Ben ne zaman birisinden hoşlanır gibi olsam ama karşıdan aynı ilgiyi görmesem, ya da tam tersi bana ilgisi bariz birisine aynı şekilde hoşlantı duyamasam, arkadaşların yorumu hep şöyle oluyor: Bilinçaltın seni senden hoşlanmayacak kişilere yönlendiriyor, erişilmez olana çekim duyuyorsun, seninle sevgili olmaya müsait ve düzgün insanlardan kaçıyorsun, senin değerini göremeyen kişilere kendini sevdirmeye çalışıyorsun.
Buna ne kadar katılıyorsunuz? Benim mantığım daha düz çalışıyor: Bazı insanlar güzellikleri veya diğer özellikleriyle bana daha ilgi çekici geliyor ama onların gözü benden daha yukarıda olabiliyor. Diğer insanları daha az arzuluyorum ama bu onların beni beğenip beğenmemesiyle çok alakalı bir durum değil, bana ilgi gösterdi diye normalde arzulayacağım birine ilgim kayboluyormuş gibi gelmiyor bana. Bu konularda her şeyi bilinçaltıyla, travmalarla, kendini sevme gibi şeylerle açıklamaya çalışmak biraz gereksiz komplike geliyor. Siz ne düşünüyorsunuz?
Buna ne kadar katılıyorsunuz? Benim mantığım daha düz çalışıyor: Bazı insanlar güzellikleri veya diğer özellikleriyle bana daha ilgi çekici geliyor ama onların gözü benden daha yukarıda olabiliyor. Diğer insanları daha az arzuluyorum ama bu onların beni beğenip beğenmemesiyle çok alakalı bir durum değil, bana ilgi gösterdi diye normalde arzulayacağım birine ilgim kayboluyormuş gibi gelmiyor bana. Bu konularda her şeyi bilinçaltıyla, travmalarla, kendini sevme gibi şeylerle açıklamaya çalışmak biraz gereksiz komplike geliyor. Siz ne düşünüyorsunuz?
Vicdan sahibi, egitimli, entellektüel Yahudiler veya Israil vatandaslari Gazze saldirilari hakkinda ne düsünüyorlar? Yasanan zulüm o kadar cigrindan cikti ki artik aklim almiyor olan biteni. Acaba diyorum disaridan bakanlar olarak bizim göremedigimiz bir seyler mi var. Neden duymuyoruz bu insanlarin seslerini? Karsi tarafin elinde hala düzinelerce Israilli rehineler oldugu icin mi sesleri cikmiyor? Ya da ben mi ulasamiyorum bu kaynaklara? Sansüre mi ugruyorlar?
Ben 40'larina yaklasan bir erkek olarak cocuk yapmak istiyor muyum sorusu gündeme geldiginde bunu potansiyel partnerimden bagimsiz cevaplayamiyorum. Cok iyi giden bir iliski icindeysem, cok sevdigim, güvendigim, hayat boyu dostluk kurabilecegimi hissettigim birisiyle cocuk yapmaya sicak bakabilirim. Kendi basima icgüdüsel olarak cocuk sahibi olmak istiyorum hissiyati tasimiyorum. Ama son yillarda bir sekilde hoslandigim, kendilerine cekim hissettigim kadinlar (genelde benle yasit oluyorlar ya da bir tik kücük, 33-38 yas araliginda) cocuk istediklerini en bastan belli ediyorlar ve daha tanismamizin ilk ayinda net cevaplar duymak istiyorlar. Yukardakine benzer bir cevap yeterli gelmiyor, sanki bu konuda o kadar net degilsen seninle vakit kaybetmiyim seklinde bir hava olusuyor, isin keyfi kaciyor. Bu konuda düsünceleriniz neler? Ben mi kacak güresiyorum? Evet isterim, ya da hayir istemiyorum seklinde net bir cevap vermem mi daha iyi olur? Yukarda hissettigim sekilde devam ettigim sürece cocuk istekleri cok net olan kadinlarla daha en bastan hic baslamamak mi en dogrusu?
