bunlarla yüzleşmedim çünkü karşıma çıkmadı.
Eskiden yükseklikten ve karanlıktan korkardım onları yendim. Yükseklik korkumu lunaparktaki tüm çılgın oyuncaklara binerek yendim. Karanlık korkumu da küçükken apartmanda ışığı açmadan gezerek, odada karanlıkta oturarak yendim.
3 korkum vardı. Üçünü de yendim sanırım.
- Kanser olmaktan deli gibi korkuyordum. Şimdi düşününce "kimse kanser olmak istemez, kaderde varsa yapacak bişey yok, koy g.tüne" diyorum.
- Sevdiklerimin ölmesinden korkup senelerce bunun için ağlayarak heba etmiştim kendimi. Şimdi düşününce yine "başa gelen çekilecek" diyorum ve ağlama krizlerim filan bitti.
- Bi de böceklerden korkuyodum eheh. Ama öldürmeye de karşı olduğum için çığlık çığlığa başka odaya kaçıp günlerce rahat çıkamıyodum :D Şimdi bi peçeteye sarıp camdan dışarı atabilecek kıvama geldim çok şükür :D:D
Hepsi üstüne giderek ya da kabullenerek hallettiğim şeyler.
Şu anda yaşlanmaktan korkmaya başladım biraz :)