Ekşi Duyuru

En bastan sevgili olma niyetiyle tanissaydik muhtemelen günde yarim paket sigara icmesini görüsmeye devam etmeme sebebi olarak görürdüm. Ama kendisini is arkadasim olarak taniyorum. Aramizda cekim olustu, hoslanmaya basladim, sanirim karsilikli. Is dolayisiyla tanistigimizdan dolayi zaten cok agirdan almaya niyetim var. Is ortamindan sevgili yapmak benim de tercihim degil ama bulundugumuz yerde tanisan sevgililer mevcut, bu konuyla ilgili negatif bir algi yok. Ama is ilerlerse sigara icmesini kabul edebilecek miyim sorusu kafami kurcaliyor. Is ortamindan tanimasam belki bir deneyeyim, nasil hissettigime bakarak karar veririm derdim ama is arkadasligi oldugu icin daha bir temkinliyim, denerim olmazsa devam etmem demek daha zor geliyor.

Sigara icenle olmaz gibi düsünürken yine de oldurmaya calistiginiz bir durum oldu mu? Ya da siz icerken sigara icmeyen biriyle? Nasil bir deneyimdi?

Ben erkek, o kadin. Kendisi Türk degil, Ingilizce konusuyoruz. 2 ay önce sergide tanistik, 10-11 kez degisik vesilelerle bulustuk (kahve, konser, sinema, evde film, dogada yürüyüs, disarida yemek, evde yemek vs).

Pirlanta gibi bir karakteri, tertemiz bir kalbi var. Son derece olgun, sevgi dolu birisi. Zevklerimiz, hayattan beklentimiz net sekilde uyusuyor.

Fakat aradan gecen zamanda fiziksel olarak bir heyecan duyamadim. 5 ya da 6. görüsmemizde bu konuyu usulca actim. Acelesi yok, fiziksel olarak yakinlasmak icin cok güven duymaya ihtiyacim oluyor zaten dedi. Ama sana karsi hislerim artiyor, iliskiye acigim dedi. Iyi dedim o zaman bir süre daha böyle görüselim. Hatta bir sonraki sefer rahat olalim diye evde görüsmeyi teklif ettim, bu konuda acik olup aksiyon almam hosuna gitti.

Cok net heyecan duymasam da sonraki görüsmelerimizde evde film izlerken falan biraz elini tuttum, kollarimiz bacaklarimiz temas edecek sekilde koltukta yakin oturdum, ayrilirken yanagindan uzunca öptüm sarildim falan ama böyle daha ötesine gecmek icimden gelmedi. Icim bir hos olmadi, cok nötr kaldim.

Son görüsmemizdeyse kendi acti konuyu. Dürüst bir sekilde ona son derece deger verdigimi, gecirdigimiz vakitten keyif aldigimi ama cinsel cekim acisindan galiba platonik bir durumun ötesine gecemedigimi söyledim. Cok bozuldu, ertesi gün hemen tekrar görüsmek istedi, görüstük, aglayarak geldi, ben iliskiye dogru gidiyoruz sanmistim dedi. Zaten gecmiste de hep böyle iliski istemeyen tiplere denk geliyordum, sen de ayni ciktin, ben nerede yanlis yapiyorum, ilgilendigin baska birisi mi var (yok) falan gibi seyler söyledi.

Kisacasi üzücü bir durum icindeyim. Bir kac sorum var:

1- Nasil davransaydim daha iyi olurdu? Baktim olmuyor deyip 2-3 görüsmeden sonra biraksa miydim? Ya da yürü ya kulum deyip, ne kadar uyumlu ve iyi bir insan olduguna odaklanip aradaki atesi harlayacak ve hislerimi uyandiracak sekilde sarilma, öpüsme ve daha ötesi sekilde aktivitelere mi girisseydik?

2- Diyelim ki sorun bende (iliski beklentilerinde realist veya olgun olamama, kacingan baglanma, bana aslinda iyi gelecek, iliskiye müsait insanlardan hoslanamama tarzi psikolojik durumlar): Öyle bir durumda ne yapmali? Ben önce bir kendi icime bir döneyim, sonra belki uygun olursak tekrardan devam ederiz falan mi deseydim, tam nasil olucak?

Örneklerle anlaticam ama sorum aslinda daha genel.

