bu yaşıma kadar hiç çalışmadım. hem içimden gelmedi, hem şuraya git buraya git diye yönlendirenim olmadı. bi meslek öğrensem keşke iyi olurdu diyorum. çocukken bana söylenen şey git çarşıyı dolaş esnaftan berberden iş iste bulursun oldu. ya ben çocuk halimle biliyorum çalışan arkadaşlarım babasının arkadaşı amca yanı kuzen yanı falan gittiler öyle. ha benim de bi kaç kere üzüme gitmişliğim var ama yardım için parasından değil. velhasıl kelam üniversiteyi geçince ebemi gördüm işte. iki senedir falan çekmediğim çile, yemediğim kazık kalmadı. şu an rahatım diyebiliyorum ama bu olması gerekenin minimum düzeyi falan. üniversiteye geçince yardım ederler, okuturlar falan sanmıştım o iş öyle olmadı. her şeyin peşinden kendim koştum acı-tatlı usulü öğrendim. şu an bana aylık 500 lira geliyor ve bu para trink diye elime geçmiyor ayın birinde ayrı burs sonunda ayrı burs alıyorum. 300 kira yatıyorum kalanı elektrik, su, yol, yemek şeklinde gidiyor ama sıka sıka. Evde otura otura, ki evimde de eşya falan yok hiç bomboş, ayı geçirmeye bakıyorum. Babam yaşı gelince emekli oldu direk, ev değiştirdiler eşya yenilediler falan bitirdiler parayı hiç lafım yok. Şimdi onun maaşı olduğu gibi giderlere yetiyor. Akrabalarım sözde durum olsa yardım edeceğiz ama bizde de yok ayağı çekti, çekiyor. Mesela babannem istese kral gibi yaşatır beni, dedemle ikisi çift maaş alan tipler ama bir torun okutalım demiyorlar. Ben bunları rahatça söylüyorum çünkü onlara da söyledim söyleyeceğimi. İçim rahat, paralarında gözüm yok, vicdanları rahatsa sıkıntı yok benim için. İşte dışarıdan böyle bakınca her şey okey gözüküyor ama iç dünyam acayip sıkılmış durumda. Okulumdan memnunum, bitirmek istiyorum. Ama erasmus fırsatım oldu annemler burada zor okuyorsun gidersen hiç para ayarlayamayız diye razı gelmedi. Arkadaşlarım gezip tozuyor, check-in görmekten, instagramda mutluyuz pozları görmekten ciğerim soldu ben eve gelip onlara bakıyorum. Geçen arkadaşın biri aylık 2000 harcadığını söyledi çok harcıyormuş onu farketmiş eve çıkmaya arkadaş arıyormuş eve çıkar mısın benimle dedi. Ben de kusura bakma durumum başka eve çıkmaya müsait değil dedim. Onun yanına çıksam temelli ezilirim artık zaten normal bi ev istemiyor kaliteli ev istiyor.
Uzun uzun yazınca farkettim ben baya kompleks yapmışım bunları. Bu kadar stres dolu geçmiyor tabi ki günlerim. Ama endişem sadece nereye kadar sürmeli kısmında. Hamdım, pişiyorum sonuçta.
Abi adam okuyor 2 sene. Tak meslek hazır.
Okuyor 4 sene, yapıyor askerlik, tak meslek hazır.
Ya da okumuyor, askere gidip geliyor, sonra "amele" olarak bile geçse para kazanmaya başlıyor. Tutunuyor bir yerden.
Ben bunu görebilecek miyim bunun endişesini taşıyorum.
Çok afedersiniz en salağının bile bi yakını varsa o bile adam oluyor bu ülkede.
Ben bu yakınlardan bıktım ama bana da bir el uzanmıyor arkadaş ya.
Hani hepsini de gördüm, cemaate gideni de, ona buna yaltaklananı da. Olmadım onlardan, doğru düzgün oldum. Ama misal veriyorum benim yapacağım iş bir alo ile telefonun diğer ucundakine gidiyor.
Elimde diplomayla kimsenin beni farkedeceği yok. Bırakıp okulu meslek mi öğrensem diyorum, zorluğu 2-3 sene sürsün diyelim ama çevre edine edine hayata tutunup kendimizi mi avutsak? Daha mı garantili... mesela bi tanıdığım bıraktı bankacılık sınavına girdi şu an bi haftasonu var ama parasını kazanıyor. başka bir arkadaşım havaalanına girdi öbürü hostes oldu... derken imrenmeye başladım.
yazdıını okurken ilk paragraflarda kesin erkek diye düşündüm ve sanırım yanılmadım da.
maalesef abi girişken değilsin ve tembelliğe alıştırılmışsın hatta zorla kendin alışmışsın.
