devlette çalışıyorum, işini düzgün bi şekilde yapmak için uğraşan ender insanlardanım. gerizekalı gibi canımı dişime takarım. etrafımdaki insanlarla aram iyi. kadrolu değilim. eğitimim, dilim güzel. herşey iyi giderken bugün iş hayatımın şokunu yaşadım. geçen hafta uzman yardımcısı bir pislik aklı sıra büyüklük taslamak için masasındaki evrakı bana kaldırtmaya çalıştı. güzellikle söyledim kime aitse ona verin diye, üstelemesine rağmen yine kibar yaklaştım, aynen devam edince kimsenin işini yapmak zorunda olmadığımı ve meşgul olduğumu söyleyerek yerime oturdum. bu ahlaksız kalktı zaten bi sen çalışıyosun burda di mi! sen buraya boş boş oturmaya gelmedin! saygısız gibi şeyler söyleyerek benim nevrimi çevirdi. ayağa kalkıp, sesimi yükselterek haddini bildirdim ama hakaret kullanmadım. çalışan bi insan olduğum için söylediklerine katlanamadım.
neyse sesi duyan başkan geldi, tartışmaya şahit oldu ve savunma yazmamızı istedi. ben hem savunma hem de şikayetimi vererek derdimi anlattım. etrafımda olaya şahit olanlar da haklılığımın farkında. ben iki sayfa çok sağlam bi savunma döşedim.
derkeeen başkan efendi bugün kendisine işimi götürdüğümde kararını açıklayarak disiplinli bi çalışan olduğumun farkında olduğunu ama beni başka bi daireye göndereceğeni, ne olursa olsun sesimi yükseltmemem gerektiğini söyledi. o memur olduğu için süreci farklı işliycekmiş, benim cezam da buymuş. ben bi süre dondum bunu duyunca. sonra peki dedim çıktım. çıkınca bildiğin yıkılmış vaziyetteydim. sakinleşince tekrar gittim ve yarın kendisiyle konuşmak istediğimi söyledim.
şimdi ben duman olmuş vaziyetteyim. çünkü bu şekilde başka bi yere gönderilmeyi yediremem. dedikodular falan aman allahım. bi de olmadık bi yere gönderirler. bu kadar çalışan bi insan olduğum ve mevzu da (evet ses yükseltmesem iyiydi) haklı olduğum halde böyle bi karar çıkması beni acayip dağıttı. başkanla konuşmayı düşündüm ama onu bile istemiyorum şuan. çünkü fikrini değişse bile bunu bana demesi yetti. hadi konuştum olumsuz cevap çıktı, istifa etmek durumunda kalırım başka daireye gitmeyi kabul edemeyeceğim için ve işe ihtiyacım var . ayrıca o kadını da parçalamak istiyorum.
anlıyacağınız kötüyüm ben. bişeyler söyleyin. napıyım? dağa mı çıkıyım ben?
bir üst mertebeye şikayet et.
başkan dediğin adam torpillidir muhtemelen. o nedenle bir üst mertebe yetmeyebilir. çıkabildiğin kadar çık.
ama çok daha önemlisi başkan dediğin adamla konuş. haklı olduğunu ve sana bir terbiyesizlik yapıldığını, bunun altında ezilemeyeceğini ve sesinin yükselmesinin de gayet doğal olduğunu açıkla. haksızlığa tahammülün olmayacağını, verdiğin emeğin karşılığının bu olmadığını ve gerekirse konuyu en üst merciilere kadar taşıyacağını, tehditkar değil gayet güzel bir dille, açıkla.
Kendini yıpratmadan yap. Yapacagim sey su olurdu; tamam diyip yeni dairede sadece işimi yapmak ve kimseye prim vermemek.
Sen iyisin ama batuhan ın da dediği gibi tren yapmış millet. Hak hukuk kalmamış. Hiç uğraşma kardeşim.
Tukurdugumun kamu kuruluslarinda oluyor boyle. Bizde de yonetim sevmedigi personeli gonderemiyor ama rotasyon adi altinda dunyayi dolastiriyorlar. Genelde de politik goruslerini sevmedigi kisiler oluyor bunlar. Bazen de sacma bir kadin veya adamin kaprisi yuzunden.Bizim bir yonetici zamaninda "Calisan insan bir noktadan sonra atarli olur " der ve ayni senin durumundakileri anlardi. Ama o emekli oldu, yerine sacmasapan ama tanidikli bir insani yukselttiler, onunla kahve icenler izin alabiliyor ve yukseliyorken, calismaktan onunla laf etmeye cikamayan insanlara izin vermiyordu. Neyse ki onu da gonderdik. Gelen gideni aratti, o ayri bir konu. Sen de hakli oldugunu biliyorsun ve is arkadaslarin da biliyor. Gecici gorevle gidebilirsin belki, gittigin yerdekiler de bunu zamanla anlayacaklardir kesinlikle.
Dava acma gibi bir hakkin var mi? Genelde boyle davalar ise iade ve iade-i itibar kazanilabiliyor. Rotasyondaki cok kisi bu sekilde geri dondu bizde.
aychovsky +1
Sonuna kadar hakliligini savun.
Ayrica ben onlari gtusune koyim.
Belki daha soğukkanlı olabilirdin, olmalıydın, olmuş bitmiş, yapacak bir şey yok. Hayat bu tecrübelerin bütünü işte.
Benim işim yok, param yok, ekonomik özgürlüğüm yok. Senin yerinde olmayı isterim, yaşadığın zorluklara rağmen. Hani referans olsun diye diyorum, bakıp şükret diye değil.
1- devlette çalışana yüklenirler, bilmiyormuş gibi yapmalıydın.sırf word biliyor diye kurumun tüm evrak işlerini yükledikleri bir arkadaşım vardı. Herkes word biliyor ama kimse bilmiyor gibi yapıyor, işleri buna kitliyorlar. Gece gündüz çalışıyor dairede, cumartesi pazar gittiği de oluyor.
2- sonra bir olay oldu başka daireye şutladılar, kafası rahatladı. İkincisi diğer daire daha iyi olabilir. Sadece işini yap sen de ama ağır yap.