Bir kac aydir görüstügüm ve sevip deger verdigim kisiyle iliskim bitme safhasinda (yaslar 35 civari, ben erkek tarafi). Kendisine gercek bir ilgi duyduguma bir türlü ikna olmadi. Böyle düsünmesine yol acan en temel sebep haftada ortalama 2 kez görüsmenin bana dogal gelmesi, onun icin bunun yetersiz olmasi. Her gün sabah aksam mesajlastigimiz, ortalama 4 günde bir bulustugumuz, haftada genelde 1, bazen 2 geceyi beraber gecirdigimiz, araya 4 günden fazla zaman girerse uzun telefonlastigimiz bir iliski temposu bana gayet tadinda geliyordu ama kendisi icin bunlar cok yetersiz kaliyormus. Evlerimiz arasi mesafe 45 dakika, benim yol dahil calisma saatlerim 8-19:30, onunki 7-16 (biliyorum cok rakamsal veri verdim ama durumu net tarif etmek istedim).
Bana dogal gelen bu görüsme temposu ortalamaya göre cok mu düsük? Uzun süreli iliskileri olan bazi arkadaslarimla konustum da, bir cogu biz ilk aylarda haftada 4-5 geceyi beraber gecirerek baslamistik, neredeyse ayrilamiyorduk, her an birbirimiz arzuluyorduk, senin kiz da senden böyle bir arzu-istek görmek istemis demek ki dediler.
Bu konuda genel olarak ne düsünüyorsunuz?
Bana dogal gelen bu görüsme temposu ortalamaya göre cok mu düsük? Uzun süreli iliskileri olan bazi arkadaslarimla konustum da, bir cogu biz ilk aylarda haftada 4-5 geceyi beraber gecirerek baslamistik, neredeyse ayrilamiyorduk, her an birbirimiz arzuluyorduk, senin kiz da senden böyle bir arzu-istek görmek istemis demek ki dediler.
Bu konuda genel olarak ne düsünüyorsunuz?
Sevdigim ve bir kac aydir beraber oldugum kadin kisisi ona gercek anlamda ilgi duyduguma bir türlü ikna olmuyor. En alakasiz sekillerde ufak bir davranisimdan ya da söyledigim bir sözden dolayi da ikna olmamak icin kendince kanit yaratiyor. Ben de onu telkin etmekten yoruldum, sevdigim insandan tavir yemekten dolayi hafiften bir burukluk hissediyorum icimde ve kendisiyle ilgili tereddütler yasamaya basladim. Bunu hissedip bu sefer daha da fazla ikna oluyor onu istemedigime. Sacma bir döngüye girdik. Sevdigimi ve sevildigimi biliyorken ayrilma fikri de cok sacma geliyor ama isin icinden cikamadim. Cok büyük bir jest falan yapmaya niyetim yok, ben kendi normal halimle ilgimi, sevgimi, sicakligimi elimden geldikce gösteriyorum, duyarsiz ve kötü niyetli bir insan degilim. Nasil cikilir bu durumdan?
Yeni sevgilimle (ben E, o K, yaslar 35 civari) 3 aydir tanisiyoruz. Benim gözümde hersey süper. Ten uyumu, espri anlayisi, hayat görüsü, aliskanliklar, hobiler, zevkler falan son derece uyumlu. Benim icin cok degerli, kendisine yogun bir muhabbet besliyorum, üzerine titriyorum. O da bana cok düskün, bana deger verdigini net hissettiriyor, son derece düsünceli, canayakin ve duygularini cok yogun yasayan ve gösteren birisi.