Son 2 yıl içinde iki ayrı kadınla birkaç aylık ilişkilerim oldu. Her iki durumda da ilişkinin ilk 1-2 ayında aslında kafaca uyumsuzluk yaşayabileceğimizi gösteren şeyler ortaya çıkmıştı ama çabuk vazgeçmedim. Yürütebilmek için uğraştım, bazı şeyleri alttan almaya çalıştım falan. İki durumda da onlara fiziksel olarak kuvvetli bir çekim hissetmemin bunda kesinlikle etkisi vardı. Ama sonuç olarak ikisi de bir kaç ay içinde vadesini doldurdu. Ne yazık ki her iki kadın da önceki ilişkilerinden yaralı şekilde çıkmış insanlardı (hatta bir tanesinin boşanma sonrası ilk ilişkisiydim, kolay olmayacağı barizdi), anlaşamama sebeplerimizin temelinde bu yatıyordu.

Şimdi hobilerimden birisiyle alakalı bir etkinlikte, bana çok daha uygun olduğu gün gibi ortada olan yeni birisiyle tanıştım. Hatta gittim kendim merhaba dedim, sohbet açtım. Sonrasında da birkaç kez görüştük, gördüğüm kadarıyla süper düzgün karakterli birisi, bana da gayet ilgisi var. Hobilerimiz, zevklerimiz, karakter özelliklerimiz, hayatta bulundugumuz konum falan yukarıdakilere kıyasla daha uygun. Ama fiziksel çekim hissedemiyorum. Halbuki bahsettiğim kadınlardan güzellik olarak çok bir farkı yok. Onlarla daha birinci-ikinci haftadan yakınlaşmıştık, bu yeni durumda nedense kanım kaynamıyor, fiziksel olarak hoş bulsam da öpesim sarılasım gelmiyor.

Biraz hayal kırıklığı yaşıyorum. Örneklerle anlattım ama daha önceden de çok sefer böyle hissetigim durumlar olmuştu (tam olarak anlasamadıgım insanlara fiziksel olarak çekilmem, uyuştugum insanlardan tam anlamiyla etkilenememem). Neden böyle oluyor? Son bahsettigim kisiyle 6-7 sefer bulustuk, biraz yavas ilerleyelim diye konustuk anlastik ama artık net bir hareket bekledigini hissedebiliyorum :-/

Kiz arkadasim endiseli-kacingan (fearful-avoidant) baglanma stiline sahip birisi, bunu kendisi de net sekilde kabul ediyor. Bir kac aylik iliskimiz benim icin yipratici hale geldi. Sürekli endiselenmek icin bir sebep ariyor, seni yeterince hissedemiyorum, iliskiden beklentilerim karsilanmiyor, bana daha yakin davranman gerek seklinde serzenislerde bulunuyor. Can kulagiyla dinliyorum, anlamaya calisiyorum, onu iyi hissettirecek seylere agirlik veriyorum. Bir kac gün her sey yolunda gider gibi oluyor, bu sefer de kacingan tarafi agir basiyor, hissizlesiyor, yine ufak seyleri bahane edip kendini kapatiyor, ya da kirici seyler söylüyor, fiziksel olarak sana olan cekimim azaldi bugünlerde falan diyor. Kisisel almiyorum aslinda ama modum düsüyor dogal olarak, bunu görünce tekrar basa dönüyor, ilgisi artiyor, bir kac gün icinde endiseli hali geri geliyor. Kendisine ayna tuttugumda her seyi kabul de ediyor, demek ki zarar görmekten, terkedilmekten korkuyorum, o yüzden yapiyorum böyle falan diyor.

Cekilir cile degil yani aslinda. Ama üzülüyorum kendisi icin. Onu daha güvenli hissedebilecegi bir noktaya cekebilmek isterdim, bir kac aydir ugrasiyorum da iyi olsun diye, ama benim de hevesim kacti, anlamsiz gelmeye basladi her sey. Yani iliskiler kolay kurulmuyor, ben de her an herseyi dogru yapiyorum iddasinda degilim ama ilk aylardan da bu kadar gelgit yasamak da dogru gelmiyor. 4 ayda en az 5-6 kez demek ki uyusmuyoruz, ayrilmali miyiz konusmasi yaptik daha simdiden. Ayrilik gündeme gelince hemen tekrar en sevimli hali ortaya cikiyor, seni özledim, gitme kal demeye basliyor. Icinde daha fazla kalmamam gereken bir iliski icindeyim gibi hissediyorum.

