olaylara pozitif yaklaşmaya çalışıyordum ama artık pozitif yaklaşmanın kendini kandırma gibi olduğunu hissediyorum. olumlu düşünürken iç sesim kendini kandırma diyor. zaten artık kendimi de pek sevmiyorum. yani 27 yaşında hayatında istediğini elde edememiş zavallının teki olarak görüyorum. yeni insanlarla hemen diyologda kuramadığım için çok çevremde yok. yani her taraftan darbe yiyorum.
siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? yurtdışı olmaz maalesef ve ankarada yaşıyorum.
kendinize bir kariyer yolu çizmişsiniz..işe ilk girdiğinizde biraz bunların kafanızda olması gerekliydi malesef..çünkü kendinizi bıraktığınız akıntı sizi bir yerlere götürecek ama şimdi siz akıntıya karşı yüzüp bilmediğiniz nehirlere girmek istiyorsunuz..
(tanrım harika yazıyorum..kitap mı yazsam acaba?)
bir de ar-ge sadece belli şirketlerin laboratuarlarında sadece belirli konularda yapılan şeyler değildir..bir görüşmeye gittiğinizde kendinizle ilgili ne gibi şeyler sunacaksınız? çalıştığınız şirkette nasıl riskler alıp nasıl çalışmalar yaptınız? ar-ge dediğin şey risk sonuçta.. bunlara bakar firmalar..
alın konunuzla ilgili bir ingilizce kitabı (teknik tabi) başlayın okumaya..8-9 kitap okuyun bu şekilde bakalım kitap okuyup araştırıp birşeyler yapabiliyor musunuz? (elbette yaparsınız o kadar kitabı okuduktan sonra) ondan sonra kendi firmanızda başlayın fikirler üretmeye..
yanlış anlamayın ama sizinki biraz burak yılmaz'ın allam barça'da olsam ne goller atardım demesine benziyor..
not : meslektaşız arada mesaj falan atın bana..
