1.5 yıldır tanıdığım bir arkadaşım var. Sık görüşmüyoruz, yakın sakılmayız; ama birbirimize en derinimizi açacak kadar samimiyiz bir yandan da. Bu 1.5 yılın 7-8 aylık bir kısmında ben birkaç sebepten iletişimi kesmiştim. Öncelikle, eski işimde benim üstümdü. Bazı kırgınlıklarım vardı. İkincisi bazen çok ukala ve sivri dilli. Ama en önemlisi, ben biraz hödük olduğum için araya zaman girdikçe arayıp sormaya utandım. Neyse, tekrar görüştüğümüzde "Beni bir daha bu kadar yalnız bırakma." dedi. Çok üzüldüm, pişman oldum. Ama bazı davranışlarına dayanamıyorum.
İş kurmak istiyor. Bana şimdi çalıştığım işi bırakmamı teklif etti. En az 6 ay (ki muhtemelen daha uzun) ne maaş var, ne sigorta. Kabul etmeyince trip atıyor, üzülüyor. Geçen hafta ayağım sakattı, dışarı çıkmak istemedim. O kadar çok ısrar ediyor ki görüşmek için. Empati duygusu mu yok desem, tam tersi çok duyarlı bir insan. Aklında bir sürü iş fikri var. Hiçbiri kısa vadede kazanç getirecek veya orijinal işler değil. Anlıyorum, heyecanını paylaşmamı istiyor. Ama beni heyecanlandırmıyor aklındaki işler.
Şimdi de her hareketi bana batıyor. Bir cafe açacakmış. "Açabiliriz" demiyor da "Açacağız." diyor. Eminim, iki gün sonra rafa kalkacak bu iş. Whatsaap'ta yazışırken bir anda İngilizce'ye döndü. Başka bir arkadaşıyla da aralarında bir anda İngilizce yazışmaya başlıyorlar. Ben de buna uyuz oluyorum resmen. Cafe yabancılara yönelik mi olacak, niye İngilizce yazıyorsun dedim. "Dunno!" yazmış. Cevap bile vermedim.
Kısacası ben bu insanın arkadaşlığına değer veriyorum. Fakat birlikte iş yapmak kesinlikle istemiyorum. Ama beni seçim yapmaya zorlayacak gibi. Psikiyatrik tedavi görüyor. Obsesis kompülsif sözde; ama bence şizofreni teşhisi almış da olabilir. Zaten ilaçlarından biri şizofreni ilacıymış. Bu yıl içinde çıkacak 3. Dünya Savaşı'na hazırlanmaktan, Amerikalıların İstanbul'un havasını bozmasına kadar saçma sapan fikirleri var. Koşarak kaçmak istiyorum bazen yanından.
Ben bu insanla nasıl iletişim kurayım? Kestirip atmak, yalnız bırakmak, iyi gün dostu olmak istemiyorum.
"Şu an kurulu düzenim ve ödemelerim varken yeni bir iş kurma lüksüne heyecanına sahip değilim. Böyle maceraya da gerek yok, stresini kaldıramam." Deyip onu destekleyeceğimi de söylerdim. O fikrini söylüyorsa siz sizde kendi fikrinizi söyleyin, her dediğini kabullenmek zorunda değilsiniz, zorla yaptıracak değil ya.
@mslny
Neredeyse kelimesi kelimesine söyledim yazdıklarınızı. Ona güvenmediğim sonucunu çıkarıyor. Yüzü düşüyor hemen. Dışarıdan destek vereyim dedim. Kabul etti. Ama onun kadar adamamı istiyor kendimi. Benim de içimde yok, ne yapayım yani. Dediğim gibi heyecanlandırmıyor onun aklındaki işler beni.
@jrr
Ya hep ya hiççi bir insan. Ama öyle yapacağım sanırım.
arkadasla is kurmak riskli bir sey gayet arkadasliginiz falan kalmaz. kendi isini kuracaksa arkadasin bu tip girisimlerde bulunursa teker teker kaybeder arkadaslarini. bence durust olun ve de yol gostermeye calisin arkadasiniza olabildigince. kolaya kacip iletisimi kesmeyin
yorucu bir insana benziyor, çok yakında tutmazdım kendisini.
ayrıca ''dost ile ye iç, alışveriş yapma'' sözü doğru bir söz.
madem konuşulan her şey sözde kalıyor, "he" de geç veya "ben seninle iş yapmak istemiyorum çünkü arkadaşlığımıza değer veriyorum. geri kalan her şeyde yardımcı olurum ama iş konusunu lütfen kapatalım" falan de.