Ekşi Duyuru

Bir devlet kurumunda bilgisayardan sorumlu teknik personel olarak işe başladım.

"ilgili kurumda bu işi yapmak isteyen bir x kişisi daha var fakat benim gelmemle o bu amacına ulaşamadı"

Yaklaşık 2 aydır tarafıma bir masa ve bilgisayar verilmedi. Sadece bir sandalyede başka birimlerin olduğu odada oturuyorum. Öğle arası yemek yerken başkalarının masalarının kenarında filan yemek yiyorum. Kendime ait eşyalarımı vs getiremedim çünkü bi çekmecem yok.

Talep ettiğimde ilk zamanlar oda düzenlemesi yapılacağını ondan sonra verileceğini söylediler. Fakat hala bir düzenleme yapmadılar. Dün yine sorduğumda "ne yapacaksın sen masayı" gibi saçma sapan bir tavırla karşılaştım.

Yetkili kişiyle ilk zamanlar tanışmak için görüşmek istedim benimle görüşmedi. Sebebini sordum "o öyle biri herkesle görüşmez" dediler.

Üstte bahsettiğim x kişisinin bu durumda parmağı olduğunu düşünüyorum.

Şu an bu durumda olmaz aşırı zoruma gidiyor. Onur kırıcı buluyorum.

Bende tepki amaçlı koridorda bulunan bir bankta oturuyorum. Çünkü bir farkı yok.

Sizce ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım? En üst birime şikayet etsem sıkıntı yaşar mıyım? Cimere yazsam olur mu? Bu bir mobbing değil midir?

Genelde "3 e düşen alıyor" diyorlar, fakat bu durum böyle değil sanırım.

Aşağıdaki unvanlar, 3 e düşse bile ve 3 ten maaş alsalar bile kadroları max 5 olabildiği için yeşil pasaport alamıyorlarmış.

*Arşiv Memuru

*Aşçı

*Ayniyat Memuru

*Bahçıvan

*Bakıcı Anne

*Bekçi

*Berber

*Bilet Kontrol Memuru

*Cezaevi Katibi

*Dağıtıcı

*Daktilograf

*Dava Takip Memuru

*Eğitim Rehberi

*Emanet Memuru

*Garson

*Gassal

*Gişe Memuru

*Haberleşme Memuru

*Hademe

*Hastabakıcı

*Hayvan Bakıcısı

*Hemşire Yardımcısı

*Hizmetli

*İcra Memuru

*İdare Memuru

*İnfaz Ve Koruma Memuru

*İtfaiyeci

*Kaloriferci

*Laborant Yardımcısı

*Makyajcı

*Matbaacı

*Memur

*Mutemet

*Mübaşir

*Santral Memuru

*Satınalma Memuru

*Satış Memuru

*Silah Muayene Memuru

*Şoför

*Tahsildar

*Tebligat Memuru

*Teknisyen Yardımcısı

*Terzi

*Usta Öğretici

*Yoklama Memuru

*Yurt Yönetim Memuru

Bu işin doğrusu nedir? Kime sorsam memursun zaten alırsın diyor ama personel genel müdürlüğü alamazsın diyor nasıl olacak bu iş?

Bir sevgilim olsun, onunla gezip tozayım hayatı paylaşayım çok isterdim.
Uzun zaman olmadı bu, olanlar kısa sürdü çünkü ben sıkılıyordum.
Yani ilişki bir süre sonra, "o kızı gezdirmeliyim, o kızla buluşmalıyım, onu mutlu etmeliyim" e dönüyor.
Ben hiç zevk almıyorum ve bir iş bir ödeve dönüyor ilişki, üstümde baskı hissediyorum.

Sonra bir arkadaş vasıtasıyla bi kızla tanıştım. İyi gibi görünüyor uzaktan her şey.
Akıllı, sevecen ve beni çok seviyor.

Ama iletişimimiz konuşmalarımız he geçen gün kötüye gidiyor.
Bana göre o; sürekli dediği olsun isteyen, kendi bildiğinin doğru olduğunu sanan biri.
Mesela "şu beyaz desem; bunun doğru olmadığını kendinin doğru olduğunu söyler ama sonuçta bu beyaz der.

Ona göre kendi; çooook görmüş geçirmiş, hayatın her aşamasını geçmiş biri. Ben daha ergenim, ilişki ne bilmiyorum, evlilik ne bilmiyorum, hatta bi ara arkadaşımın olmadığını filan söyledi yani ben içine kapanık asosyal bir tipim demek istiyor.

Son zamanlar her telefon konuşmamız tartışma, ses yükseltme, onun ağlaması, gerginlikle bitiyor (ona göre normalmiş)

Farklı şehirlerdeyiz biraz uzak mesafe yürütüyoruz.

Birlikte güzel şeyler yapıyoruz, buluştuğumuzda mutlu oluyoruz, ten uyumumuz iyi gibi fakat ne zaman bir gezi vs yapsak sonunda bir tartışma ve gerginlik (ona göre normalmiş) yaşıyoruz.

Ayrıca ben onu çok eleştiriyormuşum, ama yanlış olana yanlış diyorum ama bunu deyince kızıyor ağlıyor beni suçluyor.

Tüm bunlar ışığında biz ciddi düşünüyoruz, tanışalı 6 ay filan oldu, aileler tanıştı, yüzük takıldı sanırım nişanlandık.

Sanırım diyorum çünkü her şey öyle hızlı ve kendi kendine gidiyor ki.

Kız şöyle şöyle yapalım diyor tadımız kaçmasın diye tamam diyorum dediği oluyor.
Tatil ayarlıyor şu tarihte gideceğiz diyor tamam diyorum gidiyoruz.

Bir akarsuda öylece ilerliyorum. Hayır dersem gerginlik oluyor tadımız kaçıyor ben bundan nefret ederim. Kimseyle laf dalaşına girmek istemem ben.

Artık evlenme aşamasına geldik.
Bana gün al salon tutalım diye sürekli söylüyor.
Arkadaşları sürekli soruyormuş ne zaman evleneceksiniz diye cevap veremiyormuş.