Alınma, kızma ya da naparsan yap genel olarak gençlerde bu sorun var.
Bu sorunu taşıyan ve taşımayan 2 örnek vereyim sana:
Geçen sene meslek liselerindeki staj şeysi için (pek bilgim yok ondan şeysi yazdım) iki genç geldiler ofise.
Sektör makina parçaları diyelim.
1. genç birinin tanıdığıydı, biz bunu aldık. staj süresinin yarısını tatilde geçirdi oram buram sakatlandı diye, diğer yarısını da ofiste oturarak geçirdi.
2. genç kimse aracılığıyla gelmemişti, kendisi gelip staj için yer aradığını söyledi. Biz buna birkaç hafta mal taşıttık, tezgaha evrdik ki el işini öğrensin. Gıkı çıkmadı elemanın. Sonra el üstünde tuttuk, işi öğretti burada mühendis arkadaşlar, torna ustası vs. Sonrasında da staj dosyasını fotoğraflarıyla birlikte vs. doldurdu, imzalattı gitti.
1. tatilden dönmedi tabi, ordan driekt ookula geçmiştir. staj dosyası hak getire..
Demek istediğim, seni boşuna bakkala berbere göndermemişler cancazım, sen sallamışsın.
Benim erkek kardeşim de senin gibiydi, kafa zehir gibi ama tembel. Senden birkaç yaş büyük büyük ihtimalle, üni mezunu ama iş yok diye geziniyor.
valla hiç kusra bakma, açık konuşacağım. tam sadece söylenip hiçbir iş yapmayan, sürekli başkasının eline bakan bir tipsin şu yazdıklarına göre. babaannen, deden sana neden baksın? akrabalara laf söyleyip duracağına neden gidip de bi yerde "amelelik" yapmadın?
ben bu sene mezun oluyorum. daha mezun olmadan işim hazır. şu anda da kendime yetecek kadar parayı kazanıyorum bi yandan öğrenciliğe devam ederken. bunları kimse gelip bana vermedi. üniversite 1. sınıfta yattım, hiçbir şey yapmadım. ama 3 senedir envai çeşit işte çalıştım. gittim depoda günlük bildiğin marangoz işi yaptım. yarışlara katıldım, standda durdum, günde 20 saat çalıştığım oldu, ofis temizliği bile yaptım. her yazı stajla geçirdim. şu an çalıştığım yere gelene kadar da bunların hepsi bağlantılı. oturduğun yerden "neden bi el uzanmıyor" diyorsun. bi el uzanması için gördüğüm kadarıyla herhangi bir çaba sarfetmiyorsun. ben de şu an çalıştığım yere birinin önerisiyle girdim. neden? çünkü o kişiyle çalışırken elimden geleni yaptım o da bana referans oldu. şu an kurumsal bi yerdeyim ama depo temizliği yaptığım işten bu yana hepsi bir süreç. boş duran adamı kimse almaz kusra bakma.
ben ben diye anlattım ama benim gibi binlerce insan var. bunları gurur duyarak yazmadım. çünkü bi insanın çalışıp kendi başının çaresine bakması zaten normal olan durum.
hep diyorum. bu ülkede iş var, çalışacak adam yok. bi gidip garsonluk da mı yapamadın arkadaş?
Ben de kimsenin yardımı olmadan iş buldum ve çalışıyorum. Tecrübe esindikten sonra iş kaygısı olmuuor insanda. Sadece bu kaygıların geçene kadar evlilik gibi bir düşüncen varsa uzak dur. Onun dışında her şey rayona girer.
Birde birilerinden yardım istemeyi küçülmek gibi görme. Herkes birilerine muhtaçtır sonuç itibariyle. Minnet duygusunu bir şekilde geri ödersin. Balık tutmayı öğrenmek için yardım istemekte sıkıntı yok bana kalırsa.
ilk defa 27 yaşında çalışmaya başlamış birisi olarak söylüyorum.. hayır geç değil. elbette zorlanacaksın, okul biter bitmez "tak" diye iş bulamayacaksın ama illa ki bulacaksın. şimdiden bunları dert etmen iyi mi kötü mü bilemedim. bana kalırsa bu kadar düşünme ama bir yandan da kendine yatırım yap. dil öğren (ingilizce ve mümkünse bir tane daha), staj yap, çevre edin.. vs. saydıklarımdan hiç birini gerçekleştirmedim ingilizce bilmek dışında. ama yine de şu anki halim iyi bu kadar direnip 27 yaşında işe başlamış birisi olarak. dolayısıyla senin için umutsuzluğa kapılamıyorum. sen de kapılma.
