ben 25 yaşında, 1.72 boy 85 kilo bi insanım. göbeğim var fazlasıyla. neler denedim, nasıl biriyim, madde madde anlatıcam. kararlı biçimde benimle ilgilenmek isteyen olursa okusun lütfen.
- bilenleriniz vardır belki. okb var bende ilerie derecede. bunun getirdiği etkilerden biri kararsızlık. biri net olmayan hiç bir şeyi yapamama. her şey net olmalı, sebebi sonucu yapılacakları hepsi belli olmalı. planlı olmalı. somut olmalı. soyut cümleler içermemeli. bunlar olmadan hayatta herhangi bir şeyi yapamıyorum. evet her günüm programlı.
- ocak'tan beri mezuniyet, iş arama, bulamama, part time kısa süreli işlere girip çıktığım bir dönemdeyim. askere gideceğim de artık netleştiğinden ağustos'ta. camış gibi yatıyorum evde. bi koltuktan diğerine. tam bir vasıfsız amaçsız varlık düşünün.
- spora gittim 2 kere. 2 farklı zamanda yani. bana göre değil. midem bulanıyor ortamdan. belki de sebep o değil. evde yapmaya başladım. bıraktım bir hafta sonra. eliptik bisiklet mekik falandı. çık yürü diyeceksiniz. çıkamam.
- liposuction araştırdım. göbek ve bel 6 bine geliyormuş. süper dedim. öyle kaldı tabi param yok ki :)
- arkadaşlar ben çok mutsuzum şaka bi yana. ciddi anlamda indikçe iniyorum aşağı. arkadaşım az, sosyal hayatım yok. iş yok güç yok. her gün evde. bi de okb'nin getirdiği şüphe korku mutsuzluk var.
- benim kız arkadaşım da oldu hani baya. olmadı değil. sonuncusu ve en ciddi olanı mart'ta bitti. bitmeseydi keşke. neyse o farklı.
1: çok dallandı konu artık özete geçiyorum. ben bu göbeğim gitsin istiyorum. özgüvenim paramparça. kendimden utanıyorum. nefret ediyorum. kimse beni beğenmez diyorum. yürürken bile bakamıyorum falan filan.
2: yemekten kısmayı denedim. ama bir kaç şey var karşı duramıyorum. bak akşam ekmek yemiyorum. kahvaltıda yiyorum. yarım ekmek de bi güne. yine fazla eyvallah. ama beni bitiren tatlı. yani tatlı çok farklı, yemek olmasa dahi abur cubur şeylerden (tatlı olanı) çok yiyorum. saat fark etmeksizin. şekere baktırdım asm'de bir şey çıkmadı. ama normal bi tatlı isteği değil bu yani anlatamıyorum. açlık değil hissettiğim tatlı eksikliği.
3: geldik en önemli kısma. benim diyet/spor yapabilmem için olmazsa olmaz olan; kesinlik. ciddiyim. ben hayatımı, günümu saatimi planlı olarak, ne yapıldığında ne sonuç vereceğini yazarak yaşıyorum. öbür türlü çok kötü oluyorum yani. bana birinin şunu yapacaksın, şu kadar veşunu yiyeceksin, x günde y kilo vermiş olacaksın demesi lazım. aksi halde kendi kendime mal mal üzülüp devam ediyorum. tek çözümüm bu, biliyorum.
- devlet hastesinde dahiliye'ye mi gideyim, diyetisyene yönlendirsin diye.
aranızda beni adım adım programlayıp, takip edecek, yapılacakları ve sonucu söyleyecek biri olur mu? bir nevi arkadaş yani. isteyen buradan, isteyen öm'den yazsın telefon vs istenirse veririm.
kim niye bu kadar uğraşsın ve kendini sana adasın derseniz, onu bilmiyorum.
not: bostancıdayım şunu yapıcaz bunu yapıcaz diyenle de gelirim. ama ben spor yapmıyorsam, diyet yapmıyorsam birinci sebep o belirsizlik. "azalt", "terle" vs olmaz bana. bi yardım eden çıksa da 1 ağustos'ta 75 kilo olsam. Allahım o kadar çok istiyorum ki.
bu duyuruyu son kez akşam da açıcam.
tahlilde bişey çıkmadıysa yani bir rahatsızlık yoksa kilonun sebebi sensin. Yaşantını değiştir. Sevdiğin yemeği de kıs tatlı da yeme. Belirsizlik senin elinde değil. Plan, proje de yapma. Hayat böyle yürümüyor .