Kimse bana neyi ne zaman istediğimi sormuyor.
Evlenmek istiyor muyum veya sürekli tartıştığım biriyle evlenmek istiyor muyum bilmiyorum. Hayır diyemiyorum. Demekten korkuyorum, beni azarlamasından korkuyorum. Bana kızmasından korkuyorum.

Biraz karışık anlattım ama inanın çok sıkışmış durumdayım. Lütfen kendinizi benim yerime koyun ve bana fikirler verin buna çok ihtiyacım var.

Ben zorla mı evleniyorum? Ne yapmalıyım?

Yunanistandan red yemiştim yaklaşık 4-5 sene önce.

Şimdi bir tur ile fransa düşünüyorum.

Pasaportumu değiştirmeli miyim?

Bu red bana dezavantaj sağlar mı?

(Daha önce hiç yurt dışına çıkılmadı)

Sağ ayağımın dışında küçük parmağımın oradan başlayan, baldır kısmına doğru ilerleyen ve neredeyse diz kapağı mesafesine kadar gelen bir ağrı var ve epeydir (3-4 ay) geçmedi.

Ortopedi bölümüne gittim film çekti kırık vs olmadığını, tarif ettiğim şekilde tendon yapışması olabileceğini söyledi. Bir krem ve ağrı kesici hap ile beni uğurladı. Ama hiç bir iyileşme olmadı.

Ben şimdi bu tendon için hangi bölüme ya da branşa başvurmalıyım?

Bi anda ağzımdan kaçıverdi. Biraz ırkçı bi espri gibi. Sonra çok pişman oldum ama o da çok üzüldü. Epey gönlünü almaya çalıştım. Bana epey sitem etti, kızdı. Utandım çünkü böyle biri değildim ben.

Şu an normal gibi konuşuyor ama bilmiyorum acaba beni affetti mi?
Hiç ummadığım anda bu yaptığımı hatırlatıp benimle görüşmeyi keser mi?

Bugün bir şahıs bana ait bir şeye bilerek zarar verdi. Büyük bir şey değil ama tavrı çok sinir etti beni. Şikayet edip sürüm sürüm süründürmek, onu hukuki açıdan mahvetmek istiyorum.

Elimde delillerim var.

Hangisini yapmak lazım?

1-Şikayet et peşini bırakma / için soğur rahatlarsın.

2- Uğraşmaya değmez belki bir daha görmezsin bile sal gitsin / sürekli kafamda kurup sinir oluyorum.

Karayolları Kanunu 66 maddesi gidebilir diyor. Bisikleti ve Motorlu Bisikleti aynı sayıyor. Ama mesela 50 cc, Plakalı, benzinle çalışan scooterlar ruhsatta Elektrikli Bisiklet olarak geçiyor.

O zaman bu scooterlar bisiklet yolundan gidebiliyor, doğru mu anlıyorum?

Diyelim ki X bir büyükşehirde düz memursunuz ama böyle dümdüz.
İşinizden çok memnun değilsiniz.
X şehirde kira derdiniz yok nispeten eğlenceli bir büyükşehir.
Ama aile evi olduğu için çok memnun değilim.

Fakat yine devlet kurumunda teknik bir kadroya geçme şansınız doğdu.
1000 Tl maaş artışı ve yeşil pasaport vs gibi özlükle ilgili iyileştirmeler var.
X şehrinden başka bir şehir olacak (muhtemelen daha küçük bi şehir ege veya iç anadolu olabilir)
Kira vs ödemem gerekecek. Aile evinin konforundan vazgeçmiş olacağım.
3 sene sonra tayin hakkı var.



Bu şartlar altında böyle bir değişim yapar mıydınız? (Yaş 30 Bekar)

Bir arkadaşım var. İşle ilgili olmayan bazı kültürel çalışmalardan dolayı onunla olduğu 10 kişilik bir gruptayım. Bu arkadaş karşı cins fakat aramızda duygusal vb bişey yok.

Bu arkadaş beni sevdiğini, bana bir çok sırrını anlattığını, onun için önemli olduğumu filan söyler yeri geldiğinde. Fakat davranış şekli buna göre değil.

Bişey anlattığımda anlattığım uzun olmasa bile bir süre sonra başka yere bakıyor kafasını çeviriyor hatta ben konuşurken başkasıyla konuşmaya çalışıyor.

Ben bişey söylediğimde “ya hayır aslında öyle değil” diye başlayıp yine benimkine benzer bir şey söylüyor. Asla haklı olduğumu yada doğru söylediğimi kabul etmiyor.

Aynı ekipte favori başka bir arkadaşı var o varken onunla takılıyor. Ne zaman ki yalnız kalıyor o zaman benim yanıma geliyor.

Buna benzer, benim moralimi bozacak özgüvenimi düşürecek çok şey yapıyor. (Ki zaten yeni yeni yükseltmeye çalışıyorum)

Tam bir taktik insanı, bir kaç defa söylediği şeyin beni üzdüğünü söyledim o da bunu bilerek yaptığını üzüleceğim bildiğini söyledi. Hatta birinde eski sevgilimle ilgili bişey söyledi, duymamazlıktan geldim. Bir süre sonra yanıma oturdu ve tekrar aynı şeyi söyledi. Bilerek mi yapıyorsun dedim evet dedi. Sürekli insanlara karşı “şöyle yaparsam böyle davranır” gibi planlar yapıyor.

Acayip bir hırsı var. Gücü elinde olanla takılmaya bayılıyor. Zayıf gördüklerini ciddiye bile almıyor. Grupta bulunan bir arkadaşının yüzüne “sen benim arkadaşım değilsin” diye çemkirmiş biridir kendisi. Ki hepimiz eskiden beri tanışan arkadaşlar olmamıza rağmen.

Aslında duygusal açıdan zayıf, hassas noktaları var. Bunu kapatmak için güçlü ve iyi görünmeye çalışıyor. Sürekli güzel olduğunu filan vurgulayan bir tip.

Bugüne kadar asla onun silahıyla vurmadım onu. Sadece bir defa ne tepki vereceğini öğrenmek için yaptığımız işte mükemmel bir performans sergiledim ve onun etrafında herkes benden bahsetti ne kadar iyi diye. O günden sonra epey bi bana sorular sordu, benimle sohbet etti filan. Ama bir süre sonra ben herkes tarafından övgü almaya başlayınca yine bana duygusal anlamda vurmaya kötü davranmaya başladı.