Fakat tekrar eden ve asamadigimiz bir sorunumuz var. Kendisi benim ona yeterince ilgi göstermedigimi düsünüyor. Bazen az mesaj attigimi, cok mesaj atsam bu sefer telefonla aramadigimi, arasam bu sefer yeterince görüsmedigimizi, yogun görüssek bu sefer görüsme planlarini önceden ayarlamadigimi, hep 1-2 gün önceden plan yaptigimi falan bahane ediyor ve arada bir laf carpiyor, tadimiz kaciyor.
Simdi ben kendimi biliyorum, kesinlikle ilgisiz falan degilim. Bu konuda farkindaligim cok yüksek, saglikli bir iliskinin nasil olmasi gerektigini cok iyi biliyorum. Sorunun onun önceki iliskilerinden ya da travmalarindan kaynaklandigini düsünüyorum, bunu kendisi de kismen kabul etti, gecmisinde zor iliskileri olmus ama detay bilmiyorum. Bana kalirsa aslinda cok güzel bir seyi sabote edecek davranislar gösteriyor. Ben tabi kendisini ilgisiz hissetmesin diye caba da gösterdim. Cabani görüyorum diyor ama sen biraz da yapi itibariyle agirbasli ve kontrolü birakmayan birisi oldugun icin bana o duyguyu ve tutkuyu geciremiyorsun falan diyor. Gercekten ilgisiz de olabilirsin ya da ilgili olup da gösteremiyor olabilirsin, benim icin ikisi de ayni kapiya cikiyor dedi. Yapi olarak cok farkliyiz dedi en son ve kaldi öyle.
Biz simdi napalim? Neler konusalim? Eski iliskileri hakkinda daha cok soru mu sorayim? Daha fazla anlamaya mi calisayim? Iliski terapisine mi gidelim? Ayrilmamiz mi gerek? Ayrilacaksak basta saydigim onca pozitif seyi napicaz? Bir sey yapmadan bu sekilde devam etsin diye mi ugrasalim? Nedir bu isin yordami?
Fakat tekrar eden ve asamadigimiz bir sorunumuz var. Kendisi benim ona yeterince ilgi göstermedigimi düsünüyor. Bazen az mesaj attigimi, cok mesaj atsam bu sefer telefonla aramadigimi, arasam bu sefer yeterince görüsmedigimizi, yogun görüssek bu sefer görüsme planlarini önceden ayarlamadigimi, hep 1-2 gün önceden plan yaptigimi falan bahane ediyor ve arada bir laf carpiyor, tadimiz kaciyor.
Simdi ben kendimi biliyorum, kesinlikle ilgisiz falan degilim. Bu konuda farkindaligim cok yüksek, saglikli bir iliskinin nasil olmasi gerektigini cok iyi biliyorum. Sorunun onun önceki iliskilerinden ya da travmalarindan kaynaklandigini düsünüyorum, bunu kendisi de kismen kabul etti, gecmisinde zor iliskileri olmus ama detay bilmiyorum. Bana kalirsa aslinda cok güzel bir seyi sabote edecek davranislar gösteriyor. Ben tabi kendisini ilgisiz hissetmesin diye caba da gösterdim. Cabani görüyorum diyor ama sen biraz da yapi itibariyle agirbasli ve kontrolü birakmayan birisi oldugun icin bana o duyguyu ve tutkuyu geciremiyorsun falan diyor. Gercekten ilgisiz de olabilirsin ya da ilgili olup da gösteremiyor olabilirsin, benim icin ikisi de ayni kapiya cikiyor dedi. Yapi olarak cok farkliyiz dedi en son ve kaldi öyle.
Biz simdi napalim? Neler konusalim? Eski iliskileri hakkinda daha cok soru mu sorayim? Daha fazla anlamaya mi calisayim? Iliski terapisine mi gidelim? Ayrilmamiz mi gerek? Ayrilacaksak basta saydigim onca pozitif seyi napicaz? Bir sey yapmadan bu sekilde devam etsin diye mi ugrasalim? Nedir bu isin yordami?
