ben her zaman çiçek yaptırır göndertirim. o da benim paramla bana hediye alma der. senelerdir bu döngünün içindeyiz.
Bi kere anneme blender almıştım, o günden beri konuşmuyoruz.
Ne cenazesine, ne cenazeme... :(
bu sorunun altında anneler günü denen saçmalık ve bu saçma günde alınan hediyeleri tartışabiliyor muyuz? ona göre pozisyonumu alayım.
cevap: hediye almak zaten saçma. ama ev aleti almak çok daha saçma. annenin bu işlerle görevli kişi olması olarak görülmesiyle alakalı işte, ataerkil toplum...
küçüklük utançlarımdan biridir.
şimdi kesinlikle çiçek ya da daha duygusal hediyeler tercih ediyorum. hatta son aldığım çiçeğin fotoğrafının telefonunun açılış ekranında olduğunu görünce çok duygulanmıştım.
bence de saçma. bi kere o hataya düştüm annem bana mı aldın eve mi aldn hediyeyi diye dalga geçti. hiçbir şey almayıp bi sarılsan bile daha çok makbule geçer.
soruyu direk üstüme alınıyorum.
anneler/sevgililer günü vs. türevleri tamamen kolpa, alinan zorlama hediyeler de cabası. fakat toplumda öyle bir atmosfer oluşuyor ki, bunları yapmak bir tercihten öte zorunluluk durumu oluşturuyor. oysa ben de biliyorum birlikte olmak, anneye içten bir sarılış her seyin ötesinde. gene de toplum icinde bazı normları düşünüp gönlü hoş tutmak da gerekiyor bazen.
hea bu arada ivir zıvır sepetinden Çikolatalı bilmem neli çiçek, pasta almaktansa; işe yarayacak ev gereci almak daha mantıklı geliyo.
aslında en guzel hediye, Çocukken teker teker topladığımız papatyaları annemize vermekti.
Ihtiyacı olan bişeyse neden alınmasın? Kıyafettir ayakkabıdır zaten normal zamanlarda alıyorum. Çiçek alsam buna verdiğin parayla şunu şunu alırdın der benim annem. Saksı çiçeği desen envai çeşidi var zaten. Mutfak robotunun motoru yanmış mesela isteyip duruyor almak nasip olmadı. Anneler Günü'nde ben onu alıcam anneme.
anneme sordum. çiçek iyi güzel de ihtiyacım olan bir şey daha güzel dedi. en azından bir eksiğim tamamlanmış olur dedi.
bu arada, çok idealist bir annem varmış.
babanın ısrarla almadığı ama annenin aklı kaldığı bir ev aletiyse neden olmasın?
Anneye göre değişir. Hobi olarak sürekli ev eşyası satan yerleri gezen bir annem var. Ona anneler gününde ev aleti almaya utanmıyorum; çünkü çiçek falan alsam "ot aldı geldi bu öff" der, güzel bir pasta alsam "ben daha güzelini yaparım" der, pastayı kendim yapsam "aman mutfağı batırdın" diye surat yapar.
Geçende tahta yemek kaşığı aldım, düşünceli evlat olarak bağrına bastı beni.
Arkadaşlar tikledim ama bence hiçbir şey almamak ev aleti almaktan bin kat iyidir. Saygılarımla.
Valla bazı anneler ev aletleri alınca mutlu oluyor. Mesela çekişi süper olan bir elektrik süpürgesini benim anneme hediye olarak versem havalara uçar. Çünkü kadın temizlik hastası ve böyle bir ürünle işi kolaylaşır.
Yani güzel kardeşim hayat ve anneler senin etrafındakilerden ibaret değil, genellemelerden kaçınalım.