Basinizdan böyle bir durum gecti mi? Nasil yaptiniz?

Son 4-5 haftadir görüstügüm kiz her sey normal ve güzel giderken olmayacak bir seyden dolayi maraza cikartip telefonda "bana saygisizca davraniyorsun, kendimi kullaniliyormus gibi hissediyorum" tarzi kirici seyler söyledi. Ben sükunetimi koruyup seni anliyorum deyip konusmayi sonlandirdim. Biraz yeni iliski anksiyetesi belirtileri gösteriyordu zaten, bir seylerden tetiklendigini düsündüm ve uzatmadim. Bugün uzunca bir sesli mesaj gönderip özür diledi, asiri reaksiyon verdim, büyütülecek bir sey degildi cok üzgünüm, buzlari eritip kaldigi yerden devam etme fikrine acik misin dedi. Ben duygusal ve hassas bir insanim böyle inislerim cikislarim olabiliyor dedi. Daha önceki görüsmelerimizde de arada bir duygularinda cabuk yükselisler ve düsüsler yasadigini söylemisti. Bazen hizli reaksiyon veriyorum, olgunlasmamis insan davranisi gösteriyorum, sonradan düsününce farkina variyorum demisti. Kenara not alip devam etmistim, simdi uygulamali görmüs oldum.

Acikcasi bu sikintisiyla aktif olarak basa cikmaya calismadikca kendisiyle saglikli bir iliski kurulabilecegi konusunda pek bir umudum yok. Öte yandan kendini taniyip anlamaya calismasi, bazi seyler karsisinda olgun davranamadigini acikca paylasmasi, özür dileyip telafi etmeye calismasini da görmezden gelmiyorum. Iyi bir terapistten yardim almasi gerekir gibi hissediyorum ama ben psikolog degilim, üstten bakarak konusmak ve teshiste bulunmak istemiyorum. Sadece kendim uzun süre terapi almis biriyim, kendisinin hic terapi deneyimi yok söyledigi kadariyla. Yaslarimiz da az degil, 30 üstüyüz ikimiz de.

Bu tarz bir durumda nasil davranmak gerekir?

Edit: Araya bir kac ekstra detay ekledim.

Sene basindan itibaren kariyerimde beni gelistirecek seylere agirlik verdim. Programlama ögrenmeye basladim, Matlab ve Python kastiriyorum, B2 seviyesindeki Almancami C seviyesine ilerletecek dersler almaya basladim. Istatistik ögreniyorum yine baska bir kaynaktan. Yeni bazi yardimci kitaplar aldim okuyorum alanimdaki bilgi birikimimi arttirmak icin. Asiri zorlandigim seyler degil, zaten asina oldugum seyler cogu.

Yalniz tüm bunlari yaparken büyük bir karsi direnc hissediyorum. 5 dk bir sey ögrensem hemen basindan kalkmak istiyorum, tekrar basina oturmak icin zorlaniyorum. Almanca dersinin saati geldikce sikinti basiyor, uff simdi bi saat Almanca mi kastiricam ya oluyorum (sonra tipis tipis giriyorum derse). Kitaptan 1 sayfa okusam hemen birakmak istiyorum. Gidip anlamsiz baska seyler yapmak istiyor canim sürekli. Gögsümde bir agirlik hissi olusmaya basliyor.

Neler tavsiye edersiniz bu direnc hissinden kurtulmak ve daha iyi odaklanmak icin?

Ilgi duydugum kisiye ilgimi belli edecek sekilde davrandim. Kendisinin bana ilgisi bir var bir yok gibiydi ama son raddede arkadas olarak görmeye baslamisti beni (sanirim onun aklinda baska biri var). Sonra da kendim zor bir durumdayken (ufak bir kaza yasadim) ondan ilgi görmeyince sitem ettim biraz. Sonra sitem ettigime üzüldüm, tekrar durumu telafi edecek birseyler yazdim. Ona olan duygularim komple ortaya sacilmis oldu. Kisacasi sictim yani. Karsi taraf simdilik sessiz, muhtemelen kaydedeger bir sey yazmayacak, tanidigim kadariyla sefkat dolu bir insan degil kendisi. Kendimi kabugu kirilmis kablumbaga gibi hissediyorum. Üzerime biraz moral atar misiniz?

