lisedeyken çeşitli ilgi alanlarım vardı -üniversitede artık takip etmesem de- tarih en başta olmak üzere, ingilizce, hatta matematik vs. zamanla bunlara dair hiçbir şey yapamadığımı ve ileride de yapamayacağımı fark edip kendimi bunalıma soktum. ne yaparsam yapayım zevk aldığım şeylerle uğraşmadığım sürece mutsuz olacağıma (doğal olarak) inandım. bu tarihle ilgili metinler okumak, araştırma yapmak olabilir, çeviri yapmak olabilir.
derken bu yıl tekrar sınava girdim, asıl amacım tarihti, sınavlara denk geldiği için çalışamadım. ygs de fena değildi ama niye bilmiyorum o an bana yeterli gelmedi ve ilgili lyslere girmekten vazgeçtim. sadece dilden girdim sınava ve bu yaştan sonra tekrar lisans okuyacağım sanırım.
şimdi aklımda ilk bölümümden yüksek lisans yapmak (bayılmasam da kendimi geliştirmek, lisanstaki eksikliklerimi kapatmak adına), yeni kazandığım ünide okumak veya tarihten yüksek lisans yapmak (hatta lisansını okumak) ve daha bir sürü şey var.
ama neyi seçersem seçeyim başarısız olacağımı hissediyorum, hiçbir seçenek beni rahatlatmıyor, kendime kariyer planı çizemiyorum, her şeyin ötesinde çok geç kaldığım düşüncesi üzerime yapıştı. sürekli yanlış tercihler yaptığımı (belki de öyle) kısıtlandığımı, sevmediğim bir işte yıllarca çalışacağımı, ilgi alanlarımın da birer birer (mutsuzluğun getirdiği isteksizlik nedeniyle) elimden kayıp gideceğini düşünüyorum.
hiç böyle anlar yaşadınız mı, içinden çıkmanız nasıl mümkün oldu?
Bazen oluyor.
son sorudan önceki paragrafa +sonsuz veriyorum. geç kalmışlık hissi hani "insanlar bu yaşta neler yapıyor ben daha nerdeyim"den ziyade [ki o da ayrı bir kategoride hissettiğim bi şey] zihinsel olarak bütün enerjimi ve motivasyonumu yitirmiş olmamla alakalı. severek okuduğum bölümden yanıma kalmış olması gereken en temel bilgiler bile kayıp. yanlış tercihler yapa yapa vakti harcadım şimdi kariyer planını geçtim günlük hayatta bile hiçbir şeye en ufak merak, ilgi uyanmıyor bende. yeni bilgi edinme fikri de yük geliyor, zihin ölümü ya resmen. ona rağmen de farklı planlar yapmaya çalışıyorum hiçbiri yapılabilir ya da yapmaya değer gelmese de. bu nedir.
soruya cevap ya da tavsiye vermek yerine kendim yakındım sori.
Bende de oluyor aynısı, ben yolun biraz başındayim gerçi. Ufak sarsıntı hissedince salteri indirip geziyorum. Al cantani gez belki bir faydası olur.
Icinden çıkılması mümkün değil diye düşünüyorum fakat belki etkisi azaltilabilir.