Bu aralar nispeten soğuk davranıyorum. Gelip konuşursa konuşuyorum. Konuşmazsa hiç oralı olmuyorum. Ama ben kötü hissediyorum.

Aklımda iki plan var;

1- Ortamdan elimi eteğimi çekip bir daha o grupla takılmamak
2- yine devam edip onu ortamda yok saymak

Veya sizlerin önerileri, sizce nasıl davranmam lazım?

İş yerinde aynı odada bi arkadaş var. Durup durup odada birilerine bişeyler söylüyor, anlamlı anlamsız konuşuyor. Bana sesleniyor efendim dediğimde cevap vermiyor. Benim canım arkadaşım, benim minik arkadaş benim küçük arkadaşım diyor durup dururken. Sürekli birileriyle konuşmak laf atma çabasında. Durup dururken bişeyler yapıyor bişeyleri üstleniyor bak sizin için yaptım diyor. Odada olabildiğince uyumlu insanlar var ve hep idare ediyoruz. Zaten bu yüzden bu kadar rahat.

Bir de yapı gereği çok kavgacı, hiç bi şeyden memnun değil. Müşteri hizmetleri ile kavga eder, ailesiyle kavga eder, başkalarının yüzüne söyleyemediklerini gelir bizim ortamda söyler.

Dikkat çekmeyi, konuşmayı çok seviyor. Biz pas vermeyince beni hiç bir zaman sevmediniz diye başlıyor bu sefer. Aşırı yalnız durumda, kavgacı olduğu için kimse arkadaş kalamıyor.

İşin kötü tarafı şu, laftan sözden anlamıyor, alınmıyor, utanması vs yok.

Ben sessizce işimi yapıp gitmek istiyorum. Evet arada sohbet edilir filan ama durup dururken konuşmak saçmalık hatta delilik

Sizce ben ne yapmalıyım? Ondan nasıl kurtulabilrim?

300 - 400 TL bandında bir kaç yer buldum ama hiç bilmediğim bir konu bu. Nasıl fiyat sizce?

Ek Soru: Açıkçası çok tereddüt ediyorum randevu almak konusunda. Nasıl olacak bu, o anlat diyecek bende anlatacak mıyım? Ne kadar sürem var? Ya anlatacaklarım süreyi aşarsa? Her hafta mı gidilir buna yoksa ayda bir mi?

Hastalık dediğim şöyle başlıyor. Önce geniz akıntısı, boğazda yanma, halsizlik, öksürük. Ekstra olarak burun tıkanıklığı/akıntısı da olabiliyor. Özellikle geniz akıntısından nefret ediyorum hepsinin başı o.

Çooook çeşitli doktorlara gittim. Faranjit deyip geçiyorlar belki öyledir bilemiyorum ama sıkıntı bunun iyileştikten bir hafta sonra yine başlaması.

Yani bir ayın 2 haftası faranjitim diğer iki haftası iyileşiyorum.

Soğuk Algınlığı, antibiyotik hatta en son bi doktor sende alerji olabilir diye alerji hapı bile yazdı. Ama döngü değişmiyor.

İçinde tüm vitaminlerin olduğu vitamin hapını içiyorum çinko filan da var. Demek ki içmesen çok daha ağır geçecek.

Sonuç olarak ben ne zaman sağlıklı bir birey olacağım?

En büyük işlerden en ufak işlere kadar herkes en iyi olma peşinde. Meslek anlamında anlayabiliyorum ama bi hobide de hırs çok saçma geliyor.

Mesela bir tiyatro ekibinde herkes başrol alma derdinde. Benim için o ekibin parçası olmak yeterli aslında. Öyle olunca insanlar tarafından küçümseniyorum. İnsanlar hırslı enerjisi yüksek, diyecekleri olan birilerinin yanında olmak istiyor. O noktada yalnız kalıyorum ve moralim bozuluyor.

İlla en yükseği mi hedeflemeliyim etrafımda insanlar olması için?

Diğer bir konu ise;
Geçmişte bir çok duyuru açtım insan ilişkileri ile ilgili. Artık gerçekten zorlanıyorum insanlarla anlaşmakta. Yalnız asla kalamıyorum kalmakta istemiyorum ama insanların tercih edeceği bir kişi değilim. Yani insan ilişkileri nasıl yürüyor çözemiyorum. Ben sosyal olmak, iletişimde olmak yoğun olmak istiyorum. Buradaki herkes kendimle barışmamı söylüyor ama bu çözüm gibi gelmiyor bana. Benim kendimle sorunum yok ama dediğim gibi tercih edilir biri değilim. Ne sosyal ortamımda ne aşk hayatımda çok büyük yalnızlık yaşıyorum. 30 yaşımı geçtim, en son 5 sene önce bi sevgilim oldu. En eski arkadaşım 3-4 yıllıktır. Her 3 senede bir yeni ortam kurmak için uğraşıyorum. Çünkü daha uzun sürmüyor ilişkilerim. Yani hayatın benim için bir anlamı yok sabah işe gidip akşam eve geliyorum. Ne arayanım var ne soranım. Flört çabalarım hep hüsran, arkadaş bile olamıyorken sevgili olmak zaten çok zor. Hayır şüphelenmeye başladım acaba konuşmamada mı bi sorun var, yoksa kötü mü kokuyorum yada aslında zihinsel engelli biriyim de hayata mı dahil olmaya çalışıyorum insanlarda beni idare ediyor filan. Öyle olsam farkında olurdum herhalde.

Ya ben bu dünyaya niye geldim hiç anlayamıyorum.

Nerede hata yapıyorum anlamıyorum, şu an konuşmaya çok ihtiyacım var ama hiç kimse yok beni dinleyecek.

Şu an berbat durumdayım. Ama hiç belli etmedim. Çok mutlu olduğumu söyledim. Gülücükler attım. Ama içim acıyor. Kalbimi kırmadan bana bişeyler söyleyebilir misiniz?

Bu şu an hissettiğim his nasıl geçer?
Hayata tutunabilmek için bana bir sebep verebilir misiniz ?

