hafızam oldukça iyi olmasına rağmen travmaları kolaylıkla kafamdan silebiliyorum, birkaç ay sonrasında en ufak bir fikrim kalmayacak kadar silmiş olabiliyorum. unutup sallamadığım pek çok şey var. bunun yanında ufak tefek ve çoğunlukla saçma sapan şeyleri kesinlikle unutmuyorum, yüzyıllardır görmediğim arkadaşların doğum günü hatta kardeşlerinin vs.sinin doğumgünleri, geçmişte önemsediğim olayların gerçekleştiği tarihler, şarkı sözleri, insanların yüzleri, isimleri ve bu kişiler hakkında belki kendilerinin bile unuttuğu bilgiler vs.. iş hayatında oldukça işime yarasa da en son 20 yıl önce gördüğüm ve bana o zaman da şimdi de bir şey ifade etmeyen birinin doğum gününü hatırlıyor olmak çok salakça değil mi?

çok kolay insan çıkarabiliyorum hayatımdan, ve sonrasında da eksikliklerini hissetmiyorum. aşk acısı çekeyim diyorum en fazla 2 hadi bilemedin 3 ay sürüyor 5 yıllık ilişkinin acısı. sonrasında kendime acıma faslı devam ediyor o kötü tabi.

bin yıldır dinlemediğim şarkıları melodi ve söz olarak birebir hatırlayabilirken geçirdiğim trafik kazasında duyduğum sesler silinmiş oluyor mesela hafızamdan. çabalasam bile o ana dair tek bir ses bile gelmiyor aklıma?

uzatmayayım daha fazla, bu paragraf özet geç lan piç paragrafı; travmaları ve insanları kısa bir sürede silebilirken gerekli/gereksiz bir sürü ayrıntıyı net bir şekilde hatırlayabiliyorum. normal mi bu?

 

anormal degilsin.

compadrito

Hayir degilsin

lebron james 6

anormal deilsin, akrepsin di mi?
bi tür savunma mekanizması galiba

niye ama

evet en akrebinden :o neyi savunduğumu da anlasam iyiydi bin yıllık kişinin doğum tarihini hatırlayarak :)

in vino veritas

ben de gerekli gereksiz bir sürü ayrıntıyı unutmuyorum anormal bir şey değil bence hatta yetenek. travmalarına gelince bence tıravma tanımın yanlış. çok sevdiğin birinin ölümü bi travmadır bunu da takmıyorsan anormal olabilirsin. onun dışında insan çıkarma aşk acısı cart curt değil

une ange

@une ange; geçirdiğim trafik kazası yeterli bir travmaydı aslında, görüntüsü var kafamda ama film izlemişim de orda geçmiş gibi, ben değilmişim de başkasıymış gibi. ve sese bu kadar duyarlıyken o ana dair en ufak bir ses hatırlamıyor olmam normal gibi gelmiyor bana mesela, onun için sormuştum. yine aşk acısı deyip geçmemeli, 5 yıldan bahsediyorum, normal birinin hala dipsiz kuyularda hissediyor olması gereken bir süreçte ben sanki film izlemişim bitmiş, ben değilmişim gibi hissediyorum.

in vino veritas

insan psikolojisinin azizliği herhalde. olumsuz ve seni kötü etkileyecek olayları bastırıp, unutma becerin var demek ki. kendini travmalara karşı savunuyorsun işte. o doğum günü fasılları normal çalışan beynin becerisidir. bence gayet başarılı bi beynin varmış niye şikayet ediyorsun ki. 3 aylık ilişki için 5 yıl acı çeksen daha mı mutlu olacaksın.

merena

ben de travmatik anları (2 kere ölümden dönmüş bi hatun olarak) hani filmlerde olur ya ruh ayrılır da tepeden olan biteni izler. O şekil hatırlıyorum. Sanki olan biten bana olmadı :)
Aynı şekil neler yaşadığım destansı bir aşk hikayem de var şu an adamın yüzünü hatırlamıyorum çok vahim farkındayım, (gerçi 2 senedir görmedim hiç) hakkaten zorlasam hatırlamıyorum.
Ben de çok düşünürüm anormal miyim ki diye. Ama "dışarıya güçlü durma" zorunda hissetme güdüsünün bizi böyle yaptığını düşünüyorum. Öyle bir unutacaksın diye güdüleniyoruz ki içten içe, farkında olmadan, nasıl unuttuğumuza biz de şaşıyoruz.
Her haltı hatırlama mevzusu zaten ayrı bişey fil hafızası yapacak bişey yok.
hatırlamak beynimizin normal çalışma hali (sende de bende de) unutmak savunma mekanizmamız (tamamen kendi düşüncem)
@adramelekh_ insanlar, ajan olduğunu, fesat olup herkesin herşeyinin çetelesini tuttuğunu gaddar vefasız olduğunu (nasıl unutursun sen olu unutamazsın hezeyanlarıyla) vs vs iddia etti mi hiç???

niye ama

normal bi insansin , özel hissetmeye gerek yok gayet normal.

serabetan

beynin savunma mekanizması bu. gayet doğal

dieselsingle2
1

mobil görünümden çık