Ekşi Duyuru

Hayattan ya da herhangi birisinden beklentim yok diyebilirim. Tek istediğim kendi kendime yetmek. Son 3 senedir de bu konuda bir sıkıntım olmadı. Sonuçta senin soruna cevabım; sıkıntı yok.

Arada gezme fırsatım olacağı masa başı bir iş ev sevdiğim kişi ile evlenmek. Hayattan başka beklentim yok.

olmadı. hiçbiri olmadı. lanet olası bir okulda bir kıro peşime takıldı ve ısrarla hayatıma sıçmaya devam ediyor. onun etrafımda dolaştığını ve hala ısrarlı ve tehditkar olduğunu fark ettikçe dünyam kararıyor. her şey bombok.

hayattan beklentilerim her zaman çok az oldu bu güne kadar, maddi manevi. hata! beklentiler ne kadar yüksek olursa edinim de o kadar yüksek oluyor. yeni farkettim bunu.
genel olarak beklentilerim kısa vadede tırtken uzun vadede karşılık buluyor.
hayata dair planlama ve beklentilerde 3 gün sonrası için hiçbir güzel gelişme yokken, 1 yıl sonrasında beklentilerimden çok daha iyi bir durumda oluyorum. ha tatmin oluyor muyum? hayır. insan hayatı, karşılaştırmalar, varılası yeni noktalar, bokluk, pislik, tatminsizlik vb...

bu ara küçük büyük hepsi hüsran hepsi ziyan.

güzel cevaplar.

hayattan her zaman büyük küçük beklentim var. ve olmaya da devam edecek. fıtratım bu değiştiremiyorum. belki de değiştirmek istemiyorum. değişime kapalı biri değilim. ancak psikolojik olarak bu ayrımı yapabilecek seviyede değilim.

benim beklentilerim irili ufaklı sonuçsuz kalıyor. çok fazla zamandır bu böyle. yani bir beklentimin gerçekleşmesi için benim onu kanırtmam lazım. bütün her şeyi bırakıp tüm imkanları seferber edip gözleri karartıp beklentime yönelmem lazım. bu bir internet açtırmak, bir pantolon almak, bir yemek siparişi vermek gibi basit şeylerden tutun da araba almak, sevgili edinmek, arkadaş edinmek gibi irili ufaklı her konuda bu şekilde. ve çabalarıma ve karşılıklarına yakınımda bulunan üç beş kişi şahit.

istediği yemeği sipariş edemeyen, beğendiği kotu giyemeyen, aynı hayat görüşüne, algıya, zevklere sahip hiç bir arkadaşı olmayan ve dahi edinemeyen, sevişemeyen, yerleşik yaşama geçememiş, uzun süreler çalıştığı ofislerde yaşayani hatta bu yazıyı yine çalıştığı/yaşadığı ofisten yazan, ayrıntıları önemseyen, tercihleri olan, yaşamdan keyif almak isteyen, görmek, öğrenmek, keşfetmek, üretmek isteyen ve bunlar için çaba gösteren ama yine de karşılığını bir türlü bulamayan birisiyim. hayat beni nereye süreklemek istiyor artık bilemiyorum.

3 haftadır görüşmek istediğim sevdiğim bir arkadaşımla dışarı çıkmayı bekliyorum, 2 haftadır yeni taşındığımız iş ofisimizin doğalgazının açılmasını bekliyorum, ilk siparişimde yemeğimin düzgün gelmesini bekliyorum, hayatımda biraz da olsun iyi sürprizler olmasını bekliyorum.

tüm bunların psikolojisini günün her anında üzerimde taşımıyorum. çünkü yaratıcılık ve üretim isteyen bir işim var. ve ben imkanlar dahilinde pozitif ve aşırı sosyal birisiyim. ama aynı gün içinde, siparişimi 5 kere yanlış getiren garsonun "hayret hiç de negatif biri değilsiniz" lafı ile, "ne kadar şanssız birisiniz damara taktığımız 3 tüp birden arızalı" laflarını işitmek istemiyorum. quantum muantum gibi, sen olumlu düşünmüyorsun gibi telkin verecek arkadaşlar lütfen sonsuza dek sussunlar.

yahu şu olay kaç kişinin başına gelebilir;

pazar günü bir karşı cinse girişimde bulunuyorum ve red yiyorum.
hemen ertesi günü bir kafede oturmaya gidiyorum ve gördüğüm manzara şoke edici.
8 sene önce lisede girişimde bulunduğum ve reddeden karşı cins erkek arkadaşıyla bir masada. hemen karşısında ise 6 ay evvel girişimde bulunduğum ve reddedildiğim başka bir karşı cins erkek arkadaşıyla bir masada.

daha trajiği varsa söylesin ben de üzülmeyeyim.

Hayattan çok beklentim vardı. Yarısı gerçeklesti diğer yarisi için de it gibi çabalıyorum. Yolumdan sapmadim, hedef değiştirmedim.

Kimsenin ahı kimsede kalmazmiş ben de alicam hakimi.