buyuyorsun, cevrendeki insanlarin zerre sikinde olmadigini anladigina gore artik kendi yolunu kendinin cizmen gerektigini de anlamissindir. ne kadar dogru bir soz degil mi aglarsa anam aglar gerisi yalan aglar. gelmis gecmis en dogru sozlerden biri aq. ben de sikintiliyim da seninkine benzer bazi konularda ondan boyle dertliyim biraz.
okulunu bitir bence. kahve yapmayi, kokteyl yapmayi falan ogren, cafelerde, barlarda is bulursun veya alaninla ilgili bir is buluncaya kadar hayatini idame ettirirsin.
Kardeş aynı yaşlardayız, ailemi zora sokmamak için gitmedim üniversiteye şuan muhasebe işinde çalışıyorum. Çoğu zaman okumadığım için, bu genç yaşımı bir odaya tıkılıp geçirdiğim için kendime çok kızıyorum ancak hayat şartları bunlar.
her şey para değil, evet zor geçiniyor olabilirsin ancak üniversite bittikten sonra kendini gösterirsen mutlaka bir yerlere gelirsin her şey torpil ile yürümüyor yürümezde.
benim tavsiyem okuduğun yerde varsa eğer avmlerde part time işe başla veya mutlaka cafe falan vardır oralarla konuşup anlaş. utanmak için neden yok arkadaşlarına denk gelmekten çekinirsin büyük ihtimal ama evde milletin gezip tozmasına bakıp, parayı ucu ucuna yetiştirmekten iyidir. öğrencilik zor ama eşi benzeri yok. geçen patronumla konuşurken (60 yaşlarında 2 üniversite bitirmiş) dediği çok hoşuma gitti mesela, "şimdi sırtıma çantamı alıp okula gitmek vardı, otobüse pasoyla binip okula gelene kadar uyumayı, cebimde ki üç kuruş harçlıkla bir simit bir ayran almayı nasıl isterdim bilemezsin, dert yok, tasa yok".
demek istediğim tadını çıkar, değerini bil.durmadan kovala
Okulu bitir, bir yandan part time iş bul cafe barda çalışmak olur özel ders olur, son senende daha ciddi tecrübe kazanacağın bir yerde staj yapmaya çalış. Ama mutlaka bitir. Odtü'de ortalama mezuniyet yaşı 24 mesela zaten.
Geç diye bir şey yok, o süreçte kendini geliştirdiğin sürece.
Geç diye bir şey yok fakat iş bulmaktan çok iş adabı, iş ortamına uyum vs. de önemli.
Part time iş bul çalış +500
Öğrenciyken anketörlük bile yapmış bir nesil var.
@ack3000 kusura bakma senin gibi olamadım. kişiliklerimiz farklı. yetiştirilme şeklimizde farklı. rahat içindeyken amelelik yapmayı götüm yemedi. üniversiteye geçince aklım başıma geldi çok özür dilerim. akrabalarıma laf etmedim zaten yazıda belirttim. kusura bakma insan üniversiteye hazırlandığı yıllar beni okuturlar mı diye düşünmüyor kazanmayı hedefliyor. şu an olsa ailemin dibinde oturur çalışır açıktan okurdum dün ve bugün aynı değil ne yazıkki. iyi bir baba olur benim gibi evlat yetiştirmezsin umarım.
Cevaplar için teşekkürler.
heartache -1
üniversitedeyken gelen para bir hafta yeterdi, orta halli bir ailenin en büyük çocuğu olmanın ceremesiydi sadece.
Kız çocuğu halimle üniversitede çalıştım, ailemden tek bir kez ekstra para istemişimdir o da kendim için değil.
Ülke dışına gitmeye fırsatım oldu ama hiç düşünmedim.
KArdeşlerimin önünü açmak için ilk üni.mi bırakıp tam zamanlı bir işe girdim, öyle de okumnaya devam ettim.
vs. vs.
Şu an en iğrendiğim şeylerden birini yapıyorum, kendimi över gibi örnek gösteriyorum.
Kusura bakmayın ama sistemi, devleti vs. yi eleştirerek bir adım ileri gidemezsiniz.
Başka ülkede de gidemezsiniz.
Zeki fakat tembelsiniz.
Muhtemelen su almaya bile üşenen tiplersiniz.
Sizi tanımadan, ön yargılarla ve hayasızca hakkınızda böyle düşünüyorum.
