(din işlerine girmeyelim,bu laik bir sorudur:) )
seker portakali ve yureginin goturdugu yere git. hayatimda sadece bu iki kitabi yarim biraktim zaten.
kişisel gelişim kitaplarının tamamı. çünkü kişisel gelişim kitabı yazanların tamamı yalancı ve dolandırıcıdır. özellikle de yerli yazarlar. namussuzlar yabancı kitapları okuyup okuyup sanki oradakiler kendi fikirleriymiş gibi piyasaya kitap diye sürüyorlar.
beni kurşuna dizecekler ama: karamazov kardeşler.
fakat müzeyyen bu derin bir tutku.
ece temelkuran muz sesleri
çocukluk yillarına gidersek gülten dayıoğlu ve ömer seyfettini'de pek sevmezdim. hoş yıllar sonra farkettim ki ömer seyfettin çocuk kitabı sanılan ama olmayan hikayelerin yazarıymış.
"S*tir et" diye bir kitap vardi, kitap zaman kaybiydi.
"Secret" denen aptal bir kitap cikmisti bir ara, bir arkadas alinti yaparak bir sey soyledi, ben de merak edip almistim kitabi, tahammul edip de kitabi okuyamadim, sacmaliga bogularak olecektim, zor kurtardim kendimi.
"Kadin sorunlari sozlugu" diye bir deneme vardi, okudum bitirdimama bir halt yoktu. "kadin sorunlari" diyince ilgimi cekti alip okudum ama bos bir kitap.
"Bir cift ayakkabi" diye Sunay Akin'in kitabi vardi, icinde "ayakkabi" ile bir sekilde baglantisi olan hikayeleri derlemis, anlamsiz geldi, hikayeler de anlamsiz geldi, "ne hikaye ama" demedim hicbirine, pek de surukledigini soyleyemem. Ayrica haddinden fazla boyaci sandigindan bahsediyor kitapda. Zaten Sunay akin bence bos bir adam, tabi bu benim fikrim sadece.
"yapay zeka" diye bir kitap okumustum, yazarini unuttum ama alman bir yazardi, kayda deger bir aydinlanma yasamamistim.
"Butun kadinlarin kafasi karisiktir" Ece temelkuran. Bu aptal kitabi neden yazmis anlamadim.
"Robinson cruso" Okurken hayal urunu oldugunu bana bariz hissettiren hikayelerden zevk almiyorum.
Aklima gelenler bunlar su anda.
Grinin 50 tonu, içindeki tanrıça ölür inşallah.
camus- tersi ve yüzü (gerçi baya kısa bi kitaptı)
ilahi komedya (okuyalı epey oldu, bi etki yaratmamıştı)
Masumiyet Müzesi ve Elif Şafak-Aşk
kardeşimin hikayesi (bkz: Zülfü Livaneli) Okumadan önce televizyonda bir ropörtajına denk gelmiştim kitapla ilgili. Doğu-Batı anlatım tarzlarını sentezlediğinden falan dem vuruyordu. Okuyunca inanamadım bu kadar büyük laflar etmesine. Kupkuru, dümdüz bir kitap.
hakan günday-az
elif şafak-mahrem
gabriel marquez-benim hüzünlü orospularım ve iyi kalpli erendira
kürk mantolu madonna, okul için okumak zorundaydım yarıda da bırakamadım
başını vermeyen şehit-ömer seyfettin. buna 91 yılında mı ne 10000 lira verdim. hayatımdaki ilk kötü ticaretim. keşke almaya giderken düşürseydim parayı.
edgar allen poe'nun tüm hikayeleri
dünyanın en sıkıcı kitabı sıralamasında kafaya oynar.
açlık oyunları üçlemesi'ni okumuştum. kötü bir kitap. daha doğrusu iyi ama, genelde ergen gençliğe hitap ediyor. Meraktan okudum; söve söve okudum.
