korkmuyorum. ben öldükten sonra gerisi tufan.
bu durum bence tamamen dini itikatların ne kadar kuvvetli olduğu ile ilgili.
Eskiden korkuyordum çok ama nedense yeni yeni korkmamaya başladım.
"Ölüm varsa sen yoksun sen varsan ölüm yok. O halde ölümden korkmak ahmaklıktır." -confucius
korkmuyorum ama üzülüyorum. ölümden sonra yaşam vs olduğuna inanmadığım için benden sonra olacakları bilemeyecek, göremeyecek olmak üzüyor sadece.
kıçıma karıncalar girecek diye korkuyorum.
yer altına gireceğim için korkuyorum.
bu dünya için soruyorsan evet ailem üzülür diye korkuyorum
yada onların ölmesi beni üzer diye korkuyorum
toprak olacağız ve hiçbir şey hissetmeyeceğiz nesinden korkayım?
kim takar hadisleri. inanmadigim icin no problem.
zaten ölü gibi yaşadığımdan korkmuyorum.
ölmekten değil, ölememekten korkuyorum. korkmak değil de işte istememek.
aklım başımdayken, kimseye eziyet etmeden 3 gün yatak sonra toprak (benim için büyük olasılıkla kadavra) olsun. hem vedalarımızı yaparız hem kimseyi üzmeyiz.
Ölümümden korkmak mantıksız, sevdiklerimin ölecek olması ve benim bir ihtimal olarak görecek olmam bazen beni günlerce uyutmuyor
Gece kalkıp annem babam kardeşim nefes alıyor mu dinleyen bi çocuktum
Uydurma hadisleri hatta hadisleri dikkate almıyorum. Kuranda bahsedilen ölüm ile ilgili ayetleri okuyorum ve ona göre yaşamaya çalışıyorum.