[]
Sizin Seyyarede Ask Var mi?
Şöyle bir geçmişe gidiyorum...
Lise'de bir kızı çok severdim. Kız beni yakın çevresinde tutardı. Ama "umutlanma" derdi. Sırlarını verirdi, sohbet ederdik, gezerdik. Evime gelirdi, odamda birlikte vakit gecirirdik. Herhalde bu yüzden çok zaman efsunlu gibi etkisinde, kuyruğunda dolaştım. Çok sonra, üniversite yıllarında çıkabildim tesirinden.
Ama daha bebeyken bile anımsıyorum o halimi. Bu kızcağızı sevmek icin kendime adeta telkinde bulundum. Güzel kız, tatlı konuşuyor, şiirden anlıyor, kafa dengidir, vesaire.
Üniversite'de bir kızla aynı ortama girip çıkıyorduk. Sanırım aynı şeyi yaptım orada da. Yalnızdım, öbür kızın tesirinden kurtulmak istiyordum. Bu kız için de kendime telkinde bulundum. Şirin kız, müzik zevkimiz uyuşuyor, sanattan anlıyor, vesaire. Sonra kapıldım biraz. Kısa bir süre kız arkadaşım oldu. Ama çok çocuktum. Yürümedi. Ayrılık o vakitler beni duvara çarpmış gibi sarsmıştı. (Şimdi bakınca gülüp geçiyorum, sallamıyorum)
Sonraki yıllarda kızlarla münasebetim, daha ziyade kızların isteği üzerine gelişti. Kendimi pek kasmadım. Ama duygu yoğunlugu, kalp çarpıntısı hissedemedim.
Şimdi uzun süreli bir ilişkim var. İyi gidiyor.
Ama arada aklıma takılıyor, insanın kalbinin çarpmaması normal midir?
Öyle ise ben hiç sevmemiş sevilmemiş miyim ey gönül?
Geçen günlere yazık mı etmişim ey gönül?
Lise'de bir kızı çok severdim. Kız beni yakın çevresinde tutardı. Ama "umutlanma" derdi. Sırlarını verirdi, sohbet ederdik, gezerdik. Evime gelirdi, odamda birlikte vakit gecirirdik. Herhalde bu yüzden çok zaman efsunlu gibi etkisinde, kuyruğunda dolaştım. Çok sonra, üniversite yıllarında çıkabildim tesirinden.
Ama daha bebeyken bile anımsıyorum o halimi. Bu kızcağızı sevmek icin kendime adeta telkinde bulundum. Güzel kız, tatlı konuşuyor, şiirden anlıyor, kafa dengidir, vesaire.
Üniversite'de bir kızla aynı ortama girip çıkıyorduk. Sanırım aynı şeyi yaptım orada da. Yalnızdım, öbür kızın tesirinden kurtulmak istiyordum. Bu kız için de kendime telkinde bulundum. Şirin kız, müzik zevkimiz uyuşuyor, sanattan anlıyor, vesaire. Sonra kapıldım biraz. Kısa bir süre kız arkadaşım oldu. Ama çok çocuktum. Yürümedi. Ayrılık o vakitler beni duvara çarpmış gibi sarsmıştı. (Şimdi bakınca gülüp geçiyorum, sallamıyorum)
Sonraki yıllarda kızlarla münasebetim, daha ziyade kızların isteği üzerine gelişti. Kendimi pek kasmadım. Ama duygu yoğunlugu, kalp çarpıntısı hissedemedim.
Şimdi uzun süreli bir ilişkim var. İyi gidiyor.
Ama arada aklıma takılıyor, insanın kalbinin çarpmaması normal midir?
Öyle ise ben hiç sevmemiş sevilmemiş miyim ey gönül?
Geçen günlere yazık mı etmişim ey gönül?
kişiye göre değişir. bence normal. ilkler her zaman başkadır. büyüyoruz hormonlarımız değil de mantığımız baskın çıkıyor.
- denizgonen
(27.12.18 01:24:38)
yazdiklarin samimi, icten geldi.
ama bil ki, herkes ayni degil birader. gok yuzundeki yildizlar kadar algi var, ihtimal var, secenek ver, vaziyet var.
yine de kanimca, yazilan hikayelerin, paylasilan foto'larin, anlatilarin cogunda -gercekte- o kalp carpintisi yoktur. zamanim geciyor diye, herkes birseyler bulmus ben de bulmaliyim diye, mecburiyetten, konfordan, falan filan.
cok az insan yasayabiliyordur o yogun duygulari.
yalniz oldugunu sanmiyorum.
ama yazik, evet.
ama bil ki, herkes ayni degil birader. gok yuzundeki yildizlar kadar algi var, ihtimal var, secenek ver, vaziyet var.
yine de kanimca, yazilan hikayelerin, paylasilan foto'larin, anlatilarin cogunda -gercekte- o kalp carpintisi yoktur. zamanim geciyor diye, herkes birseyler bulmus ben de bulmaliyim diye, mecburiyetten, konfordan, falan filan.
cok az insan yasayabiliyordur o yogun duygulari.
yalniz oldugunu sanmiyorum.
ama yazik, evet.
- viva paulista (27.12.18 13:23:34)
1