Orhan Pamuk - Yeni Hayat. Pis.
yolculuk yaparken kendi kitabım bittiği için the fault in our stars okumak zorunda kalmıştım. gerçekten h i ç beğenmedim.
sıkıldıysam beğenmediysem okumam aga, vakit israfını hiçsevmem.
goethe -faustu yarıda bırakmıştım. aslında genel olarak hikaye güzel ama çevirisinden midir yoksa piyes şeklinde olmasından mıdır nedir bitürlü sonunu getirememiştim
Ne güzel, hatırlıyorsunuz.
Ben birçok olduğunu biliyorum ama hangileriydi hatırlayamıyorum.
Burada belirtilenlerden görünce evet, ben de beğenmemiştim ya da neresi sıkıcı ki dediklerim var.
Simdi aklima geldi, Henry Miller'dan "Pleksus"u sanirim ilk siraya koyabilirim bu konuda. Sayfa coklugu ile kitabin gereksizligini karsilastirirsan en felaketi bu heralde bana denk gelen. 600 sayfaydi yanlis hatirlamiyorsam, o 600 sayfa boyunca kendi APTAL hayatini bes para etmez katiletsiz bir adam oldugunu ortaya koyan hikayelerini anlatiyordu, ama luzumsuz luzumsuz. 600 sayfa boyunca gordugu sacma sapan ruyalari, karisinin yaptigi yumurtali jambonlu sandavici, metro duraginda arkadasiyla karsilasip para istedigini anlatip duruyor. Zaman denen seye bu kadar ihanet edip hor kullanmamisimdir. Kayda deger bir hayatin olur, anlatirsin.
ahmet ümit - beyoğlu rapsodisi. o kadar saçma bi final olamaz. %98lik kısmınıokuduğuma pişman olmazdım ama o son %2 bok ediyo her şeyi..
Orhan Pamuk-Kara Kitap
Kendime okumayı görev edindigimden belki bilemiyorum ama cok zorladi beni. Hani guzel yerleri de vardi akilda kalan. Ama okurken ne zaman bu kitabı da okunmuslar arasina ekleyecegim siye düşündüm daha cok.
Devlet Ana da beni cok sıkmıştı mesela. Eski yeşilçam filmlerinin tadini aldim belki biraz. Yesilcam dediysem turkluk vb. Seyler iceren filmleri kastediyorum. He yine guzel yanlari vardi elbette ama cok sikti.
Sonra Faustun eski bir basimi var. Çeviren adam orsinaryus. Heralde guzeldir demistim kendimce. Ama sonunu getiremedim. Kendisi kitabin basinda cevirinin espri odakli mi yoksa anlam odakli mi olmasi gerektiğinden bahsetmiş ama beni pek sarmadi ceviri.
Simdi hatirlayamadigim pek cok kitap var okurken sadece kendime gorev olsun diye okudugum kitaplardir cogu. Gercekten cok zorladigim anlar oldu kendimi. Neyse bir sekilde katkisi oldu bana o kitaplarin. Ama zaman israf edilmek istenmiyorsa mutlaka tavsiye ile kitap okunmalu.
semerkand.
benim adım kırmızı da pek sarmamıştı. çok kastırmış orhan pambık kim olduğu anlaşılmasın diye. öyle hissetmiştim. bir de nakkaşlar üzerine ıvır zıvır bilgi yüklemesi de hoşuma gitmemişti ilgim yokmuş o yönde. kızın babasının olduğu kısımları okumayı seviyordum sadece.
tarihi roman şeysi pek bana göre değil anlaşılan.
ha bir de başıma birşey gelmeyecekse
ulyssess
evet iki kitabı da bitirdim ve pişmanım.
millet benimle görüşmeyi kesecek ama...
tehlikeli oyunlar canım kardeşim... atay'ın tüm kitaplarını okudum ama tehlikeli oyunlar kadar beni 'bit artık yahu...' diye zorlayan hiçbir kitap olmadı...