Yeni görüstügüm kiz 4. bulusmamizda "Eski erkek arkadasim evlilik teklif etmisti ama kabul etmedim." dedi. Sonra ne oldu diye sorunca, "Bir süre daha devam ettik, toksik bir iliskiye dönüstü ve sonra kötü sekilde ayrildik." tarzi bir seyler söyledi. Hic beklemiyordum böyle bir sey anlatmasini, biraz hassas bir mevzu gibi gördündü, daha cok soru sormaya cekindim. Simdi oturup tekrar o konuyu acmak da istemiyorum. Biraz saskinim, cevremde hic normal iliskisi devam ederken evlilik teklifi alip bunu reddetmis bir kadin, ya da teklifi reddedilen bir erkek tanimadigim icin sanirim biraz anlamakta güclük cekiyorum. Anladigim kadariyla bu olay cok uzak olmayan bir gecmiste, iki taraf da 30'lu yaslardayken yasanmis. Eski iliskiler konusunu hic kafaya takan bir insan degilim, cok da merak etmem, konuyu da kendi acti zaten. Fakat yine de agzimin tadi kacti gibi hissediyorum, haksiz miyim?

Profesyonel destek aldigimda olay hep gelip buraya dayaniyor: "Kücükken bazi duygusal ihtiyaclarin giderilmemis, icindeki cocuk yarali kalmis, o cocugu iyilestirmeden özel ve profesyonel yasaminda tam istedigin yerlere ilerleyebilmen zor." tarzinda yorumlar aliyorum.

Evet, kücüklükten beri icimde yasattigim bir tür kendimden tam memnun olamama ve sürekli onay görme istegi var bende. Ama nereden kaynaklandigini henüz cözemiyorum. Mükemmel olmasa da iyi oldugunu düsündügüm bir ailede büyüdüm. Ama bazi travmalar yasamis da olabilirim (ailenin en kücügü olma sebebiyle genelde fasulyeden sayilma, cok ciddiye alinmama, 11-18 yas arasini yatili okulda gecirme gibi).

Siz böyle bir sürecten gecip icinizdeki cocugun hangi sekillerde yarali kaldigini belirleyebildiniz mi? Eger evetse cocugu iyilestirme isini nasil hallettiniz?

Gözlerim hep yorgun bakiyor. Ortalama 7 saat uyuyorum ama daha uzun uyusam da degismiyor. Isiga karsi daha hassasim, gözlerim hep böyle kuru kuru, bolca yikasam da sanki 10 dakika önce uyanmisim hissi oluyor cogu zaman. Büyük oranda gece gec saatlerde ekrana bakmaktan kaynakli olabilecegini düsünüyorum, onu azalticam. Baska ne sebepleri olabilir ya da ne gibi önlemler alabilirim? 30'lu yaslarda erkek.

Asagidaki bir duyuruda bahsi gecmis, oradan esinlenerek soruyorum. Baskalarindan onay görme ihtiyaci bende had safhada. Kücüklügümden beri bu böyle. Eskiden okulda-üniversitede derslerimin falan iyi olmasinin sebebi bile bu diyebilirim. Örnegin veli toplantilarinda ögretmenlerin hakkimda iyi seyler söylemesi olmazsa olmaz bir seydi benim icin. Okul sonrasi da bu devam etti. Cevreme sürekli iyi bir imaj yayma dürtüsü, hayatimda her sey yolunda gidiyormus gibi bir izlenim birakma arzusu var. Belki bunun getirdigi disiplin sayesinde iyi sayilabilecek bir kariyerim de var ama tam mutlu degilim. Simdi 30'lu yaslardayim ve hala hayatta, iliskilerde, kariyerimde tam olarak ne istedigimi tanimlamak zor birsey benim icin. Kendi isteklerimden cok, benden beklenen bir takim seyler varmis da onlara göre hareket etmem gerekiyormus gibi geliyor. Ailem baskici degildi ama benim basarili ve sorunsuz olmamin onlari cok mutlu ettigini gözlemleyerek yetistim. Is yasaminda veya iliskilerde birisi bana ne istiyorsun diye sorunca genelde tikaniyorum ve baskalarinin benden bekledigini sandigim seyleri tarif ediyorum, ya da tam bir cevap veremiyorum. Hayatta su an icin bulundugum nokta fena degil, ama sanirim bu bahsettigim seyden dolayi motivasyonum düsük, biraz ittirerek yasiyorum hayati, asamadigim bir görünmez duvar var sanki etrafimda.