Şimdi bi kız var. Bununla geçen sene tanıştık ve giderek samimi olduk. Aramızda aşk meşk yok sadece arkadaşız. Biz bununla yaz boyu sabahlara kadar mesajlaştık. Geceleri işten çıkar ilk iş bana mesaj atardı. Hiç bişey olmasa instadan komik bişeyler atardı.

Ben bu samimiyet ve devamlılığa kanarak, bir çok özel şeyimi anlattım üzüldüğüm kızdığım şeyler vs. Normalde kimseye anlatmam yani.
Gerçekten her gün görüştüğüm bir arkadaşım var gibi geliyordu.

Memleketinden döndüğünde ise o mesajlaşmalar azaldı. Artık video filan da atmıyor. Ayda bir denk gelirse görüşüyoruz hepsi bu. Bunu sorduğumda net bişey demedi zaten net bi insan değil pek. Ben böyle biriyim biraz soğuk davranabiliyorum filan diyor hep.

Son durumda o eski mesajlar filan yok. Bir iş sebebiyle haftada bir görüşüyoruz yalandan merhaba nasılsın filan. Eski samimiyet bitti. Ama ben çok özlüyorum o samimiyeti. Sanki sürekli yanımda bana destek olan biri gibiydi şu an kimsesiz kaldım gibi geliyor.

Sevgili durumları yok. Hoşlandığı biri yok. Hatta insanların bir çoğunu sevmiyor yani benim yerime koymak isteyebileceği biri yok.

Neden böyle bir davranış değişimi olmuş olabilir?
Ben onu nasıl tamamen hayatımdan çıkarabilirim?

Mesela iyi bir arkadaşınız belki de sevgilinizden bozuştunuz. Artık görüşmeme kararı aldınız çünkü size iyi gelmiyor.

Bu durumda aynı ortamda olduğunuzda filan nasıl davranıyorsunuz?

Bir de mesela alışkanlıklardan mıdır nedir garip bir his oluyor böyle onu kaybetmişim ama kaybetmemem gerekiyormuş gibi bilmiyorum tarif edemedim. Bu his geçiyor mu zamanla?

Birine nasıl tavır alıyorsunuz mesela ?

Merhabalar, ben hiç bir hobi yada etkinlikten zevk alamıyorum. Mesela deli gibi formula, basketbol takip ediyorlar hiç bişey anlamıyorum beni heyecanlandırmıyor. Bir futbol takımını tutuyorum, maçında telefona bakıyorum uykum geliyor 90 dk zor bitiyor benim için. Kitap okuyamıyorum sıkılıyorum. Konsere filan gidince anlamsız geliyor, neden internetten açıp izlemiyorum diyorum.

Harry Potter hoşuma gidiyordu ama son bölümünü izlerken resmen uyuyakaldım halbuki ilk filmi izlediğimde ne heyecanlıydım.

Herkesin ölüp bittiği diziler bi anlam ifade etmiyor, himym komik değil bence, office izledim o biraz komik ama o bölümleri teeek teek izlemek yoruyor beni.

Kesintisiz olarak black mirror izlemiştim bir de zorla abd başkanı olan bir adam vardı o diziyi izledim ama 2. sezondan sonra sıktı.

Spora başladım 2 haftadan sonra görev gibi her akşam gitmek zor geldi, bıraktım.

Şarapların hepsinin tadı aynı geliyor, yeme içme de herkese farklı gelen bana aynı geliyor

4 yaşında iken bir kazada kafamın ön kısmını çarpmıştım, bir süre hafızamı kaybettim hatta. Acaba beynimin ön tarafı hasar gördü de ondan mı böyle oluyor

Sonuç olarak benim neden hobim, zevklerim, keyif aldığım şeyler yok.
Normal mi yoksa bir sorunum mu var ?

Bazı sorunlarımdan dolayı (insanlarla iletişim kurmak vs.) psikologdan yardım almayı düşünüyorum ama hiç bilmediğim bir durum bu.

Gittiğimde bana faydası ne derece olur?

Biraz saçma olacak ama mesela bir arkadaşımla konuşmaktan farklı oluyordur değil mi?

Gittiğimde sorunlarımı çözebilir miyim?

Lütfen daha önceden deneyimleyen bana yardımcı olabilir mi?

Bu aralar etrafımda dikkatimi çeken bir şey bu genelde emoji kullanmıyorlar. asdsdas şeklinde random harfler yazıyorlar

Siz ne yapıyorsunuz?

Instgramda sürekli birinin (karışı cins) profiline, çevrimiçi olup olmadığına bakıyorum. Neredeyse sürekli çevimiçi. Eski mesajlarımızı filan okuyorum. Mesaj atınca mutlu oluyorum, mesajıma görüldü atınca berbat hissediyorum. (Görüldü atmak cevap vermemek anlamında değil, mesela bir konuşma oldu ve konuşma sonlandı. Son mesajı ben atarsam görüldü yemiş oluyorum)

Kötü bir alışkanlık hatta bağımlılık gibi oldu bu.

Ben bundan nasıl kurtulabilirim. Daha önce buna benzer bişey yaşadım ve komple uygulamayı sildim ama bu sefer böyle yapmak istemiyorum.

Bu aralar zayıflamak için öğle yemeklerini atlamaya veya geçiştirmeye başladım.
Sabah yumurta domates peynir zeytin çay
Akşam Ana yemek (pilav, ekmek vs yok)

Fakat öğlen bazen canım istiyor, o öğün için lifli barlar vs ne yiyebilirim?

Dün bir arkadaşımla aramızda bir olay oldu. Arkadaşım bir etkinlikte benimle yapması gereken bir şeyi başkasıyla yaptı. Bu etkinlikte ve orada ki insanlarla kaynaşmasında sürekli yardımcı olduğum biriydi. İlk zamanlar onunla aramız çok iyiydi bana samimi davranıyordu zaten tek yakın arkadaşı bendim(biraz soğuk biri) Ama sonrasında ben onu diğer insanlarla kaynaştırdıkça benden uzaklaşmaya başladığını hissettim. Ona bunu sorduğumda öyle olmadığını söyledi.

Ama bu son olay beni aşırı üzdü ve kırdı.

