Ekşi Duyuru

Uzun süredir görülmeyen, telefonu, whatsapp vs si silindiği için unutulduğu , alt yüzeylerine zihnin fırlatıldığı sanılan birini görüp iki eski ilkokul arkadaşı gibi muhabbet ettikten sonra bir garip hoşça kal ve ondan sonraki saatlerde akılda hep o kişi, o konuşma, ve önceleri..

Genelde iyi anılar ama arada kötü anılar da geliyor. İçteyse duygusal şarkıların yankıları dinmiyor. Son günlerde hiç olmadığı kadar derin düşünceler, biri çıkıp öbürü geliyo boş kalmıyor hiç; Deep First Search gibi dallanıyor sürekli ama her seferinde başa geliyor tekrar.

ŞÖyle olsaydı belki daha iyi olurdu o zamanda, bu olaylar olmazdı gibi milyon düşünce... Acaba neler yaptı o kadar zaman, kimler oldu, şu an yalnız mı, sigarasının markası niye değişmişti, saçlarını boyamayacaktı 30una kadar, neden boyamış, çok kısa cevaplar verdim sorularına ve yüzüne pek bakmadım, bakamadım, önemsemediğimi düşünmüş müdür; en sonki tesadüfi karşılaşmada birbirimizin yüzüne bakmamıştık, şimdi gayet iyiydi, bu olgunlaşmanın bir göstergesi mi yoksa hayata daha çok gülüp geçebilmenin mi, veya normal arkadaş olabileceğimizin göstergesi mi ya da acaba, belki, olmaz mı olur ya..... Olmamalı da..

Bu tür düşünceler neyin göstergesi, hala içte bir şey olduğunun mu ya da hayatına giren her insana çok değer verdiği için çıksa bile aynı değeri koruması mı yıllar geçse de? O özel anların paylaşıldığı kişileri, 50 tane beden değiştirse de unutmayacağını iddia ediyorken.

Bu tür düşnücelerin günler boyu süreceğini sürecekken farklı güzel bir olay oluyor ve bu düşünceler şu satırlara kadar unutuluyor.



Kısacası, bu tür şeyler normal şeyler mi, var mı yaşayanlar, nasıl salıverilir ki?