şuan düşünüyorum. birazdan uyucam. yarın uyanıp yine aynı şeyleri yapcam. bir ev aldım. 27 yaşında erkeğim. mutlu değilim açıkcası. bilmiyorum yani. maddi olarak iyi durumdayım çok şükür. kimseye borcum yok. bu kadar.
sizler ne durumdasınız? birileri bi yerde dünya için bir şeyler yapıyor. dünyada çok güzel şeyler de olyor çok kötü şeyler de ama bizim durum ne onu anlamadım.
napıyım ben? bazen düşünüyorum intihar edenleri filan. o kararı vermek çok garip bir şey. yani gerçekten evden kendini bir yerden aşağı atmak için çıkıyor olmak çok ürpertici. ben o kafada değilim elbette. sonra diyorum bu insanları hayata bağlayan bir şey yok. mesela evlilik. kötü bile olsa seni bir şeye bağlıyor. sorumluluk sahibi oluyosun. çocuk da varsa yine bi hareketlilik oluyor. kafam karışık biraz.
sizler nasılsınız? iyi misiniz?
herkes aynı, raad ol
30lu yaş depresyonu gibi birşey bu. varoluşçu bunalıma benziyor. bende de aynısı var ve geçmiyor gibi.
yapılacak bir şey de yok aslında. bir kere bu gerçeğin farkına vardığın zaman kolayca geri dönülmüyor çünkü. 6.45'in bir lafı var; "ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki?"
eksisozluk.com
Haci kendine ve baskalarina buyuk manalar ekleme kafan raat oluyo problem falan kalmiyo ne zamanki kendini karsilartiriyon biri ile problem cikiyo, tatil rahatliginda takil hep, mis...
anlamlı bir ilişki yap. sevgilisizlik boslugu. tanrım.
bizim durum selçuk şahin. bir şekilde takımdan ayrılamamaya bakıcaz. fırsatını bulunca iki ter atarız. 1-2 maçta maçın adamı olmaya yaklaşırız falan böyle biter kariyer.
23 yaşındayım. haziranda mezun oldum. işsizim. iş bulmaya niyetim yok. doktora yapmak istiyorum, hırsım yok. anlamlı bir ilişkim var ama birbirimizi çok yıprattık, toparlayamıyorum bazen. babamla aynı evde yaşamamıza rağmen konuşmuyoruz. olan potansiyelimi değerlendirmediğim için 3-5 seneye başımı taşlara vurcağımı biliyorum. ama hiçbir amacım yok, intihar etmeme sebebim arkada kalanlar üzülmesin.
kısaca yalnız değilsiniz, hayat çok boktan ve evet boşuna yaşıyoruz çoğumuz.
daha ne olacagidi. altı üstü hayat bu zaten.
yaş 28 iş yok. diploma yok. aşk yok. sevgili yok. para yok. araba yok :D dipteyim fakat aklıma intihar hiç gelmedi dostum.
benim aklıma da intihar gelmedi. saçma buluyorum dicem ama intihar edenlere ayıp olacak o kafaya erişemedim belki henüz bilmiyorum.
sevgisizlik olabilir. çünkü en son 5 sene önce aşıktım ve 5 senedir kimseyle ciddi olarak bir ilişkiye başlamadım.
ailem diretiyor evlen evlen diye ama ben hazır değilim şuan için. eskisi gibi de değilim. mesela trip çekemiyorum. anlayışsız insanlara tahammülüm hiç yok. daha sinirli bir tip oldum. sürecimi gözlemleyebiliyorum.
belki de evlenmeliyim bilmiyorum. cinsellik olarak açlığım yok. sevgi konusunda açlık var. ama işin garip tarafı kendimle alakalı değil. mesela bir kadına aşık olmak. bir kadını sevmek olabilir. başka birine değer vermek. neyse kafam karışık biraz. uyuyunca düzelir inşallah.
herşeyin sebebi duygusal bosluk dostum. kendinde biliyorsun. güzel bir sevgililik olmadıkça insan yarım kalır. bosluk olur. her seferinde dönüp dolasıp buna geliyor bunu fark ediyorum. bunu tatmin etmedikçe geçmeyecek.