Bunu bir terapistle konusmaya basladim ama henüz bir asama kaydedemedim. Benzer durumda olanlar var mi? Kendi isteklerinizi nasil belirlediniz? Size kendini böyle tarif eden arkadasiniza ne tavsiye edersiniz?

Is yerinden Polonyali bir arkadasla ayaküstü Ukrayna'daki savasi konusurken bir ara lafi Polonyalilarin yüzbinlerce Ukraynaliyi sinirdan iceri aldigina getirdi. Bundan dolayi cok duygulandigini ve Polonyalilarla gurur duydugunu falan söyledi. Ben de cevaben bunun degerli oldugunu ama daha birkac yil önce ayni Polonyalilarin ortadogulu mülteciler konusunda en kati ve düsmanca tavir takinan halklardan biri oldugunu, dolayisiyla bu konulari herhangi bir milletle gurur duyma ekseninde tartismamamiz gerektigini söyledim. Kem küm etti, bozuldu ve uzaklasti. Sevdigim de bir arkadasim, acaba gereksiz bir cikis mi yaptim diye düsündüm. Siz ne düsünüyorsunuz?

Girdigim bir ortamda Alman bir kizla tanistim, kendisini gayet hos buluyorum. Baska zamanlarda iki kez daha basbasa görüstük, toplamda 7-8 saat beraber gecirmis olduk. Ancak kendisi sadece Almanca konusuyor. Ingilizce biliyor ama tercihen konusmuyorum dedi, ben de zorlamadim. Almancam yüzde 40 seviyesinde falandir, dilim dönmeyince Ingilizce'ye dönüyorum, Ingilizce dediklerimi net anliyor, kendisi Almanca devam ediyor, ben de bir süre sonra otomatik olarak tekrar Almanca'ya dönüyorum. Onun dediklerinin de yüzde 50'sini net anliyorum, yüzde 25'ini daha yavas tekrarlamasini ya da baska sekilde aciklamasini istedikten sonra anlayabiliyorum, kalan yüzde 25 icinse ya tahmin yürütüyorum, ya da tam anlamiyorum, öyle gecip gidiyor, ya da iste muhabbet sürdükce sonradan dank ediyor falan :).

Kendisi gördügüm kadariyla benimle görüsmeye devam etmekte hevesli, görüsmedigimiz günlerde bolca mesajla iletisim halinde (mesajlarda rahatim, google translate sagolsun :P), beni begendigini belli eden bir sürü sinyal gönderdi. Sanirim bir de onu Ingilizce'ye zorlamamam falan hosuna gitti, yarim Almancayla verdigim cabayi görüyor, o da arti puan oldu sanirim.

Bu durumdan elle tutulur birsey cikar mi? Duygusal olarak baglanabilir miyim? Sadece takilmalik bir durum olarak mi düsüneyim? Almancam da gelisiyor bu sayede ama sirf Almancam gelissin motivasyonuyla bir seylere baslanabilir mi? Duygusal da bir kiz gibi... Nasil yapayim?

Not: Almanya'da bir yerdeyiz, is ortaminda veya disarda kendi arkadaslarimla genelde Ingilizce veya Türkce konusuyorum.

Romantik niyetlerle internetten tanistigim biriyle yaptigim sohbet istemedigim bir yere evrildi, sizce tam olarak nerede hatali davrandim? Konustugum kisi baska bir ülkenin vatandasi. K: Konustugum kisi, B: Ben

K: Kronik bir rahatsizligim oldugu icin yüksek lisansimi tamamlayamadim ve simdi de yari zamanli bir iste calismak zorundayim.

B: Aa, tam olarak nasil bir hastalik? Yani hayatini ne sekilde degistirdi?

K: Bunu bilemiyorum cünkü dogumdan gelen bir hastalik. Fiziksel olarak bazi zayifliklarim var. Ama mental olarak cok daha güclüyüm.

B: Anladim. Bu arada ayagin nasil oldu? (Daha önceden ayagini burktugunu söylemisti).

