iyi geceler duyuru.

başlık çok apaçi oldu ama idare edin artık. az önce tesadüf eseri medula spinalis başlığını ziyaret ettim ekşide. okudukça sanki kanım çekildi, arkadan bi rüzgar vurdu sanki. hayır korkunçlu bir başlık da değil ama ne bileyim böyle okudukça kafamda resmi oluşuyor, kopsa boku yediğimi düşünüyorum falan. uzay hakkında okurken de oluyor aynı şey. boşluğu, gezegenleri, galaksileri falan düşünürken korku oluşuyor. size de oluyor mu yoksa bende mi sıkıntı var?


 

Sende sıkıntı var.

cek

sende sıkıntı yok.

tepedeki psychedelic adam

empatin fazla kaçmış.

anonymice

Ufkun aciliyor

neferkitty

korku değil ama adını koyamadığım bir duygu bende de oluşuyor. bazen aklımı alan, 1000 sene yaşasam düşünemeyeceğim şeyler okuyor/dinliyor/izliyorum. o kadar etkileniyorum ki gözüm falan doluyor. ama bu endişe ya da korku değil. yani sende sıkıntı yok. sadece sen böyle hissediyor olsaydın da sende sıkıntı olmazdı. diğerlerinde olmayıp da sende olan bir duygu seni sıkıntılı yapmaz, farklı yapar. neyse konumuz bu değildi pardon...

ack3000

uzayı falan da düşünürken ben de panikatak geçiriyorum. interstelları falan izleyemedim mesela hala o yüzden.
bence de korkunç ya ben baya korkuyorum.

sta

ben gece sivrisinek sesi duyduğumda korku oluşuyor.

rakicandir

ben henüz okuyamadıklarımızı(bilemediklerimizi) düşündükçe ürperiyorum.

shotgunwoman

bu kadar ağır olmamakla birlikte bana da oluyor. neferkitty'ye katılıyorum, "ufuk açılması" bu. çok sevdiğim bir histir.

der meister

Esasen, bildiklerinizin yanlis oldugunu anlama korkusudur. Insanlar yanlis sanrilarla yasadigini ogrenmekten nefret eder. Siz de okuduklarinizi gercek addediyor ve yanlisinizi gorme ihtimalinden cekiniyorsunuz. Ornek verdiginiz olayda, ogrendiginiz sey aslinda cabuk zarar gorebilecek, kirilgan, biyolojik bir varlik oldugunuz. Halbuki icten ice bunu ogrenmek istemiyor, vucuduna guvenen ve zarar gorebilmeyi aklina getirmeyen biri olarak yasaminiza devam etmek istiyordunuz.

f_d

düşünmekle değil ama google earth'de az geri kaçınca, dünya kuculunce bi yurek hoplaması olmuyor degil.

fallopian

ben de uzayı düşündükçe korkuyorum. o sonsuz boşluğu, ne bileyim uzayın sonsuzdan beri var olup sonsuza kadar var olacak olmasını falan beynim algılayamıyor ve anlayamadığım şeyden korkuyorum. aynı korku bir tanrının varlığını düşündüğümde de ortaya çıkıyor.
pek düşünmemeye çalışıyorum o yüzden.

peggy
1

mobil görünümden çık