Merhaba herkese,
Babam öğretmen, annem çalışmıyor. Babam 3-4 yıl içerisinde emekli olmayı planlıyor, İstanbul'da yaşıyoruz. Ben evliyim ve eşimle ikimiz de çalışıyoruz ve maddi açıdan her şey yolunda diyebilirim.
Emekli olacağını düşündükçe geriliyorum. Alacağı ikramiye ev fiyatlarının yarısını ancak karşılıyor. Kirada oturmaya devam etse kirası neredeyse maaşı kadar. Bir ev alınsın ve rahat etsinler istiyorum. Ama büyük bir kredi altına girmek zorunda kalacağım. Kiralarına yardım etmek kısa vadeli olarak daha mantıklı geliyor ama bilemiyorum. Sebepsiz yere belirli aralıklarla bu konu aklıma geliyor ve tüm keyfimi kaçırıyor.
Siz olsanız ne yapardınız? Zaten ailelerin sorumsuzlukları yüzünden eşim de ben de çocuk yapmak da istemiyoruz, maddi açıdan ailelerimiz gibi zorluklar çekmek, doğacak çocuğu bu sorularla boğmak düşündükçe bile bencilce geliyor. Zaten bir çocuğumuz da olmayacağı için, tüm kazancımızı kendimize harcayıp rahat yaşamak daha cazip geliyor. Ailemin gelecekte yaşayacağı zorluklara da destek olarak kafamda rahatsız edici bir durum kalmaması tek temennim oldu.
Sizce bunları bu kadar düşünmem normal mi? Siz olsanız ne yapardınız? 3-4 yıl belki daha sonrasını yarının bile belli olmadığı bir ülkede düşünmek ne kadar mantıklı? Eşim çok anlayışlı biri fakat onu da bu maddi karmaşanın içerisine çekmek vicdanen rahatsız da ediyor. Kafam çok karışık :) Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
Babam öğretmen, annem çalışmıyor. Babam 3-4 yıl içerisinde emekli olmayı planlıyor, İstanbul'da yaşıyoruz. Ben evliyim ve eşimle ikimiz de çalışıyoruz ve maddi açıdan her şey yolunda diyebilirim.
Emekli olacağını düşündükçe geriliyorum. Alacağı ikramiye ev fiyatlarının yarısını ancak karşılıyor. Kirada oturmaya devam etse kirası neredeyse maaşı kadar. Bir ev alınsın ve rahat etsinler istiyorum. Ama büyük bir kredi altına girmek zorunda kalacağım. Kiralarına yardım etmek kısa vadeli olarak daha mantıklı geliyor ama bilemiyorum. Sebepsiz yere belirli aralıklarla bu konu aklıma geliyor ve tüm keyfimi kaçırıyor.
Siz olsanız ne yapardınız? Zaten ailelerin sorumsuzlukları yüzünden eşim de ben de çocuk yapmak da istemiyoruz, maddi açıdan ailelerimiz gibi zorluklar çekmek, doğacak çocuğu bu sorularla boğmak düşündükçe bile bencilce geliyor. Zaten bir çocuğumuz da olmayacağı için, tüm kazancımızı kendimize harcayıp rahat yaşamak daha cazip geliyor. Ailemin gelecekte yaşayacağı zorluklara da destek olarak kafamda rahatsız edici bir durum kalmaması tek temennim oldu.
Sizce bunları bu kadar düşünmem normal mi? Siz olsanız ne yapardınız? 3-4 yıl belki daha sonrasını yarının bile belli olmadığı bir ülkede düşünmek ne kadar mantıklı? Eşim çok anlayışlı biri fakat onu da bu maddi karmaşanın içerisine çekmek vicdanen rahatsız da ediyor. Kafam çok karışık :) Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
1