İnsanın önünü kapayan genelde kendisi oluyor.
İmza: Filoloji bırakmış, iletişim okumuş, iktisat terk bir muhasebeci.
@heartache
polemik olsun diye değil, kendi fikrimi (yani bence gerçeği) belirtmek için yazıyorum bu cevabı.
ben de erasmus yaptım. erasmus sadece not ortalamasına bakıyor. aldığın hibe yetiyor, ben evden hiç para almamıştım erasmus için. bahane arayan bulur. en iyi yurdun tek kişilik odasında kalmak istiyorsa o ayrı.
erasmus sebebiyle avrupa'nın her yerinden öğrencilerle arkadaşlık kurdum. bak inan bana, en az 10 kişiden 8i daha okurken çalışıyor. avrupa'da insanların 2 üniversite bitirip, o ara sosyal olup doya doya yaşayıp daha sonra işe başladığını düşünüyorsan ya çok küçük bir kesime denk gelmişsin ya da gerçekten bilmeden konuşuyorsun. şu cümleyi okurken ironi yaptığını bile düşündüm öyle söyleyeyim. hele iskandinavlardan örnek vermen direkt sallama. en az 10-15 iskandinav arkadaşım vardı ve hepsi çalışıyordu. ülkelerinde normal olanın da bu olduğunu söylüyorlardı.
boktan bir ülkede yaşadığımız doğru. ama bu duyuru sahibinin zihniyetindeki birine avrupa'da kimse iş vermez emin ol. öyle kaç kurtar kendini demeden önce kendimize bakalım. dünyanın en tembel milletiyiz arkadaş.
@aydogank, abi duygu sömürüsü yapma lütfen. ben kendimi seninle kıyaslamıyorum, yukarıda da belirttim. aithra da söylemiş, burada amaç kendimizi övmek ya da örnek göstermek değil. sadece yapılabilecek şeyleri yapmayıp söyleniyor olmana kızıyorum ben. he kim olarak kızıyorsun dersen haklısın. şunu deme çalışıyorum, belli ki aklı başında düzgün birisin. neden bana bakmıyorlar diyeceğine neden gidip kendine bakmaya çalışmıyorsun bunu anlayamıyorum sadece. yetiştirilme tarzından falan bahsetme hiç. bahane bulmak yerine adım atmalısın. yoksa gerçekten geç olur, kendine yazık edersin. söylenmek ve eleştirmek kolay. çaba sarf etmeden bir şey elde edilmiyor maalesef.
Yurt dışında yillarca yaşadım, Avrupalılar okurken calismiyor diyen cevaba afedersiniz saglam güldüm. Üniversitede ki öğrencilerin cogu çalışıyordu, alsace lorraine bolgesinde zengin veya orta üstü ailelerin çocukları olmalarina ragmen. Buyuk clgunluk çalışıyor.
@aydogank
sen çalışmak istedikten sonra geç değil, çalışana her zaman ekmek var, yaş sorun olmuyor çok.
kariyeri bilemicem. zaten kariyer demek mutluluk demek değil direkt olarak.
@heartache he ablam senin çıldıracağın varmış zaten. şu yazılanların tam olarak hangi kısmı bu sistemi ve bu ülkeyi savunuyor? senin ailen sahip olduğun hayatı vermiş, iyi güzel. bizim öyle bir şansımız olmadığı için yapabileceğimiz tek şeyi yapıyor, yani çalışıyoruz. duyuruyu açan arkadaşın da gördüğümüz üzere sana sağlanan olanakları sağlayacak bir aile durumu yok. biz de diyoruz ki, durum kötü ve boktan evet, ama yapabileceğin tek şey çalışmak ve çalışmak. gerekirse köle olmak evet. bu ülkede ve bu sistemde bunu yapmak zorundasın. istediğimiz kadar eleştirelim. gerçek bu. bu gerçeği kabullenmek yerine sadece dırdır edersen 30 yaşında geldiğinde asgari maaşlı iş bulmak için kapı kapı dolaşırsın.
senin canın sıkılmış, okuduğunu anlamayıp başkalarına çatıyorsun. biz bu ülkenin gerçeğini anlatmak istiyoruz, sen gelmiş köstek olduğumuzu söylüyorsun. önerin nedir acaba bu arkadaş için? başka bir aileye evlatlık mı gitsin bazı olanaklara sahip olması için? belli başlı şeyler sağlanmadığı sürece maalesef bu sistemin bir parçası olmak zorundasın. beğen ya da beğenme.
sanki bu sistemi savunuyoruz ya...