Cok yakin olmasam da aramin iyi oldugu bir amcam var. Kendisi bazi ailevi konularda duygusuz ve bencilce davraniyor. Bu sebepten dolayi babamla aralari bazen bozuk oluyor. Babam amcamla ilgili olarak bana cok dert yaniyor ve babama temelde hak veriyorum. Sorunlari kendi aralarinda konusarak halletmeleri gerektigini düsünüyorum. Fakat babam bunlarla ilgili amcamla direkt iletisim kurmuyor, onla ilgili sikayetlerini ona acikca söylemiyor, kendi anlamasi lazim, bu yasta adama ne yapacagini da biz mi söyleyecegiz gibi seyler diyor. Fakat ben bu cözümsüzlükten geriliyorum. Tatillerde amcamla vakit gecirmem icap ettiginde babam gitme sunun yanina falan diye laflar söylüyor. Dedigim gibi amcamin süper bir insan olmadigini biliyorum, babamin aralarindaki meselelerde hakli oldugunu da görüyorum ama normal bir amca-yegen iliskisi sürdürebilmek istiyorum. Nasil davranilir böyle durumlarda?
Hoslandigim kisiyle tanisikligimin ilk evrelerinde aramizda sonradan bazi uyusmazliklar cikabilecegini farkettigimde...
a) neden yürümeyecegini söylerim ve devam etmem, en bastan tam uyum hissetmezsem olmaz.
b) kafama takilan seyi (hemen degisemeyecegini bilsem de) acik sekilde söylerim, ona göre bakarim.
c) ilk bir kac ay sesimi cikarmam, zamana birakirim, iliskinin dogal seyrini bozmam.
Hangi secenek size en yakin?
Not: Bahsettigim uyusmazliklar kesinlikle red flag olarak tanimlanan seyler degil, daha masumane seyler:
- Para harcama aliskanliklarinizdaki veya genel olarak gelirleriniz arasi fark.
- Yasam tarzlari arasi farklar (mesela biriniz sehir yasamini severken, digeriniz sehirden kacmaya can atiyor)
- Yetistirilme tarzi olarak cok farkli bir kültürden gelmesi
- Iki tarafin da anadillerinden farkli bir dilde konusmasi, pek fazla ortak hikayeye sahip olmamak.
- Karsi tarafin ailesiyle olan iliskisinde (aileden kaynakli) bazi derin problemler olmasi (sizin kendi ailenize cok bagli bir insan oldugunuz varsayimiyla).
Bunlarin haricinde dürüstlügüne, kisiligine güvendiginiz bir insan oldugunu varsayin.
a) neden yürümeyecegini söylerim ve devam etmem, en bastan tam uyum hissetmezsem olmaz.
b) kafama takilan seyi (hemen degisemeyecegini bilsem de) acik sekilde söylerim, ona göre bakarim.
c) ilk bir kac ay sesimi cikarmam, zamana birakirim, iliskinin dogal seyrini bozmam.
Hangi secenek size en yakin?
Not: Bahsettigim uyusmazliklar kesinlikle red flag olarak tanimlanan seyler degil, daha masumane seyler:
- Para harcama aliskanliklarinizdaki veya genel olarak gelirleriniz arasi fark.
- Yasam tarzlari arasi farklar (mesela biriniz sehir yasamini severken, digeriniz sehirden kacmaya can atiyor)
- Yetistirilme tarzi olarak cok farkli bir kültürden gelmesi
- Iki tarafin da anadillerinden farkli bir dilde konusmasi, pek fazla ortak hikayeye sahip olmamak.
- Karsi tarafin ailesiyle olan iliskisinde (aileden kaynakli) bazi derin problemler olmasi (sizin kendi ailenize cok bagli bir insan oldugunuz varsayimiyla).
Bunlarin haricinde dürüstlügüne, kisiligine güvendiginiz bir insan oldugunu varsayin.