Daha sonra yanıma gelip beni göremediğini o yüzden böyle olduğunu söyledi ama bu yalan çünkü birbirimizi uzaktan gördük. (olay size karışık gelebilir ama lütfen anlamaya çalışın)

Bende çok kırıldığımı bunu yapmaması gerektiğini söyledim. Sonra işte kusura bakma filan sana bişeyler ısmarlayayım filan dedi. Bende bakarız deyip geliştirdim ve yanımdan gönderdim.

Sonrasında da etkinlik sırasında morali bozulmasın diye karşı karşıya geldiğimizde gülümsedim filan. Etkinlik sonrası da sinirli olduğum için çekip gittim görüşmedik zaten.

Şu an çok kötü hissediyorum dünden beri hiç uyuyamadım ve bişey yiyemedim ve sinirim çok bozuk. Onunla konuşmak istiyorum ama bunu yapmalı mıyım yoksa sessiz kalıp konuyu kapatmalı mıyım bilemiyorum. Konuşursam da ne diyeceğimi bilemiyorum ama en azından içim soğur gibi geliyor

Ne yapmalıyım?

657 4/a tabi kadrolu memura (Genel İdari Hizmetler) amiri özel eşyalarını veya ona gelen meyve sebze gibi şeyleri taşıtabilir mi? Kargosunu, yemeğini aldırabilir mi?

Yönetmelikte "Mevzuattan kaynaklanan veya amirin vereceği diğer görevleri yerine getirmek." diye bir madde var. Bu maddeye dayandırılabilir mi?

Bu tarz şeyleri yapmamak suç oluşturur mu? Yapmayan hakkında soruşturma açılır mı?

Bu durum amir için görevi kötüye kullanma suçunu oluşturur mu?

Eğer bu durum yasal değilse; nereye şikayet edilir? Şikayet işe yarar mı? Şikayet sonrası mobbing artarsa neler yapılabilir?

Bir android telefon kullanıyorum. İphone 13 alsam mı diye düşünüyorum. Elimde bir miktar para var. Biraz taksitle alayım diyorum ama elimde ki telefon da kötü değil. En son İphone 7 Plus vardı sıkıldım diye androide geçtim.

Oyun filan çok nadir oynarım, fotoğraf çekerim düzenleme yaparım. Sosyal medya kullanır, müzik dinlerim.

Bu telefonda kalıp İphone 14 yada 15 mi beklemeliyim yoksa 13 alayım mı?

Şu anki telefon;
İşlemci: SD865
Ram: 12 GB
Ram Tipi: LPDDR4x
Dahili Depolama Biçimi: UFS 3.1
Hafıza: 256 GB
Android: 12
Batarya: 4500 mah
65 W Hızlı Şarj
Kamera: 48 MP

Sevgili okur, şimdi sana bir durumdan bahsedeceğim.

Ben herkes tarafından sevilen, saygılı, efendi, kötü alışkanlığı bulunmayan, çalışkan, sosyal, girişken biriyim.

Bunu söyleyen başkaları. Öve öve bitiremiyorlar beni. İdeal bir evlat, eş vs. yim.

Fakat bir sorun var.

Ben insanlardan yeterince ilgi göremiyorum. Yani ben böyle mükemmel ise yada iyi biri isem, insanlar beni sevmeli ve benimle iletişimde kalmalılar bence.

Bahsettiğim şey, bir insan sadece benimle ilgilensin gibi değil, umarım anlatmayı başarırım.

Ben istiyorum ki bu beni öven onlarca farklı çevre ve ortamdan insanlar beni arasın, bana bişey sorsunlar, bir yere çağırsınlar istiyorum.

Ama kimse benimle iletişimde olmuyor.

Ben şimdi mesaj atayım, çok şükür cevap yazarlar. Ama durup dururken kimse bana ulaşmaz, halimi hatırımı sormaz, muhabbet etmez.

Telefonum yeri gelir hiç çalmaz, mesaj atan olmaz, arayan zaten çok zor.
İnstgramda bakıyorum arkadaşlar toplanıyorlar bişeyler yapıyorlar filan, görünce çok kıskanıyorum. İstiyorum ki "hadi top secret gel kahve içelim" desin biri ama yok.

Ben çağırdım bir geldiler iki geldiler sonra bahaneler buldular.

Farklı insanlarla farklı çevrelerle denedim. İş, okul, mahalle vs.
Farklı kültürel çevreler, farklı maddi çevreler yahu her varyasyonu denedim.

Sohbetin sarmıyor deseniz yahu hiç kimse ile mi sarmıyor. Yok mu şu hayatta bir ortak noktamız olan erkek/kadın?

Sizce neden böyle oluyor? Tipim mi itici, konuşmam mı?

----------------------------

Özet geç diyenlerin okumasına gerek olmayan Örnekler;

Bir sanat etkinliğinden bir arkadaşım ilk defa benden yardım istedi. Buluşup konuşmak ve çalışmak istedi. Öyle hoşuma gitti ki. Onun için işten izin aldım. Koşa koşa dediği vakitten 30 dk önce anlaştığımız yere gittim. Gece yarısına kadar onu çalıştırdım. Ertesi gün benim çalıştırmam sayesinde başarılı oldu. Bana uzaktan bir teşekkür etti. Ve konu kapandı.

Bir başka arkadaşım; onunla konuşmayı sohbet etmeyi çok seviyorum. Fakat benimle iletişimde kalma süresi max 1 dk. Sonra ya yanımdan ayrılıyor başka bişeye odaklanıyor yada başka biriyle konuşmaya başlıyor. Bu bana çok kötü hissettiriyor.

Bir başka arkadaşımla bowling hakkında konuşurken birlikte oynayalım mı diye teklif ettim. Çok memnun oldu, süper olur filan dedi. Sonra bugün yarın diye sürekli erteledi 3 aydır filan duruyor o konu, oynayamadık.