K: Ayagim fena degil. Kronik hastaligim oldugunu söylemem sende nasil bir etki yaratti? Tam olarak ne oldugunu merak ediyor musun? Yakin cevrende böyle birisi var mi?

B: Yani evet, biraz merak ettim. Hayir, pek asina oldugum bir sey degil.

K: Tamam iste, neyi merak ettin? Acikca sorabilirsin, cekinmene gerek yok.

B: Mesela günlük yasamini nasil etkiliyor? Yalniz idare edebiliyor musun yoksa yardima ihtiyacin oluyor mu?

K: Yok canim, öyle bedensel özürlü degilim, herseyi kendim yapabiliyorum. Beslenmeyle ilgili sikintilarim var. Kilo alamiyorum, cok saglikli beslenmem ve de normalden cok daha fazla sey yemem gerekiyor. Cabuk yoruluyorum, kaslarimda problem olabiliyor. Bol bol fizyoterapi ve bana özel tarzda spor yapmam gerekiyor. Ise gidip gelmede biraz zorluk yasadigimdan ve is ortaminda tam istedigim gibi beslenemedigimden dolayi evden calismaya uygun bir kariyere gecis yapmaya calisiyorum. Soruna cevap oldu mu?

B: Kesinlikle. Benimle acik sekilde paylastigin icin tesekkür ederim. Beslenme konusunun zorlayici olabilecegini tahmin ediyorum. Buna ragmen durumu iyi idare ediyorsun gibi görünüyor. Evden calismaya gecmek mantikli, bu dönemde böyle bir ise gecmek cok zor olmayacaktir.

K: Hahaha, komik. Asina olmadigin bir durum karsisinda bu kadar korkak tavuga dönüsecek birisi oldugunu düsünmemistim. Neyse, seninle konusmak güzeldi.

Bundan sonra ben de pek uzatmadim. Niye korkak tavuk oldum ki simdi?

Bunu cok yasiyorum: Internetten tanistigim birisiyle görüsüyoruz. Görüsme iyi gectiyse, muhabbet aktiysa, karsimdaki insan yeterince cekiciyse, herhangi bir uyumsuzluk görmediysem benim icin bu kadinla görüsmeye devam etmek icin yeterli oluyor. Illa ki deli gibi birseyler hissetmem gerekmiyor yani, hafif bir hoslanti ve görüsme sirasinda kendimi iyi hissetmem yeterli. Benim böyle hissettigim her 10 kadindan 8 veya 9'u ilk görüsmede "cok iyi birisin ama ben bir heyecan hissetmedim" diyerek tekrar görüsmek istemiyorlar, ya da "sadece arkadas" olarak görüselim tarzi seyler söylüyorlar.

Simdi burada iki farkli görüs var:

1- Ilk görüsmede flört seviyesini yükseltmen, aranizdaki iliskiyi fazla vakit kaybetmeden baska bir seviye cekmen, tensel temas kurman, onu arzuladigini belli edecek seyler yapman ve sexual tension denen seyi yaratman gerekiyor, bunlari yapmayinca kadinlar heyecan duymuyorlar ve ilgilerini yitiriyorlar diyen grup.

2- Senin ilk görüsmede ne yaptigin cok önemli degil, kadinlar zaten ilk 5 dakikada seninle olmak isteyip istemeyecegine karar veriyorlar. Dolayisiyla sacmasapan hareketler yapmadigin ve donuk bir tip olmadigin sürece olay daha cok tipte, karizmada bitiyor diyen grup.

Siz hangi gruptasiniz?

30 yaşında bir kadınla neredeyse 3 aydir konusuyorum. 6-7 kez buluştuk ama covid’den dolayi hep dışarıda takıldık. 2. doz aşısını henüz birkaç gün önce oldu, o yüzden de şu ana kadar yakın fiziksel temastan kaçınıyordu. Haftanın en az 5 günü iletişim halindeyiz, görüşmelerimiz keyifli geçiyor. İlk başlarda benim ittirmemle ilerliyordu, artık o da insiyatif alıp spontan şekilde iletişime geçiyor, son görüşmemizi o organize etti. Yavaş gidiyor ama aslında bundan şikayetim yok. Sanırım benim ilgimin farkında, ama kendisi biraz çekingen. Aramızdaki samimiyeti arttırmak için fırsatlar yaratıyorum ama kendisi bunları pek devam ettirmiyor, yaptığım şakalı komikli iltifatlarıma gülüyor ama genelde çok düz cevaplar veriyor, hiç cilveleşmiyor, daha samimi olmaya çalışmıyor, benimle ilgili ne düşündüğünü ya da hissettiğini belli edecek şeyler söylemiyor, biraz fazla temkinli gibi. Ama iletişimimiz iyi, yani öylesine vakit geçsin diye konuştuğu görüştüğü bir insan değilim sanki. Sanırım bozmadan bu şekilde devam edicem, ya da biraz daha el yükseltip tepkisini görmeye çalışıcam ama bu arada sizin de görüş ve tavsiyelerinizi duymak isterim.