Müzikle aram genelde iyidir, cok farkli tarzda bol bol müzik dinlerim. Su ana kadar en az 20 kez klasik müzik konserine de gitmisimdir. Bazen piyano resitaline, bazen büyük senfoni orkestralarina. Evde de acar dinlerim arada. Fakat hic bir sekilde tam anlamiyla keyif alamiyorum klasik müzikten. Yani iyi hos tabi ama kesinlikle heyecanlanmiyorum (cok cok ünlü ve herkesin bildigi bir kac eser haricinde). Bazen bir konsere gidiyorum mesela, piyanisti dakikalarca ayakta alkislayacak kadar etkilenmis oluyor diger dinleyiciler, ben hic bir klasik müzik konserinden ayni sekilde etkilenmiyorum. Dinledikce zamanla gelisir dedim ama yillardir hic bir ilerleme yok bu konuda. Klasik müzigi böyle daha derinden hissetmek icin ne yapmali?
Kendi adima konusucam ama belki bana benzeyenler cikacaktir.
Hayati ot gibi yasamayayim derken kendimi mutsuzluga itiyorum. Anlamli bir is hayatim olsun diye bilim/teknolojiye yakin bir alanda kariyer sectim. Fakat bu kariyeri tatmin edici seviyelerde sürdürebilmek sürekli yüksek motivasyon, konsantrasyon ve öz disiplin gerektiriyor. Dolayisiyla enerjimin büyük kismini buraya veriyorum. Fakat ot gibi yasamamaya kararli oldugum icin bunun yaninda bir de sosyal hayatim cok iyi olsun istiyorum, görüstügüm cesit cesit arkadaslarim olsun istiyorum. Dünyada ne olup bitiyor, gündemi hep takip edeyim. Kültür, sanat, müzik, sinema, spor hepsi hakkinda bir fikrim olsun. Sportif olayim, düzenli bir sekilde bir takim sporuna dahil olayim. Sürekli yeni seyler ögreneyim, podcastler dinleyeyim, faydali youtube kanallari takip edeyim. Her ay en az bir kitap bitireyim. Uykum düzenli olsun, her gece 7-8 saat deliksiz uyuyayim. Disardan hizli ve sagliksiz beslenmeyeyim, evde hep saglikli seyler hazirlayayim istiyorum.
Yani böyle listeleyince cok gibi görünebilir ama aslinda cogumuzun istedigi standart seyler. Fakat kendim icin sectigim kariyerle celisiyor gibi geliyor, cünkü isimde mutsuz ve yetersiz hissediyorum kendimi. Yetisemiyorum yapmam gereken islere, ya da hep son dakika. Is arkadaslarim benim gözümde ot gibi yasiyorlar (laf etmek icin söylemiyorum, tespit yapiyoum) ama belki de dogrusunu yapiyorlar. Bu bahsedecegim kisiler islerinde basarililar ve bundan son derece tatmin oluyorlar ve islerinde mutlular. Bunun disinda baska bir seye ihtiyaclari yokmus gibi. Soruyorum mesela dün aksam ne yaptin, hic bir sey, bi bölüm dizi izledim sonra sizmisim. Spor? Yok, ayda 1-2 kosuya ciksam yetiyor. Yemek? Disardan söyledim. Haftasonu ne yaptin? Sosyallik? Iste kiz/erkek arkadasimla takiliyoruz, hep ayni. Ee baska ne yaptin? Iste bugünkü toplantiya hazirlandim, su raporlari okudum, yazdim vs. Toplantida zipkin gibiler, raporlar, sunumlar zehir gibi, basarililar, tatmin oluyolar. Basit bir formülde yasiyorlar yani aslinda. Anlamli bir kariyer secmisler, bundan tatmin oluyorlar ve kolay kolay baska bir seyin bunun önüne gecmesine izin vermiyorlar. Ha sonra gidip en kralindan tatili de yapiyorlar, ama iste gündelik yasamlarini cok basit tutuyorlar. Ben cok karmasik yasiyorum ve hem is yasaminda hem de is disinda kendime cok fazla yük yüklemisim gibi bir halim var. Oturup ise odaklansam hayati kaciriyorum ot gibi oldum diye üzülüyorum. Diger türlü olunca isime öncelik vermem gerekiyor diye gözüm arkada kaliyor, yaptigim is disi aktivitelerden de tatmin olamiyorum. Böyle garip bir kisir döngü. Var mi benzer seyler yasayanlariniz? Caresi ne? Caresi belli aslinda iste ama biraz dert yanayim dedim :)