Küçükken kuzenlerimle anlaşıp ertesi gün için planlar yapardık gezip dolaşmak için. Genellikle ben uyanmadan toplanıp giderler beni hep bırakırlardı.
------------------------------------------

En son başımdan geçen bir gönül işinden sonra, bi çok şeyden korkar oldum ve içime kapandım. (Gönül işi olumsuz sonuçlandı, bu kısmı biraz detaylandırmalıyım, beni "ghosting" yaparak reddetti diyebilirim. Yani beni takmadı, umursamadı, mesajlarıma geç cevap verdi yada hiç vermedi. Ve onunla konuşmama kararı aldık. Ama bu yaşadıklarımdan dolayı resmen bu cevap alamama, umursanmama konusunda hastalık seviyesine geldim.)

Bu "bi çok şey";
Bir whatsapp grubunda mesajımın görülüp bana cevap verilmemesi,
Bir grupta beni dinlememeleri ve takmamaları,
Birinin bana geç yazması/dönmesi/telefonumu açmaması,

Bu şeyler beni çok üzüyor ve olumsuz etkiliyor. Gün boyunca aklıma takılıyor. Bana cevap verdiklerinde ise rahatlıyorum.

Bu sebeple artık gruplara yazmıyorum, bana görüldü atabilecek kişilere yazmıyorum olabildiğince herkesle iletişimim minimuma indirdim.

Sizce bunu nasıl atlatabilirim?
(Umarım derdimi anlatabilmişimdir)

Şimdi ben yıllar önce bir ev aldım 200.000 TL ye ve o ev şu an 1.000.000 TL yapıyor.

Ben bu evi satıp parasını bankaya yatırsam 32 günlük 14.000 TL para veriyor.

Ben zaten 6000 TL maaş alıyorum. O zaman benim çalışmam mantıklı değil. Evi satayım, 4000 TL ile kiraya çıkayım 10.000 TL ile rahat rahat geçinirim ben.

Burada gözden kaçırdığım, atladığım bir durum mu var?

Sevgili duyuru insanları özellikle psikolojiden anlayanlar;

Duygusal olarak çok gel gitler yaşıyorum.

Bir gün çok güçlü kendimi seven özgüveni tam biriyim.
Diğer gün içime kapanıyorum kimseyle konuşmak istemiyorum.
Başka bir gün ise kendimi çok değersiz, çirkin, zayıf hissediyorum.

Ayrıca 3 yıl önce bir kız meselesinde yediğim ret cevabından sonra artık her şeye korkarak yaklaşıyorum. Olumsuz bir cevap almaktan korkuyorum. O yüzden kimseyle duygusal anlamda bir iletişim kurmuyorum. Herkesten onay almaya çalışıyorum bişey yaparken. İnstagrama bile fotoğraf atarken defalarca düşünüyorum, attıktan sonra kim beğendi kim beğenmedi tekrar tekrar kontrol ediyorum. Aramın iyi olduğu bir arkadaşım beğenmediyse üzülüyorum.

Sizce tıbbi bir tedavi almam gerekiyor mu ?

Bir banka yeni müşterilerine 5000 tl faizsiz kredi veriyor. 5000/12 şeklinde ödüyorsun.

Böyle bişey alsam bunu nasıl değerlendirebiliriz? Yada değerlendirebilir miyiz?
Yoksa yiyeyim mi parayı :)

Böyle her gün kullandığınız "aaa böyle bişey mi varmış" diye şaşıracağımız tavsiyeleriniz var mı?

Ek soru; zamanın birinde android özgürlük diyorlardı ama ben çok standart kullanıyorum bu telefon. Şu ana kadar özgür olmamı gerektirecek bir durum olmadı, yeni neler yapabilirim mesela?

Genzimde (burnumun üst arka tarafı gözlerimin arkası) bir doluluk hissi var. Konuşurken burnum tıkalı gibi konuşuyorum ama burnum açık boğazımda sorun yok.

Böyle bir hapşırsam hepsi çıkacak gibi geliyor ama hapşırmıyorum.

Arada tek tük öksürük oluyor.

Bu nasıl geçer, kendi kendine gider mi?
Boğazı inip bademcikleri şişirir mi?

Temmuzda askerlik tecilim bitiyor. (Lisans mezunuyum) Temmuz ayında tecilim bitiyor fakat ben yüksek lisans yapmak istiyorum. (Kayıtlar Eylülün ikinci haftası filan bitiyor)

Şubeye dilekçe filan yazsam 2 aylık filan bir erteleme yapabiliyorlar mı?

Bazı videolarda ekteki gibi görünüyor videolar. Çözünürlüğü çok düşürünce düzeliyor gibi.

Ayrıca mesela tam ekrandan normale yada normalden tam ekrana geçerken bir kaç saniyelik bi donma oluyor.

Sorun ne olabilir acaba ?

Milyonlarca aşı sorusundan bir tane de ben sormak isterim.

Hastalık Geçirme + 2 Sinovac + 2 Biontech oldum. Son Biontech eylül ayında idi.

Şimdi bir hak daha tanımışlar.

Bir biontech daha olalım mı? Yoksa olmayalım mı?

Birkaç yıkama sonrasında boğaz kısmı kocaman oluyor kollar kendini salıyor o lastik gibi kısımları kendini bırakıyor.

Çeşitli marka ve modeller denedim yüzde 70 i böyle.

Ne yapmak lazım?

4 yıldır aynı yerde çalışıyorum. Birimdeki en yetkili şahıs biraz değişik biri ve orada çalışmak beni çok zorluyor. (bunun ayrıntısı çok uzun mesele ama artık katlanamıyorum.Özel işler yaptırılmaya çalışıyor, sürekli disiplin cezalarıyla korku ve baskı uygulanıyor kısaca)

Ayrıca bu birime gelen yeni bir çalışan ortamı çok geriyor. Yani zaten üstteki adam bizi geriyorken yeni arkadaşın değişik davranışları iyice yoruyor beni.

Ben buradan başka bir birime gitmeyi talep edebilirim.

1-Fakat bunun kabul edileceği kesin değil.
2-Gittiğim yerde ne ile karşılacağım belli değil.
3-Gözüme kestirdiğim bir yer var yöneticileri çok çok iyi fakat çalışanlar arasında bazı sorunlar olabilir diye duyum aldım
4-Şu an olduğum yer iş konusunda aşırı rahat.

Risk almaya değer mi?
Birim değişikliği istemeli miyim?