- Dating app'ten tanistik, benim iliski istedigimi biliyor. Kendisinin ne istedigini tam konusmadik. Yasi 30.

- Mesajlasmayi hep ben baslatiyorum ama o da her mesajima ilk firsatta cevap veriyor. Ben ona birsey sorduysam bazen sadece sordugum seyi cevaplayip birakiyor, bazen kendisi benzer seyleri bana soruyor.

- Ben kendimle ilgili birseyler anlatmaya daha acigim, o biraz daha kapali kutu.

- 1 ay icinde 3 kez görüstük, hepsini ben teklif ettim, ama hepsini de hemen kabul etti, yan cizmedi. 4. görüsme icin plan yaptim, ona da tamam dedi.

- Görüsmeyi reddetse sanki olay cikaracakmisim gibi bi halim hic yok, kibar davraniyorum, sirf nezaketen görüstügünü düsünmüyorum ama görüsmeye de cok can atar gibi bir hali yok sanki.

- Görüsmelerimizde ufak ufak koluna omzuna dokunarak fiziksel temas kurmaya calistim, kendini cekmedi ama kendiliginden sokulmaya da calismadi. Bunun ötesinde fiziksel birsey henüz yasanmadi.

- Yedigimiz ictigimiz seyleri basta ben ismarladim, sonradan o da bana birseyler ismarlamaya basladi. Lükse ya da pahali seylere ilgisi yok.

- Iltifatlarima seviniyor (asiriya kacmadan, genelde tarzina, kiyafetlerine veya basarili oldugu seylere yönelik iltifat ediyorum), gülümseyerek karsilik veriyor ama su ana kadar benimle ilgili begendigi birseyi net olarak dile getirmedi.

- Sakalarima, ona takilmalarima falan gülüyor, espri anlayisimiz tuttu. Ama sanki eglenceli olmaya calisan hep benmisim gibi geliyor, o bana sakayla, espriyle ya da hafiften igneleyici imalarla falan pek takilmiyor.

- Biraz utangac oldugu hissini aliyorum ama öte yandan da aslinda gayet sosyal ve yaptigi iste ve hobilerinde girisken birisi de.

- Ben kendisini sevimli buluyorum, tarzindan, basarili ve aktif olmasindan hoslandim, sanirim su ana kadar gösterdigim ilgiyle bunu belli ediyorum. Ancak o benden ne kadar hoslandi kesinlikle anlayamiyorum. Kendisine direkt sormak icimden gelmiyor, muhabbeti oraya getiremedim de bir türlü. Hoslandiysa ondan gelecek bir isaret, bir ekstra hareket bekliyorum.

Tüm bunlarin isiginda fikriniz nedir?

Son haftalarda twitter, instagram, facebook gibi applerdeki hesaplarimi askiya aldim, ama refleks olarak yine bu applere ya da bilgisayardaysam bu sitelere girmeye calisirken buluyorum kendimi, sonra giremeyince o anki boslukta sacma yerlere gidiyorum, ya da sözlükte haddinden fazla zaman geciriyorum. Sizin günlük olarak girdiginiz ve faydali oldugunu düsündügünüz websiteler neler? Icerik olarak farketmez, ama genel olarak sanat, genel kültür, bilim, sinema, edebiyat, müzikle ilgiliyim. Siyaset de olabilir, ancak günlük haber takip etmek istemiyorum. Önerilerinizi bekliyorum.

Dün kendimi kadin erkek esitsizligi konusunda bir tartismanin icinde buldum.

