yüksek lisansıma 4 sene önce başladım, yaklaşık 3 senedir de dondurmuş durumdayım. son bir dönemim kaldı, artık donduramayacağım da. ne var ki benim içimdeki okuma hevesi söndü gitti. yok yani, doktor olmadan bırakanı kovalasınlar diyen ben öeeh lan ne çalışacağım kafasına geldim. derslerim falan tamam ama tez yazmam gerekiyor. senelerdir daha başlamadım bile. yüksek lisansım projeliydi benim, işte çalışkan arkadaşları tezle de mezun edebiliyorlar. ben de en sevdiğim prof a gittim şöyle bir diyalog geçti:
-hocam tez yazabilir miyim?
-tabii ki!
-ama hani zordu bunu yapabilmek, izin verilmiyordu pek?
-o öyle, aslında colg sana açık olacağım. geliyorlar tez yazmak istiyorlar tamam diyorsun sonra kaybolup gidiyorlar. ama senin gibi biri istediğinde elbette ki hemen tamam derim.
-ehm çok sağolun.
evet ben de kayboldum gittim sonra. yahu içimdeki okuma isteği gitti resmen. şimdi ben hocamla tekrar konuşmalıyım, artık tez falan yazabileceğimi sanmıyorum, tekrar projeye çevirip mezun olabilirim ancak. ne var ki çok utanıyorum be. yani hocamın karşısına geçip ya işte benim hevesim gitti siz de böyle demiştiniz ama demeye cidden çok utanıyorum.
ben düşündüm ki hocaya bir mail atayım, bu hislerimi de böyle hisli hisli güzel güzel yazayım. sonunda da bu konuda görüşmek istediğimi söyleyeyim ve hoca da iyi yaklaşırsa projeye çevirip bu dertten kurtulayım.
siz hocanın yerinde olsanız ne yaparsınız? mail atmadan direkt randevu isteyip görüşsem? (ama çok utanıyorum ağa öyle böyle değil, hayatımda kimsenin güvenini böyle içine etmemiş biriyim ben) ya da tezden mi yürüsem her şeye rağmen? bir bir şey deyin bir gaz verin bir şey yapın benim bu işi çözmem lazım.
Aynı durum benim Lisans tezim için geçerli bölümü ayağa kaldırdım ben o adamdan tez alacağım diye.
Hoca olsam seni tanıyorum madem samimi mailini dikkate almaz gel yüzyüze konuşalım diye cevap verirdim hatta şu gün muhakkak gel derdim.
Yüzyüze halletmek isterdim. Kendine güven herkes her dakika motivasyonu yüksek olmaK zorunda değil yanı
Üzülme git konuş hoca ile
aynı şey benimde başımda. 4 sene oldu neredeyse tezi yazmıyorum ve geçen dönem hocam arayıp gelecek misin dediğinde kimseyi almayın hocam ben geleceğim tezi bitireceğim konumu da seçtim dedim. lakin öyle olmadı. ama hoca görmüş geçirmiş biri olarak seni anlayışla karşılayacaktır, cesaretini topla ve ara,sonra telefonu kapadığında boşuna hüsnü kuruntu etmişim diyeceksin.
üniversitedeki hocaların bu tip küçük detayları aşmış insanlar. pek göstermiyorlar ama onlar düşündüğünden çok daha yardımsever. istersen öncesinde hocadan bir randevu iste, sonra yüzyüze derdini anlat, eminim anlayışla karşılayacaktır. ben mesela bu dönem kayıdı kaçırdım, 3 hafta sonra kayıt işlerime başladım. böyle çekine çekine yanlarına gittim ama tüm hocalar çok yardımcı oldu, sağolsunlar şimdi derslere kayıt olabildim. mesela bi tanesi böyle ayak üstü onay veremem, sonuçta 3 hafta dersleri kaçırmışsın. yarın gel odamda konuşalım dedi. odasında konuşunca, durumumu anladı ve dersi almama onay verdi.
kısaca rahat ol. böyle içinde sakladıkça kendini daha da sıkarsın. içinden çıkılamayacakmış gibi gözüküyor ama konuşunca ha bu muymuş diyeceksin.