gözden uzak, gönülden uzak durumunu nasıl aşıyoruz papalar? aşabiliyor muyuz? böyle de çok pis bir huyum var, biriyle biraz uzak kalalım, hemen hissizleşiyorum o kişiye karşı. sanki hayatımda hiçbir yeri olmamış gibi oluyor. kıymet de bilmiyorum pek sanırım. öyle vıcık vıcık iletişime de gelemiyorum ama uzak kalınca da kaçınılmaz şekilde soğuyorum. orta yolu yok mu bunun? yalnız değilim, di mi? siz de yapıyorsunuz böyle gariplikler, di mi?
ekleme: bunu gönül işine çevirenin aklından şüphe ediyorum.
ekleme: bunu gönül işine çevirenin aklından şüphe ediyorum.
çaresi yoktur. gözden ırak, gönülden ırak olur. böyledir maalesef.
kampaspe
Bende de boyle bir durum var arkadaşlarıma hatta aileme karşı boyle hissediyorum. Biraz uzak kalsam hissizlesiyorum dediğin gibi. Tam olarak sevgiyle alakalı değil de çok bireysel düşünmekle alakalı olabilir.
fridgetiness
1