Ne zaman bu şehirden çekip gitme isteği gelse oturup bir kenarda geçmesini bekliyorum. demiş şair. öyle yap.
çık sokaklarda saatlerce yürü
iyice yorulmadan eve dönme
dönünce güzel film + uyku
Komik videolar yada komedi filmi seyret,gulunce unutuyor insan ya da gulmek iyi geliyorr...
vize haftam, tek bir dakika boş vaktim yok yani uyumaya dizi izlemeye vs. birinin başına bir şey geldiğini/geleceğini düşünmeye başladım böyle bir şey olamaz. tek düşünebildiğim kafamın güzel olması ama bunu da yapmaya imkanım yok. içerisi veya dışarısı fark etmiyor bunalıyorum. sanki ciğerlerime biri taş koymuş da zar zor nefes alıyorum.
edit: sınavlar için stres yapmıyorum. birden geldi bu duygu ve gitmiyor.
Gökyüzüne bak
bol bol dışarı çıkacaksın, yeni insanlarla tanışacaksın, iyi filmler izleyeceksin, iyi kitaplar okuyacaksın, bir ev hayvanı edineceksin. Bunları yapmadığın sürece geçmez. çünkü ana eksikliğin, muhtemelen, kendin için hiçbir şey yapamamak ve yalnız olmak.