ben içimdekileri kime anlatayım? dedikodu yapmadan nasıl içimi dökerim?
anlat insanlara.. sadece kimden bahsettiğini bilmesinler. bu sayede gıybet olacağını sanmıyorum.
Yabancı birine anlatılabilir sanırım, kimden bahsettiğin belli olmayacak şekilde genel bir dille. Diğer bir yol yazmak olabilir.
anlatacaklarım öyle şeyler ki kim olduğunu söylemesem bile kim olduğunu kendiliğinden belli edecek mevzular.
yabancı birine anlatma mevzusu da yabancı biri "bana ne bunlardan diyebilir". o duruma düşmek istemiyorum
Dedikodu yapmamak büyük erdemdir. Ve insan bu kararı alınca asıl yapmasını gerekeni anlar. Bir problem olduğu zaman 'yüzleşmek' sadece onurlu insanlara yakışır, dedikodu da karaktersizlere. İnsanlarla yüzleşin, sorunlarınızı sorununuz olan kişiye söyleyin, çözemiyorsanız görüşmeyi kesin.
kişileri değil fikirleri eleştirip anlatmaya çalışırsan bir nebze olsun rahatlarsın.
Yazmak ?
Psikologa anlatabilirsin. Ya da vapurlardaki o insanlardan olabilirsin, ah kardeş çok dertliyim diye başlayanlardan. Ya da git bi akarsuya anlat. Onu da yapamazsan ben dinlerim. Sıkılırsam kaçarım.
39 derecede hasta torununu acile götürmek için galatasaray maçının bitmesini bekleyen dedeyle neyi yüzleşeyim?
evladının arkasından "ne yapayım işte mecburen konuşuyorum onunla " diyen babaya ne diyeyim?
nikahıma gecikme pahasına hayvanatbahçesine gezmeye giden sonra da utanmadan ballandıra ballandıra anlatan anama babama abime yengeme yeğenlerime ne söyleyeyim?
başkasının iffetine utanmadan laf eden, iftira atan adamın ne bok olduğu bildikleri halde saygı gösteren yavşaklarla araya mesafe koyunca bana atılan iftiraların yalan olduğunu bile bile ona göre davranan heriflere ne diyeyim?
dik durunca da kötü evlat, kötü damat, umursamaz uyumsuz çalışan (ama kötü değil bunda çünkü sistemi ben ayakta tutuyorum, ona rağmen çamur atıp duruyorlar) ben oluyorum
içimdekilerin ondabiri bile etmeyen bir kısmını 50 dakka boyunca anlat dinlerim diyen birine yazdıım. yollayamadan sinirden yanlışlıkla hepsini sildim. siz düşünün artık durumumu. elimde bi tek bu kaldı www.youtube.com 
39 derecede hasta torununu acile götürmek için galatasaray maçının bitmesini bekleyen dedeyle neyi yüzleşeyim?
ne demek neyi yüzleşeyim? ortada ciddi bir hata var.
yapılması gereken;
- (ikaz) dedeye, çocuğun hastalıgının maçtan daha önemli olduğu konusunda tepki göstermek.
- (elinden gelen bir şey varsa yapmak)gerekirse çocugu kendi yöntemleriyle hastaneye getirmek.
- (elinden gelen bir şey yoksa kabulenmek, sabretmek)
benim dedem bundan daha beter, her seferinde hiç usanmadan onunla aynı fikirde olMAdığımı söylüyorum.
belki size abartı gelebilir ama geçen gün yetim bir çocugun olmayan annesıne sırf yanına gidiyorum diye ıgrenc bır kufur etti, çok sert tepki verdim. zaten bu tepkileri vermesem kimseyle ilişkim devam edemez ki herkesten nefret ederim. bu tepkiler sayesinde devam edebiliyorum.
*evladının arkasından "ne yapayım işte mecburen konuşuyorum onunla " diyen babaya ne diyeyim?
bence baba demek fedakarlık demek, insan nasıl çocuğunu görmeden yaşar ki? diyebilmen lazım. o adama belki dank edecek ya da en azından bir daha bu lafı derken utanacak. utanırsa yanlıs oldugunu kabul etmesı daha kolay.
*nikahıma gecikme pahasına hayvanat bahçesine gezmeye giden sonra da utanmadan ballandıra ballandıra anlatan anama babama abime yengeme yeğenlerime ne söyleyeyim?
ailendekilere öyle bir günde hayvanat bahcelerıne gitmelerine kırıldığını söyleyebilirsin, kayıtsız kalırlarsa mesafe koyarsın.
o heriflerle de yine mesafeni belirleyeceksin.
haksızlığa susan dilsiz şeytandır. yanlışlara susarak iyi insan olmuyorsunuz. hayat felsefenizi değiştirin. dedikodu yapmamanız zaten dediğim gibi kıymetli bir erdem ama insanlara bu kadar tepkisiz kalarak kişiliğinizi bu denli sindirmeniz çok yanlış ve sizi yalnızlaştırır.
aile hakkinda konusmak tabu diye mi bu kadar yoruluyorsunuz, ben mi yanlis kuruyorum?