Anlatınca kendimi güçsüz hissedecegim için kimseye anlatmıyorum.
anlatamıyorum da.
Denedim olmadı
günlük tuttum ifşa oldu o günden beri hiç bi yere yazmıyorum
sözlük hesabım da ifşa oldu onu da bıraktım.
Çözümü olmayan sorunlar içindeyim.
Anlatsam olmuyor anlatmasam olmuyor
Uf valla çok kötüyüm şuan
kime anlatıyorsun ki? vardır elbet bir tane anlatılacak sağlam kişi. ya da konuya bağlı olarak kişiler? günlüğünü de şifreli yaz diyeceğim ama böyle durumlarda hep ablamın günlüğünü deşifre edişim gelir aklıma...
Ilkokuldaydım şifreli yazdığımda
Ayrı eve çıkana kadar günlük olayı yalan
Bana anlat arada. Kuyuya bagiriyor gibi hissettiririm ekseriyetle.
aynaya bakarak içinden geçen her şeyi anlatmayı denedin mi? yargılanma ve ifşa olma sorunun olmayacak. istemediğin cevapları duymayacaksın ve istediğin zaman anlatmayı kesebileceksin. her gün aynada kendisiyle konuşup ciddi problemlerini aşan bir tanıdığım var. işe yarayabiliyor.
yalnız kalıp kafamı dinleyecek ortamım yok belki de ondandır
tahmin edilemeyecek bir mail ve uzantıyla blog aç oraya yaz. kimsenin görmesini istemiyorsan şifre koyabilirsin
sağlam şifreli bir word dökümanı her şeyi çözer bence.
o değil de, ayna da fena fikir değilmiş hani. @martini +1
Pc kullanmıyorum. O kadar vakit harcayamam ben daha tezime5 vakit ayiramiyorum :(
İkeada büyük köpek var peluş oyuncak. Ben onu aldım,ona anlatıyorum. Müthiş rahatlatıyor.
bu arada birçok sorunun çözümü vardır bence. hiçbir şekilde çözülemeyeni bir kenara bırakıp yok saymak ise makul ve hatta gerekli bir karardır.
Çözülmeyenle el mahkum yaşamak Zorunda isen? Yetmez gibi yoksaymak istediğin her dakika burnuna kadar sokuluyorsa? Ne yapalım @virgül?
şimdi bir daha düşündüm de ben de kimseye bir halt anlatmıyorum. (bkz: sandbagging) yapıyorum onun yerine. yorucu olsa da en azından "ifşa" derdi yok.
Kuyuya eğilir bağırır anlatırsın, ordan toprak duyar, ekinlere söyler, ekinler rüzgara, rüzgar herkese söyler. Tam da bu sebepten gel bana anlat.
Ben de ketum bir insanım, kimseye pek bi şey anlatmam. Çözümü olmayan sorunları 1 yıldan fazla süre en yakınımdakilere bile anlatmadım, bu süreçte sıkıntıdan hastalık geçirdim falan. En sonunda ufak ufak anlatmaya başladım, 2-3 kişiye de nerdeyse her şeyi anlattım. Anlatmayınca hasta oluyorsun. Anlatmam bi şeyi değiştirmeyecekti farkındaydım, o yüzden anlatmamıştım ama hastalık vs. olduktan uzun süre sonra anlattım ve az da olsa rahatladığımı söyleyebilirim.
el mahkum diye bir şey yoktur ki indescribable. (sağlık sorunları hariç en azından)
yani senin örneğini bilemem ama bazı zor sorunların çözümü biraz radikal kararlar almaktan geçer, ki bunu çoğu zaman göze almaz insan.
sebep ve etkenleri düşünerek, çözmek için elinden geleni gerçekten yaparak, gerekliyse yardım isteyerek bile kurtulamadığın bir sorunu yok saymaktan başka (akıl sağlığını koruyabilecek) başka bir çözüm var mı sence?
virgül+1
akan suya anlat, içinde kalmasın.
utanacak hiçbir şey yok bunda hastalık.
ben çocukken babamın şizofreni hastası olmasından utanırdım ama napalım yani , hastalık bizim elimizde mi sonuçta.
anlattıkça normalleşecek zihninde , anlatmayıp içine atarsan olmaz.
her şey herkesin başına her an gelebilir.