Sahiden geçiyor mu bunun kafası?
yaş:23
daha fazla mallaşamazsın. o ilaçları kullan + imkanın varsa psikoterapi.
tam da senin yaşındaydım ilk kez psikoloğa gittiğimde. ilaçları birkaç ay kullandım, hiçbir işe yaramadı. zamanla kendimi zihnen tedavi ettim diyebilirim ya da durumuma alıştırdım ne bileyim. yalnız hissizlik baki kaldı. yine de halimden memnunum şu an. her şeyi saldım gitti, su yolunu buldu.
ilaçsız da geçer, hatta ilaçsız geçmesi daha iyi olur da; öyle oturduğun yerden olmaz, yapıp ettiklerinden arkadaşlarından muhatap olduğun kişilerden... hayatını oluşturan dinamikler içerisinde bir değişiklik yapman, kendini farklı bir şeylerin içine atman lazım. tabii bunları seçerken seni bugüne getirene değin olan bitenler başına gelenler, mesleğin/okulun/işin, varsa sevgilin, yoksa eski sevgililerin, hiç olmadıysa bunun nedenleri... falan gözönünde bulundurulmalı, lakin bilmediğim için en fazla yukarıda yazdığım bir iki cümleyi söyleyebiliyorum.
İlaç falan kullanma. Kullananlar bile bir süre sonra kendi bırakıyor. Senin durumunda anca biraz laylaylom olsun da düşünmesin, kafası güzel olsun diye verilir. Şu dünyada azıcık zeki olan, beynini kullanabilen herkesin zaten depresyonda olması gerekir zaten. Boşluk geçiyor, hem de sonrası süper oluyor, daha bi iyi bileceksin kendini, ya da bakış açın, düşüncelerin değişecek falan. Oturacak yani bazı şeyler. Sen zaten biliyorsundur neden böyle olduğunu, bir şeyler tetiklemiştir. Evet insan babasından nefret edebilir, tıpkı herhangi birinden nefret edilebileceği gibi. kanbağımız var falan, kendimiz seçemiyoruz, sevmek zorunda değilsin.
Ayrıca kediden iyi antidepresan mı olur bee. (Kedilerin insandaki olumlu etkileri bilimsel olarak kanıtlanmıştır.)
İlaç için tereddütteysen halen şunu izle derim: www.sadecebelgesel.com