Ekşi Duyuru

Az bahsedeyim...

ÖZET: İşi bırakıp, dünyayı gezersem, istediklerimi yaparsam pişman olur muyum? Okursan yanaklarından çok fena öperim.

---

Liseden sonra kazanmış olduğum üniversiteye, beğenmeme durumundan dolayı gitmedim. O ara bir akraba referansı ile bir şirkette işe girdim. İşteki durumum şu an başarılı görünüyor. Olumlu bakarsak, 1250TL maaş alıyorum,(kime göre, neye göre) masabaşı çalışıyorum, kısmen rahatım, yükselme durumum var. Olumsuz olarak, işin stresi var, hergün 3 saat kadar yol gidiyorum, ortam çok sıkıntılı, hayatım tekdüze duruma dönmüş durumda. En önemlisi mutlu değilim.

Hayatım son 2 yıldır bu, tek paragraf.

Ne isterdim diye sorarsanız, gözü yükseklerde bir insan değilim. "Hayat her zaman en mükemmeli vermek zorunda değil, bizde mükemmel yaşamak zorunda değiliz." gibisinden bir düşünceye sahibim. Lisede tek düşüncem vardı; dünyayı gezmek.

Çok araştırdım, çok okudum. Bazen planlı, bazen plansız ne yapacağımı az çok biliyorum. Ayakta durabilen biriyim. Bugüne kadar iş, okul ya da dışarıda olsun, hiçbir ortamda başarısız olduğumu hatırlamıyorum. İlla birileri ile uyumlu olmayı, çalışmayı en azından dostluklar kurup kendimi sevdirmeyi başardım diyeyim. "Senin en başarılı olduğun şey nedir?" diye sorsalar, "Yapabiliyorum." derim ve bu özelliğimin, bu tür bir adımda bana yardımcı olacağını düşünüyorum.

Olay bu. Biraz birikimim var, çok değil. Zaten maddiyatı katmıyorum, bir yol bulunur. Diyorum ki çıkayım yola, Türkiye'den başlayayım, il il sonra ülke ülke gezeyim. GÖreyim uzakları, insanları, toplumları tanıyayım. Dünya haritasına her baktığımda iç geçiriyorum; "Burası bana ait ama hayatım en fazla 100km2 alana sığdırılmış durumda." En uzaklara gitmek, en zoru başarmak; beni kendine çeken şeylerin başında bunlar var.

Pişman olur muyum?
Ya bugün işe iyice sarılıp şu genç yaşımda güzel yıllarımı feda ederek bir işkolik olup, para kazanacağım. 30-40 yaşıma geldiğimde yılda 1 haftalık tatile çıkacağım, 1 hafta evde dinleneceğim. Kravat takmadığım günler sayılı olacak, benden (şu andaki gibi)gerekirse izin bile yapmamam, parasını almadığım geç mesailere kalmam istenecek. 2 dairem olacak, belki birde araba felan. Emekli olup ya hastalıklı bir şehirde ya da köyde ama ikisinde de ölümü beklemek için yaşayacağım. Kısaca, "okuyan bilir" olacağım.

Ya da, çok uzun süreli bu yolculuğa çıkacağım. Azmim, kendime güvenim sayesinde gitmedik yer bırakmayıp, her türlü güzellikle tanışacağım. İnsanları gerçek anlamda göreceğim. Belki bazen pişman olacak "yanlış yerdeyim" diyeceğim ama çoğu zaman mutlu olacağım. Gelecek kaygısı ve sistem çok uzakta olacak. Bu defa ise gerçek olan "gezen bilir" rolündeyim.


Evet giriş kısmı tek paragraflık hayat kompozisyonumun, cevabına göre gelişmesi yazılacak 2 sorusu. Ölüm senaryosunun geçtiği sonuç ise, ya "evet, buydu." diyerek ya da yüzümdeki bir gülümseme ile bitecek.

Ben ikinciyi seçiyorum, sıra sizde. Cesaret lazım.

---

Ciddi ve söyleminde samimi olduğunuz cevaplarınızı yazın, içiniz dışınız bir olsun.