geçen yıl kızımın doğumgününde il dışında dedesiyle anneannesinin yanındaydık. orda güzel bi doğum günü yaptık. memlekete gelince diğer dedesi ve babannesi ve baba tarafıyla da doğumgünü yapalım dedik. o zaman hediye için mi burda doğumgünü yapıyorsunuz deyip moralimizin içine eden annem bu sene niye doğumgünü yapmadınız, hadi dolma yaptım gelin dedi. işimiz var dedim, darıldı.

ayrıca her gittiğimizde laf sokmalarından, saçma sapan şeylerinden, 3 yaşındaki çocuğu arabanın önünde tek oturmasına izin vermemişiz diye surat asmalarından, verdikleri sözleri tutmamalarından, çocukları arasında, torunları arasında maddi-manevi ayrım yapmalarından, habire diğer gelinlerini övmelerinden, dedikodularından vs. vs. bıktım. yaw amcamın hastalığını öne sürüp bizim iftar davetimize gelmeyip (biz toplanıyoruz da o gelemiyor ona ayıp olur diye), dış kapının mandalı durumundakilerin düğününe gidiyorlar. sonra sen bize niye soğuksun diyorlar.

artık eşim ve anam-babam arasında denge kurmaya çalışmaktan yoruldum.

siz şunu şunu yaptınız desem aramızda senelerce küslük olacak (babamı biliyorum). durum daha da boka batacak.

ben ne yapayım şimdi?

 

Cok uzuldum duruma. Sanirim gormemezlikten gelmek cok duymamak gerekiyor. Yaslandikca beter oluyorlar. Sinirlenmemek sabir tasi olmak da cabasi tabi. Onları da cocukmus gibi görün.

kimyasalmadde

sorunlu anne-baba ve sorunsuz es arasinda tercih yapmak gerekiyorsa.

anne-baba out
e$ in

mayeskuel

aileniz artik esiniz.
esinize anne-babanizi oldugu gibi kabul etmesini soyleyip cok fazla gorusturmeyeceksiniz.
siz de az goruseceksiniz mecbur.
sunu sunu yaptiniz degil de ben bunlara kirildim demezseniz boyle devam eder gider ayrica.

chaotic good
1

mobil görünümden çık