Konu akademideki kadin-erkek profesör sayisindaki dengesizlik üzerineydi. Gruptaki birkac insan bu esitsizligi gidermenin yolunun önümüzdeki 10-15 yil boyunca akademik pozisyonlarin sadece kadinlara acilmasindan, erkeklerin basvurularinin degerlendirmeye alinmamasindan gectigini, baska bir cözümün olmadigini savundu. Cinsiyetten bagimsiz sadece liyakat temelli uygulamalarin sadece karinca hizinda ilerleme sagladigi ve yüzde 3 olan kadin oranini son 20 yil icinde sadece yüzde 5'e cikarmaya yaradigi ancak sorunu cözmek icin yeterli olmadigi söylendi. Haketmesine ragmen bu pozisyonlara basvuramayacak erkek adaylara ne olacagi soruldugunda, o adaylarin bu dönem boyunca mecburen dezavantaja ugrayacagi, fakat gectigimiz on yillar boyunca haksizliga ugrayan kadinlara kiyasla o erkeklerin sayisinin yine de az olacagi, erkek adaylari bu dönemde akademik kariyer yapmayi düsünmekten caydiracak bir takim politikalarla bu sekilde dezavantaja ugrayacak erkeklerin sayisinin düsük tutulabilecegi konusuldu.

Son derece sakincali buldum bu düsünceleri, yanlis düsündüklerini, bunun kötü bir ayrimcilik örnegi oldugunu söylememe ragmen sanki radikal düsünceleri olan kisi benmisim gibi bir muamele gördüm. Benim kacirdigim bir sey mi var?

Not: Ben erkegim. Akademideki esitsizligin bir an önce giderilmesi gerektigi konusunda hemfikirim. Söz konusu tartisma daha cok uluslararasi akademik platformalari ilgilendiriyor, Türkiye temelli degerlendirmeyin, Türkiye'de cok cok daha bir vahim durum oldugunu biliyorum.

Flörtlestigim herhangi bir kadin ilk 1-2 bulusmadan sonra "süper birisin ama ben seninle iliski hayal edemedim, heyecan hissetmedim" tarzi birsey dediginde ben dogal olarak hemen iletisimi birakirim, asla israr etmem.

Buna karsin bazi kadin arkadaslarim "cabuk vazgeciyorsun, kadinlar bu dönemde herkes sürekli birbirine yazdigi icin talibim cok yanilgisiyla bu tarz seyleri kolay söyleyebiliyorlar, saygili ve centilmen davrandigin sürece ve kadinla uyumlu olabilecegini hissediyorsan tekrar görüsmek icin biraz daha israrci olabilirsin" diyorlar. Hatta kendilerinden ya da baskalarindan örnek veriyorlar (iste tipik kadinin basta erkegi begenmedigi ama sapiklasmadan israr eden erkegin kadinin bir sekilde fikrini degistirdigi ve sonradan iliskiye basladigi durumlar). Bu söyledikleri seyin iler tutar yani var mi sizce?

Edit: Bu kadin arkadaslarimin beni düzgün bir insan olarak gördüklerini, sapiklik yapmayacagimi bildiklerini varsayarak degerlendirin.

26-27 yaslarinda bunda 2 yil evvel yanimda 1 sene boyunca stajyerlik yapmis ve zamanla arkadasim olmus, sonradan baska bir ülkeye yerlesmis birisinin hayatini kaybettigini ögrendim ve cok üzüldüm. Ölüm nedenini merak ediyorum. Kendisinin tanimadigim yakin bir arkadasi (ya da bir süredir sevgilisi olan birisi) bir sekilde bana ulasip ölüm haberini verdi, birkac kez karsilikli mesajlastik ama kendisi dogal olarak ölüm nedenini ben sormadan söylemiyor. Böyle birsey sorulur mu?

Gündemi takip etmiyorum, haber izlemeyi bi süre önce biraktim. Bu Peker-Soylu iliskisinde kisaca ne oldugunu özetleyebilecek var mi? Devletle, hükümetle yakin iliskisi mi varmis? Bu zaten bariz belli degil miydi? Peker hükümet destekli mitingler falan yapmiyor muydu? Hükümet korumasi altinda degil miydi, hükümet görevlileriyle pozlar vermiyor muydu? Niye simdi skandal oldu?

Agzimin icinde yanagimin ic kisminda kocaman bir aft cikti, baya da sisti, arkadaki dislerim degiyor bi de, canim yaniyor durdugum yerde. Evde ne yapilabilir hafiflemesi icin?