İş yerine ne zaman bir şeyler alsam kargocular içeri girmek istemiyor. Mesela trendyol geliyor, aras gelmiyor. Yurtiçi bazen geliyor bazen gelmiyor gibi.
(iş yerinde herhangi kısıtlama bulunmamaktadır, fakat biz dahil girişte xrayden geçmek zorundayız güvenlik amaçlı)

Genelde pandemiyi bahane ediyorlar fakat çok saçma şeyler söyledikleri olabiliyor. Mesela "Maskem yok, hes kodum yok, çocuğu okula götüreceğim, yönetim kurulu karar aldı üstümde metal eşya var xrayden geçemem" vs.

Bir keresinde iş yerinin dışında bulunan duvara tüm kargoları dizip, "gelin alın kargonuzu" dediler.

Yani açıkçası çok yoğun çalışıyorum ve 8 kat aşağıya inmek hem zor geliyor hem de o kadar zamanım olmuyor.

Bir de mesela ben çalıştığım işte üstteki bahaneleri söylesem muhtemelen işsiz kalırım, nasıl bu kadar rahatlar?

Şimdi sorularım şunlar;
1- Bu yaptıkları normal ve yasal bişey mi?
2- Eğer değilse bir yaptırımı var mı?
3- Bu kargo şirketlerinin korkacağı, bağlayıcılığı olan bir devlet kurumu var mı?

Mesela her zaman 1 TL ye aldığınız 100 gr ekmek var (Rakamlar ve ekmek örnektir)
Buna zam gelmesi gerekiyor. Hangi şekilde gelmesini tercih ederdiniz?

1- 100 gr ekmek 2 TL
2- 50 gr ekmek 1 TL
3- 150 gr ekmek 2,5 TL

(burada rakamlar vs örnek olup müşteriye hangi seçeneğin daha kabul edilebilir olduğunu merak ediyorum.)

Öncelikle iş yerimden nefret ediyorum.

Aslında günüm çok iyi başlamıştı, gayet mutluydum.

Yılbaşı için çekiliş yaptık buradaki insanlarla (arkadaş diyemiyorum artık)
Herkes kendine çıkana bir hediye aldı. Bende küçük ahşap bir ev aldım hediye paketinde.

Herkes hediyelerini verdi sıra bana geldiğinde başta hediye aldığım kişinin arkadaşı olmak üzere herkes dalga geçti benimle.

Bu ne biçim hediye demeler, asıl hediye nerede çıkar demeler vs

Şu an aşırı üzgünüm ve ağlıyorum. Ben hata mı yaptım. Daha pahalı yada daha gösterişli bişey mi almalıydım. Zaten maddi durumum o kadar iyi değil öyle büyük büyük hediyeler alamam ki ben

Sadece biraz içimi dökmek istedim nefret ediyorum hediyelerden ve yeni yıldan:(

Suç bende mi gerçekten?

Bunların hangisi daha avantajlı?

Örneğin bankadan 12600 TL çeksem ödemelerini hemen yapmam gerekiyor.
%2 oranla 16800 TL olarak 698 x 24 şeklinde ödüyorum.

Fakat KYK da işler nasıl hiç bilmiyorum. Mesela yüksek lisans için 1400 TL veriyor aylık. Haziran ayında okulun biteceğini düşünürsek 9 ay filan ödeme yapılacak. (Yanlışsa düzeltiniz)

12600 TL yi kaç para olarak hangi aralıklarda ödemem gerekiyor?
Sakın almayın TEFE TÜFE çok yüksek vs diyorlar.

Bunu almayıp kredi çekmek daha mı mantıklı?

Not: Düzenli gelirim var. Kredi çekebiliyorum.

1- Ben asla ders çalışamıyorum. Kitapları alıyorum ama sonrasında kapağını açmıyorum. Bir sürü de bahanem oluyor. Çalışmam gereken ders hayatımı değiştirecek beni rahat ettirecek durumları sağlayacak. (örneğin görevde yükselme veya kpss) Ama bir türlü olmuyor. Sıfır çalışma ile girdiğimde hep 50-60 lı puanlar alıyorum. Çalışsam 80-90 gelir diyorum ama çalışamıyorum.

İşten eve gelince yatağın içine girip TV izliyor bilgisayar oynuyor yada tavanı izliyorum. Düzenli ders çalışanlara çok imreniyorum

Ne yapmalıyım?

2- Üstümde saçma bir duygusallık var. Yani bir insanın yada bir arkadaşımın başına bişey gelse üzülmem ama çöpe atılmış peluş bir ayıcık görsem oturur ağlarım.

Bu normal mi? Acaba bir sorunum mu var?

Kredi Kartı ve Kredi borcu olarak toplam 36000 TL borcum var.

Kredi kartları 17000 TL gibi, kalanı (18000) kredi.

Bu kredilerin ödemeleri 1600,350,180 şeklinde (1600 olan 3 ay sonra bitiyor)

Kredi kartları ise 4800,2600,3900,6000 şeklinde

Aylık sabit gelirim ise 5000 TL
Muhtemel aylık harcamalarım 1000-1500 TL gibi (Sadece faturalar ve kişisel harcamalarım var başka bir harcama yok)

Ben bu ödemeleri ,kredileri tam ve zamanında, kredi kartlarını ise sadece asgarileri ödeyerek yapıyorum. Fakat bu dipsiz bir kuyu gibi olmaya başladı. Aylık harcamalarım arttığında ortalık karışıyor, kartların bazılarını ödeyemiyorum.


Şimdi soru şu; Aklımda 4 yol var.
1- 36000 TL lik kredi çekip tüm borçları birleştirip 36 aya yaymak. (Ödeme 1400 TL)

2- 50000 TL kredi çekip borçları ödeyip kalan 14000 TL ile altın/döviz vs. almak (Ödeme 1940 TL)

3- 17000 TL kredi çekip kart borçlarını kapatmak (660*36 veya 891*24 veya 1600*12 ay)
(Bu seçenekte asıl güvendiği konu 1600 TL olan ve 3 ay sonra bitecek kredi borcu, 3 yıl daha kredi ödemektense, 1 yıl ödeyip artık kredi işinden kurtulmak istiyorum)

4- Hiç kredi çekmeyip 1600 TL kredinin bitmesini beklemek, 3 ay sonra kredi bitince, bitmemiş gibi o 1600 leri kredi kartlarına yönlendirmek. Bu durumda ise 3 ay biraz sıkıntı çekmem gerekebilir.