Hayati ot gibi yasamayayim derken kendimi mutsuzluga itiyorum. Anlamli bir is hayatim olsun diye bilim/teknolojiye yakin bir alanda kariyer sectim. Fakat bu kariyeri tatmin edici seviyelerde sürdürebilmek sürekli yüksek motivasyon, konsantrasyon ve öz disiplin gerektiriyor. Dolayisiyla enerjimin büyük kismini buraya veriyorum. Fakat ot gibi yasamamaya kararli oldugum icin bunun yaninda bir de sosyal hayatim cok iyi olsun istiyorum, görüstügüm cesit cesit arkadaslarim olsun istiyorum. Dünyada ne olup bitiyor, gündemi hep takip edeyim. Kültür, sanat, müzik, sinema, spor hepsi hakkinda bir fikrim olsun. Sportif olayim, düzenli bir sekilde bir takim sporuna dahil olayim. Sürekli yeni seyler ögreneyim, podcastler dinleyeyim, faydali youtube kanallari takip edeyim. Her ay en az bir kitap bitireyim. Uykum düzenli olsun, her gece 7-8 saat deliksiz uyuyayim. Disardan hizli ve sagliksiz beslenmeyeyim, evde hep saglikli seyler hazirlayayim istiyorum.
Yani böyle listeleyince cok gibi görünebilir ama aslinda cogumuzun istedigi standart seyler. Fakat kendim icin sectigim kariyerle celisiyor gibi geliyor, cünkü isimde mutsuz ve yetersiz hissediyorum kendimi. Yetisemiyorum yapmam gereken islere, ya da hep son dakika. Is arkadaslarim benim gözümde ot gibi yasiyorlar (laf etmek icin söylemiyorum, tespit yapiyoum) ama belki de dogrusunu yapiyorlar. Bu bahsedecegim kisiler islerinde basarililar ve bundan son derece tatmin oluyorlar ve islerinde mutlular. Bunun disinda baska bir seye ihtiyaclari yokmus gibi. Soruyorum mesela dün aksam ne yaptin, hic bir sey, bi bölüm dizi izledim sonra sizmisim. Spor? Yok, ayda 1-2 kosuya ciksam yetiyor. Yemek? Disardan söyledim. Haftasonu ne yaptin? Sosyallik? Iste kiz/erkek arkadasimla takiliyoruz, hep ayni. Ee baska ne yaptin? Iste bugünkü toplantiya hazirlandim, su raporlari okudum, yazdim vs. Toplantida zipkin gibiler, raporlar, sunumlar zehir gibi, basarililar, tatmin oluyolar. Basit bir formülde yasiyorlar yani aslinda. Anlamli bir kariyer secmisler, bundan tatmin oluyorlar ve kolay kolay baska bir seyin bunun önüne gecmesine izin vermiyorlar. Ha sonra gidip en kralindan tatili de yapiyorlar, ama iste gündelik yasamlarini cok basit tutuyorlar. Ben cok karmasik yasiyorum ve hem is yasaminda hem de is disinda kendime cok fazla yük yüklemisim gibi bir halim var. Oturup ise odaklansam hayati kaciriyorum ot gibi oldum diye üzülüyorum. Diger türlü olunca isime öncelik vermem gerekiyor diye gözüm arkada kaliyor, yaptigim is disi aktivitelerden de tatmin olamiyorum. Böyle garip bir kisir döngü. Var mi benzer seyler yasayanlariniz? Caresi ne? Caresi belli aslinda iste ama biraz dert yanayim dedim :)
Yeni iliskiye basladigim kadinla ilgili, kendisini cok begenip sevsem de, kafama takilan bazi seyler var.