Ya şartlarım ağır ve zorlandığım doğru. Bugüne kadar tek başıma iş tecrübemin olmadığı da doğru. Ama benim fikir istediğim konu belli zaten sen diyorsun ki ağlamayana emzik vermezler. Hayır kendimden utandım cidden öyle miyim diye iş var ben çalışmak istemiyorum değil benim durumum. Akrabalarımın eline de bakmıyorum sadece hayıflandım. Ki son cümlelerimde okulu bırakıp çalışmak daha mı mantıklı ondan söz etmişim. Duygu sömürüsü yapmak istememiştim ya da bana el uzatsınlar böhühü. Ben cidden balık tutmayı öğrenmek istiyorum. Faydalı olmak istiyorum. Fikir almak istedim.
@heartache
Kendini bu sartlarda yasayan tek insan saniyorsun sanirim. Yasim 23, toplam 8 yil yurt disinda yasadim, turk sisteminde bile okumadim. Senin maddi varlığının aynısı ailemde mevcut. Ama bu saydiklarin dediginin Saçmalığıni degistirmiyor. Sen calismayanlari gördüysen bende bir o kadar calisan gordum. Artisligin kime anlamdim. Guya surunmusuz fln. tanımadagın etmediğin insanlara direk bok atıyorsun. Maddi olarak tek iyi olan sensin herhalde bu ülkede. Alaksiz cvplar vermissin, avrupalıların calısıp calısmaması ailenin iki dairesi olması falanla ne alakası var anlamadım, kaldı ki benimkilerinin de var, seni beni bir kenara atalım 5 dairesi olup avrupa görmemiş adam cok ülkede, nasıl kıstas oluyor anlamadım sahsen. kafan süpermiş. Duyuru acan kişi kusura bakmasin mobilden yaziyorum hata cok.
Telefondan girdiğim için bazı yorumları kaçırıyorum sanırım. Özür dilerim herkesten.
@heartache
sürünmedim :) hep mutluydum. Gayet de insanlar arasında insan olarak büyüdük, hala da insanlarla yaşıyor ve çalışıyorum.
Ne coğrafi olarak olduğum yerden ne de olmadığım yerden "tiksinmiyorum".
Yaşadıklarımdan hiçbir zaman utanmadım, zorluk çektiğim zamanlar oldu ama daha da güçlendim.
eleştiri ya da düşüncelerinize takdir gelmiyor diye insanlara bu kadar acımasız olmayın.
yaşımız aşağı yukarı aynı fakat insanları sanırım sizden daha çok seviyorum.
ülkede fırsatlar diğer ülkelerle eşit olmayabilir. Fakat bu bizim başka yere gitmek zorunda olduğumuz manasına gelmiyor.
Gidebiliriz de, ailemiz bize imkanlar da verebilir.
Ama bize sunulan imkanlar diğer insanların yaşamlarını insan dışı yaşam olarak nitelemememize sebep de olmamalı :)
@heartache yazdıklarından hiç sıkıntı çekmediğin belli zaten, bizim ailelerimiz tutunamamış bizde sıfırdan tutunuyoruz hayata öyle toz pembe değil yani ailelerimiz kafasına göre yurt dışına gönderemiyor bizi.
ayrıca çok bıktıysan bu ülkenin insanlarından, neden hala burdasın? neden hala bu sitedesin?neden bu ülkenin insanlarıyla iletişim halindesin?
tutan yok, bil istedim.
Bu arada dil edebiyat okuyorum ve kültür/tarih dersi görüyorum. Derste aydınlanma, Fransız devrimi falan görüp hayatın (ülkenin) bu taraflarına rastlamak çok ironik. Çok garip ya. Çalışmaktan bahşedilmiş. Çalışmak neden sıkıcı olsun ki. Çalışmaktan ziyade zorunda kalarak çalışmak keyif almadan çalışmak ve bunun mecbur kaldığının farkında olmak sıkıcı, gerici, utanç verici vb. Sanırım hepimiz birbirimizden sıkılmışız.
çalışmak zorunda zaten ister istemez kalıyorsun, yoksa para veren olmuyor ;)
haaa, sen çalışmak zorundayken bunu mutlu olduğun bir işte yaparsan işi kıvırmış oluyrosun.
Buna da hayat deniyor, problemleri çözmek deniyor.
Ona buna saldırmaktansa problem çözüp kendini ve diğer insanları kabulleniveriyorsun.
Bu dünyada ailesi öldürülmüş, kız kardeşi satılmış, tecavüze uğramış ve öldürülmüş insanlar, gençler de var.
bazen resmi tamamen görmek gerekiyor.