açık açık soylerim.
tepki vermiyorum, içim içimi de yemiyor, yalanın boyutuna göre iletişimi kesiyorum.
Yalanı söyleyenin kim olduğuna bağlı. Yakın biriyse söylerim. Yakınım değilse alelade biriyse uğraşmam bile
yüzüne vurmam, söylemem ve bir daha dediklerini 3 kere tartarım
Duruma göre değişir. Öyle bir şey yok, o öyle değil, Ben öyle bir şey hatırlamıyorum, olsa hatırlarım falan derim.
ben direkt yüzüne vurmam ama belli etmeden zorlarım karşımdakini, yalanını daha ne kadar sürdürebilecek diye. bir yerde sıkışıp saçmalamaya başlıyorlar. o zaman iş eğlenceli hale geliyor :)
can sıkmaya gerek yok, konuşurken yalan söylenen konuya getir sohbeti belli aralıklarla ama çaktırmadan. biraz yetenek işi çaktırmamak, pürüzsüzce konuyu oraya çekmek falan. yapabilirsen karşıdaki kişinin stresini zaten farkedersin.