Sizce hangisi tercih etmeliyim ?

Aradığım şey şu; Türkiye'ye ilk kez 4G gelmişti. Bunun "açılışı" gibi bir program yapılmıştı. Sanırım ulaştırma bakanı Binali Yıldırım idi ve o da vardı.

Programda Turkcell ve Turk Telekom fabrika gibi büyük bi binada idiler. Teknoloji üssü lafları filan havalarda uçuşuyordu. Gariban vodafone ise bildiğimiz sıradan şubelerinden biriydi. Üçü ve bakan aynı anda 4g ile canlı bağlantı yapıyorlardı. Vodafone da bağlantı sıkıntılı idi gidip geliyordu.

Şimdi sevgili üyeler, bu söylediğim şeyler yaşandı mı yoksa ben mi yanlış hatırlıyorum. Bir video bir kanıt yada en azından "evet ben şahidim" diyen biri var mı?

Teşekkürler

Bazen kendimi çok depresif hissediyorum. Alıngan oluyorum, alınganlıktan öte alınmak için sebep arıyorum. Kimseyle konuşmak, görüşmek istemiyorum. Arkadaşlarım geçen gün sırf beni bir yere çağırmadığı için onlara trip attım ve onları şu an hayatımdan çıkarmak istiyorum. Onlara karşı kin ve nefret dolu hissediyorum ama bir taraftan çok abarttığımı da biliyorum. Ağlamaklı oluyorum, bazen gereksiz sinirleniyorum insanlara çıkışıyorum.

Böyle yapınca insanlar garipsiyor, çocuk gibi davrandığımı söylüyor. Bu elimde olan bişey değil içimden öyle davranmak geliyor.

İyi olduğum hatta bazen kendimi çok iyi, çok güçlü hissettiğim de oluyor ama bu iyi hissetmeler çok azaldı.

Neden böyle oluyor ve bunu çözmenin bir çözümü var mı?

Durum: İnsanlarla birebir de iyi sayılırım fakat bir müddet sonra muhabbeti sürdüremiyorum. Grupla iletişimde; pasif kaldığım, sözümün kesildiği veya ilgiyi sürekli elimde tutamadığım oluyor. İnsanlara olabildiğince açık davranıyorum, yardım yada bilgi talep ettiklerinde detaylarıyla anlatır yardımcı olurum. Tanımadığım ortamlara girmekten hoşlanmıyorum, kendimi göstermem ve sohbetlere dahil olmam zor oluyor. Tiyatro yapıyorum sahneye çıkmakta insanlara hitap etmekte bir sıkıntım yok.

Sorun: İnsanlar bir yere kadar ciddiye alıyor beni. Sonrasında sadece işleri düştüğünde iletişim kuruyorlar. Telefonum çalmaz, arayan olmaz, mesaj gelmez.
Hiç arkadaşım yok gibi hissediyorum. Sevgili filan zaten yok ama mesela beni arayıp nasılsın diye soranım yok. Bir kahve içelim filan yok. (Ben çağırdığımda %60 gelirler ama çağırmazlar) Kendimi vefasızlık yaşayan yeşilçam oyuncuları gibi hissediyorum.

Buradan ve çevreden aldığım bilgilerle çeşitli yollar denedim. Kendime eşit, kendimden üst, kendimden alt (ekonomik, sosyal ve kültürel) insanlarla iletişim kurmaya çalıştım. Hobiler edindim, ortak noktalar bulmaya çalıştım. Sonuç çok benzer oldu hep.


Neden Bunları Yazıyorum: Geçenlerde uzun bir yola çıktım. Issız bir yerde aklıma geldi, o an bir kaza yaparsam kimi ararım, kim yardımcı olur diye düşündüm. Cevap hiç kimse. Hasta olsam mesela covid olsam dedim, ekmek alanım bile olmaz. Yalnız olmak elbet mümkün olabilir ama insan sosyal olmak istiyor, konuşmayı unutacağım yakında.

Son olarak iş bulma konusunda nerdeyse sabah akşam yardımcı olduğum bir arkadaş vardı. Kendisiyle bir kaç defa kahve içmek istedim. Her seferinde, "olur tabi mutlaka haberleşelim" diye sözleştik fakat o haberleşme olmadı. Genelde ikinci veya üçüncü planda oluyorum.

Genel olarak böyle şeyler geliyor başıma. Bir kaç sahte arkadaşım var hepsi bu, onlarda kartondan yapılma gibi, hayatıma bir etkileri yok.

Sonuç ve Özet: Arkadaş edinemiyorum ve insanlarla ilişkilerimde problemim var. Saygı duyulan, iletişim kurulmak istenilen kişi asla olmuyorum. (Her türlü kombinasyonu denedim) Psikolojik bir sorunum olabilir mi? Destek almalı mıyım? Ek soru; acaba kilolu biriyim ondan dolayı mı böyle şeyler yaşıyorum.

Ne işe yarıyor?

Yani az çok biliyor gibiyim de, fakat bilmediğim bir fonksiyonu mu var?

Mutlaka yüklenmeli mi? Ne avantaj sağlar?

Neden buna ihtiyacımız var?

En iyisi hangisi?

Neden .com yada com.tr kullanıyoruz?

Mesela eksiduyuru.tr mynet.tr olsa daha iyi değil mi?

Mesela Almanya ne güzel .de kullanıyor.(www.mediamarkt.de)

Almanya'da da com.de kullanılıyor mu?

Yada italya, ispanya, fransa vs ?

Yurtdışını (KKTC) aramak için en uygun yol hangisi?
Skype filan uygundu bir ara

Hattım turkcell aramak istediğim numara sabit hat

Şimdi bir masaüstü bilgisayarımız var.
Bu bilgisayar bir kablosuz ağ ile modeme bağlı internete bağlanıyor.
Modemin adı diğer cihazlarda çıkmıyor muhtemelen gizlenmiş.
Benim bu bilgisayara erişimim var (fiziki olarak)

Bu modemin şifresini nasıl bulabiliriz? Böyle bir imkan var mı?