> Durduk yere bende “daddy issues” denilen seyden var diyor, babasiyla problemli, bu yüzden ailesinin geri kalanindan da uzak. Bu diger insanlarla iliskilerini nasil etkiliyor sorusuna kacamak yanit veriyor.
> Iliskilerde fevri olabiliyorum, kafama yatmayan birsey olursa aniden cok soguyup arkama bakmadan uzaklasabiliyorum gibi birseyler söylüyor arada bir, gecmis iliskilerden örnekler veriyor.
> Su ana kadar beni haketmedigim sekilde iltifatlara bogup göklere cikariyor. Sürekli ne kadar mükemmel, ne kadar da asmis bir insan oldugumu ima eden seyler söylüyor her 10 dakikada. Sakaya falan vuruyorum ama iltifatin dozunu da ayarlayamadigini hissediyorum.
Bu seyler birbiriyle baglantili mi bilmiyorum, ama biraz tuhaflik hissediyorum, bu is bir yerde patlayacakmis hissi veriyor nedense. Varsa yorumlarinizi alirim.
> Durduk yere bende “daddy issues” denilen seyden var diyor, babasiyla problemli, bu yüzden ailesinin geri kalanindan da uzak. Bu diger insanlarla iliskilerini nasil etkiliyor sorusuna kacamak yanit veriyor.
> Iliskilerde fevri olabiliyorum, kafama yatmayan birsey olursa aniden cok soguyup arkama bakmadan uzaklasabiliyorum gibi birseyler söylüyor arada bir, gecmis iliskilerden örnekler veriyor.
> Su ana kadar beni haketmedigim sekilde iltifatlara bogup göklere cikariyor. Sürekli ne kadar mükemmel, ne kadar da asmis bir insan oldugumu ima eden seyler söylüyor her 10 dakikada. Sakaya falan vuruyorum ama iltifatin dozunu da ayarlayamadigini hissediyorum.
Bu seyler birbiriyle baglantili mi bilmiyorum, ama biraz tuhaflik hissediyorum, bu is bir yerde patlayacakmis hissi veriyor nedense. Varsa yorumlarinizi alirim.
A kisisi en az 1 senedir beraber oldugu B kisisinden ayriliyor ve kisa bir süre icinde (ilk 1 hafta icinde mesela) daha önceden tanidigi C kisisiyle beraber olmaya basliyor.
Sorularim sunlar:
- Siz böyle bir hikayede A, B veya C kisilerinden biri oldunuz mu? Olduysaniz bu durum yasanirken neler hissettiniz?
- Böyle bir hikayeye yakin taniklik ettiniz mi (yakin arkadasiniz A, B veya C kisilerinden biri oldu mu?). Böyle olaylara bakis aciniz nedir? Bu hikayedeki insanlar (özellikle A ve C) mutlu olabildiler mi? Oldularsa, bu mutlulugu hakettiler, iliskilerinin bu sekilde baslamis olmasi onlar hakkindaki yargimi negatif yönde degistirmedi, dogal karsiladim diyebildiniz mi?
Sorularim sunlar:
- Siz böyle bir hikayede A, B veya C kisilerinden biri oldunuz mu? Olduysaniz bu durum yasanirken neler hissettiniz?
- Böyle bir hikayeye yakin taniklik ettiniz mi (yakin arkadasiniz A, B veya C kisilerinden biri oldu mu?). Böyle olaylara bakis aciniz nedir? Bu hikayedeki insanlar (özellikle A ve C) mutlu olabildiler mi? Oldularsa, bu mutlulugu hakettiler, iliskilerinin bu sekilde baslamis olmasi onlar hakkindaki yargimi negatif yönde degistirmedi, dogal karsiladim diyebildiniz mi?
1