Özellikle sosyal konularda. Bazen çok rahat şekilde insanlarla tanışıyorum, kendimi bile şaşırtan konuşmalar yapıyorum, bazı özelliklerimden dolayı takdir ediliyorum ama kimi zaman bambaşka birine dönüyorum.
O anlarda yaşadığım bazı şeyler;
- Mesela okulda, tanımadığım birine soru sormam veya bir şey istemem gerektiğinde cümleyi önce içimden kurup sorma planı yapıp iş işten geçtiği için öylece kalıyorum.
- Diyelim ki guitar hero oynuyoruz, cihaz arıza veriyor, görevliye haber vermek için kapıyı açtığım an görevli geliyor ama ben birkaç saniye görevliyi bulmak için yürümeye devam ediyorum.
- Bazen sorulara çok saçma cevaplar veriyorum. Ortak muhabbete dahil olamıyorum, birkaç kişiyle bir araya gelince "şimdi ne konuşsam" diye düşünüp o anı kaybediyorum.
- Konuşmak isteyip konuşamıyorum. Ayaküstü sohbetlerde geçiştirip gitme niyetinde oluyorum.
Ama tüm bunlar hep değil, sık tekrarlarla oluyor.
Bazen tam tersi hiç tanımadığım insanlarla tanışıp en derin konulara kadar konuşup ince ve leziz şeyler yaşayabiliyorum.
Aslunda tam olarak zeka seviyesiyle alakası yok ama öyle nitelendirdim. Sosyal konularda beynimin bir garipliği sadece. Size sormak istedim.
Benim gibi olan var mı?
Durumumun adı var mı?
Ne yapmalıyım?
-----
Güncelleme yapmak istiyorum.
- "Bazı" insanlarla inanılmaz güzel konuşuyorum. Anlattığım şeyler, yaptığım benzetmeler okunası bir kitaptan alıntılar gibi sanki. Kendim bile hayret ediyorum, bir blog açıp arada böyle şeyler yazsam ya diyorum. Bazılarıyla da tıkanıp kalıyorum, tıkanıp kaldıklarım genelde çevremde olan, asıl konuşmam gereken kişiler.
- Bugün pek sevmediğim biriyle konuşurken "bugün gidiyorum, 12 yokum" dedim. Gün demeyi unuttum. Niye? Beynimde bir şeyler oldu ve bunu sonradan fark ettim.
- Eve giderken koca yolda önümde bir adam vardı. Sağa dönecektim, adamdan hızlıyım, adam da sağa dönmeye başladı. İyice dibine sokuldum, geçmeye çalışıyorum, duvara sıkıştım bir an. Sonra hemen hızımı artırıp geçtim. Koca yol, yürüsene bir metre açıktan.
- Evde yalnızken, spor yaparken motor hareketlerde sıkıntı yokken kendimi rahatsız hissettiğim bir ortamda mesela yemek yiyorum, ayağa kalktım, sandalyeyi tam düzelteceğim, düşecek gibi oluyorum, dengem anlık bozuluyor.
Bazı cevaplara geç de olsa cevap vereyim,
@der meister, sosyal fobi mi yoksa daha karmaşık bir şey mi bilmiyorum ama merak ettiğim bunun adı ve çözümü. Sarılalım :))
@jesues, yaşım 21 ama hiç öyle hissetmiyorum. Küçük göstermiyorum ama yaşıtlarım daha büyükmüş gibi geliyor bana. Liseli gibi hissediyorum kendimi. Geçen gün sakal bıyık hepsini kestim, bi tatlı oldum, aynaya baktım mutlu oldum.
@ben eve cok acayip yollardan gidiyorum, ergenlikte bir kırılma oldu, ikili ilişki durumu. Ailem pek korumacı sayılmazdı ama tek çocuk büyüdüm, ilkokulda yaşıtlarım bağırıp çağırarak top oynarken ben köşede oturur, top peşinde kendini yormanın mantıksız olduğunu düşünürdüm.
uyku düzeni, beslenme, duygu durumu gibi şeyler de önemli. kandaki alkol oranı önemli. değişkenler çok. insana dair hiçbir şey garip değil bence :)
@i ve been mistreated, Uyku, beslenme önceden de iyiydi ama bir yıldır düzenli hafif spor yapıyorum. Alkol ayda yılda bir. Bilemedim. Beni "değişik biri" olarak tanıdıklarını biliyorum. Özellikle okul çevrem öyle.
HARFİYEN AYNI. sarılmak istedim. bana doktor sosyal fobi teşhisi koymuştu. yapabiliyorum ama rahat değilim. belli bir standardım yok. yani normalde çok rahat ve düzgün konuşabilirim ama kaygılarım, takıntılarım, problemlerim yüzünden o performansı gösteremiyorum.
bence asıl sorun ruh halinin ve zihinsel durumunun stabil olmaması. zeka seviyesi demeyelim de öyle diyelim. ve fiziksel şeyleri de kesinlikle dikkate almak lazım. aldığın sıvı miktarından uykuna kadar pek çok şey vereceğin cevaplara, tavrına etki edebiliyor. ama asıl sebep bana göre ruh hali ve zihinsel durum.
yeri geliyor tok sesle şahane düzgün bir diyalog kuruyorum. yeri geliyor my name is size üzüm teklif etmek istiyor deyip kalıyorum. yaratıcı, evren, artık her kim yapmışsa, bize bazı şeyleri random atıyor gibi. ruh halindeki dalgalanmaları kontrol altına alabilsek çözülür bence.
ha onu nasıl yapabiliriz bilmiyorum, ben kendimi bildim bileli iki uçtayım. ortam yok.
fiziksel etkenleri bilemem ancak bu gibi durumlarda kişisel telkin işe yarıyor. o mekanizmayı oturttuktan sonra da bu gibi pek çok sıkıntının minimuma inebileceğini söyleyebilirim. çoğunun kaynağı benzer şeyler olabiliyor çünkü. biri düzelip üstesinden gelinince devamı da geliyor. içinde bulunulan duruma o an bi tık dışarıdan bakmayı, 3. kişi gibi kendinize o anki durumla ilgili mantıklı sorular sorup cevaplamayı denemenizi tavsiye ederim. başkalarının hakkınızda düşündüklerini bilemezsiniz, o sebeple o konuda takılıp kalmamanızı da öneririm.
"nerden biliyosun?" derseniz, kendimden biliyorum.
kendinde eksik gördüğün şeyler mi var?
aha! Aynisi Bana da oluyor. Ben durumu yetistirilme tarzina bagliyorum ve biraz da ergenlikte yasanilan kirilmalar... dost kaziklari vs husranla biten iliskiler...
asiri korumaci bir aile yapisi ve gercekten sevginin, iyi niyetin suistimalinden sonra insanlarla iletisim de ara aciliyor. Belki gecmiste yasadiklarin seni insanlardan uzaklastirmis olabilir. demek ki birnl suredir Yakinlasmak icin adimlar atiyorsun. Bu insanlikla kurulan kutlanasi bag. Ben kendimde oyle nitelendiriyorum. Dengesiz gibi gorulebilir hatta bu gel git seni yorabilir. Ama devam et kendini iyi hissedeceksin zamanla tutarli olacaksin.
Ozeline girdiysem kusura bakma Ben daha derinlemesine baktim.
Güncelleme yaptım, iki haftalık duyuru umarım tekrar gözükür.