2 ay sonra askere gideceksin herhangi birşey yapmana gerek yok bu süreçte, bi de gece görevi aldın mı göbek falan kalmaz. silahlık nöbetçisi arkadaşım 15 kilo verdi yaptığı tek şey oturmaktı. her öğün kalori kalori hesaplanıyor. orada poaçaya falan öküz gibi abanmaz az da spor yaparsan göbek kalmaz.
Kafana göre internetten bulduğun yeme programları ile falan diyet yapma. Herkesin vücudu ve yaşam şekli farklı, aynı yeme programı herkes için iyi değildir. Diyelim sende B vitamini eksikliği var, farkında bile değilsin, vücut o B vitaminini alana kadar ne kadar yersen ye yediklerinde yeterli B vitamini yoksa 'açlık' sinyali göndermeye devam eder B vitamini alma umuduyla. Kilo vermek istiyorsan bunun en garantili ve en sağlıklı yöntemi; önce bir kan tahlili yaptırıyorsun dahiliyede, değerlerine bakılıyor. Sonra o sonucu alıp diyetisyene gidiyorsun. Sevdiğin yiyecekleri söylüyorsun, bağırsak hareketlerin düzenli mi tembel mi anlatıyorsun, diyetisyen senin sevdiğin yiyeceklerle sana özel bir yeme programı hazırlıyor. Yine tatlı da yersin ama haftada bir kez örneğin, ya da 2-3 kez çok küçük porsiyonlar halinde. Diyetisyen seni yönlendirir.
Spor yaparsan iyi olur, askere gideceksen hem ona da hazırlık olur. Yoksa vücudun çok ham (hareketsiz) halde askere gidersen başlarda zorluk çekersin. Spor yapmak demek illa bir spor merkezine gidip aletlerle çalışmak demek değil. Bisiklete binebilirsin, evde ya da bir yerde dans edebilirsin, voleybol/tenis bir spora ilgin varsa onu oynayabilirsin, yürüyüş yapabilirsin. "Evden çıkamam" diyorsan maddi durum imkan veriyorsa eve yürüyüş aleti al. O da olmadı evin bir ucundan diğer tarafına volta at. Evde mekik çek. Mümkün olduğu kadar gündelik hayatında hareketlerini arttırabilirsin. (Bir yere araba yerine yürüyerek gitmek, giderken yolu uzatmak, asansör yerine merdivenleri kullanmak gibi.)
Bu "yapamam", "yine yiyorum" laflarını bırakman lazım. Yapmadın mı yapmıyorsun, zor değil. Daha fazla yemek isteyebilirsin, ellerin o yemeğe gitmeyecek. Yeni bir hobi edinirsen aklın yemeğe daha az gider. Onun için evden çıkamıyorsan evde resim yapmak, puzzle ile uğraşmak gibi bir şeyler bile iyi olur.
Kimse sana bu kadar sürede net bu kadar kilo verirsin diyemez.
Anlattıklarına göre buradan bir çözüm bulamazsın, paraya kıy düzgün bir diyetisyene git rahatsızlığını anlat o sana daha iyi yardımcı olur.
diyetisyene git işte. saat saat ne yiyeceğini yazsın. zaten çok kilon da yok belli ki. ben de birebir ne yiyeceğimin söylenmesine ihtiyaç duyuyordum. diyetisyene gittim, sorunlarımı anlattım iş çözüldü.
ama 1 ağustos'ta 75 olsam diye olmaz o iş. vücudunun nasıl tepki vereceği matematiksel olarak tahmin edilemiyor çoğu zaman.