sokak kopeklerine tavuk kemigi vermistim. sonra galahad beni uyarmisti, olume goturebilecegini soylemisti o kemiklerin. gunlerce sokaktaki kopeklerin durumu dusundum. hele bir gece hic uyuyamadim. cikip disari baktim, yattim kalktim, pencereden baktim.. of, korkunc bir azapti.
bir de konusmak isteyip konusamadigim bir zaman vardi. konusamadim, o cok dert oldu.
Ya ben bi ay once birini cok ezdim sinifta. Baya boyle yaptigi ne kadar salaklik varsa soyledim kursuden sifatina sonra da "Allahin vasifsizi bu yasa gelmissin kayda deger hicbir gelisme yok bunyede" diye de comkurdum kiza. Aglayarak cikmisti siniftan. Bence boyke bi aciklamayi hak etti de benim dersimde altmis kisinin onunde hak etmedi galiba. Neyse iste bikac aksamdir da bunu dusunuyodum.
Bilgisayar alıp, eve internet bağlatmak.
Ya sizin?
Anneme soyledigim birkac ufak yalan daha dogrusu yalan değil de dogruyu soylememe ki cogu da benimle ilgili degil zaten.
kucukken kediye yakın mesafeden ates ettim
bi arkadaşı yolcu ediyordum.
ana yoldan geçen minibüsü görür görmez fırladım durdurmak için.
arkadaş ta yola bakmadan arkamdan koşturdu.
tam o sırada ana yoldan bize doğru (yan yola) son sürat bir araç geldi.
nasıl olduysa ben kaldırıma çıkabildim arkadaş yapamadı, araç arkadaşa çarptı.
çok ciddi yaralandı. aylarca hastaneden çıkamadı.
arkadaş beni hiç suçlamadı ama arada hatırlayıp kötü oluyorum.
tamamen sürücü hatalıydı ama ben koşturmasaydım bu kaza olmayabilirdi.
Kucukken karincalari bilerek ezerdim.
Gecen sene sokaga atilmis bi ev kedisi bulup annemleri zar zor ikna edip sahiplendirene kadar 2-3 hafta baktim, kisirlastirdim vs. Sonra almak isteyen cikti, verdim, ertesi gun alerjisi oldugunu geri vermek istedigini soyledi ama annem istemedigi icin alamadim. Bi hafta zor uyudum ruyama girdi ya sokaga attilarsa diye.
Akvaryumumdaki baliklar tek tek oldu neden hala bilmiyorum, onlar da ruyama giriyo cok. Bu konularda gereksiz hassasim sanirim.
Bi de eski sevgilimden ayrilarak ona haksizlik etmisim, onu yalniz birakmisim hissi var oyle bi durum olmadigi halde. Bu da hala geceleri aklima gelir ruyalarima girer.
Geçen sene ev döşerken arkadaşın gazına gelip öğrenciyim dedim mezun olduğum okulda. Adam da meğer ordan mezunmuş öğrenciyim diye indirim yapmıştı. Sonra lafı da geri alamadım çok pis içime oturdu o yatakta da bir huzurlu yatamadım hiç. Taşımaya gelenlere yüklü bahşiş vermiştim ama nafile, her şeyi unuturum o çıkmıyo aklımdan offff
Meraklı kapıcımızı, soru yağmuruna tuttuğu nakliyecinin kafası rahat etsin biraz düşüncesiyle "abi sana arka taraftan seslendiler galiba" diyerek uzaklaştırmaya çalışmıştım. Halbuki adam belki çok yorulmuş o an dinleniyodu. Soru sorarak orada bulunma sebebini pencereden izleyebilecek birileri için meşrulaştırmaya çalışıyordu kim bilir. Geçen gün oldu bu olay, aklıma geldikçe pişmanlık duyuyorum.
ortaokul zamani alt komsumuzun cocuguna sebepsiz yere kotu davranirdim. niye yapardim hic bilmiyorum.
lisede bizim sinifta bir cocugu ezerlerdi. onu istesem koruyabilirdim.
iki tane daha olay var, ama birisi nick ardindan dahi dillendirmekte zorlanacagim bir sey, birini de oylesine bir yerde dillendirmek onun hatirasina saygisizlik olur.
bunun disinda ailem acaba secimlerim ve yasadiklarimla ilgili neler dusunuyordur diyorum ara sira. nerede hata yaptik diye dusunmelerine sebep olmus muyumdur? birisi cocuklar ne yapiyor diye sordugunda rahat cevap verebiliyorlar midir? muhtemelen pek cok kez hayal kirikligina ugratmisimdir kendilerini. onlar icin normal olmayi denemeli miydim?
e: yasliligim da muhtemelen kendi hayatimla ilgili vicdan azaplari ve pismanliklarla dolu olacak. bu yuzden yaslanmayi hic istemiyorum.
sunu da en alta tasidim.
-hayvan hassasiyeti olanlar okumasin-
7-8 yaslarimdayken bir arkadasimla apartmana kedi almistik sevmek icin. sonra kedi korkup kacmisti elimizden. apartmanin kapisindaki cam kismi bosluk sanip birkac kez kendini oraya vurmustu. ertesi gun bodrumda olusunu bulduk.
bir de yine ayni yaslarda oyun diye cicekler arasinda tasla ari ezdigimizi hatirliyorum.
-hayvan hassasiyeti olanlar okumasin-
hayatta en sevdiğim insanın çok mühim, hayatta 1 defa olacak bir şeyi için patronumdan yarım gün izin istediğimde ve patronum kendince haklı sebeplerle ve fakat durumun önemini belirttiğim halde bana haksızlık ederek bana o izni vermediğinde istifa edip de o çok sevdiğim insanın yanında olmadığım için pişmanlık duyuyorum.
iznini alamadığım o yarım günü pasif agresif bir şekilde hiç iş yapmayarak, çalışıyor görünerek geçirmiştim.
maalesef o dönem ailevi sorunlar nedeniyle paraya ihtiyacım vardı ve o yüzden istifa etme veya kovulma riskine girme lüksüm yoktu. buna rağmen pişmanlık duyuyorum o gün işten çıkıp da sevdiğimin yanında olmadığım için.
Keşke anneannemi daha sık arasaydım. Yarın ilk ölüm yıldönümü.
ben hala lisede aldattığım kız arkadaşımın vicdan azabını duyuyorum. aklıma geldikçe "umarım insanları sadece benimle değerlendirmemiştir, umarım hayatında kalıcı bi soruna sebep olmamışımdır" diye dua ederim. Kız bizi bildiğin basmıştı amk. Benim gözümün önünden gitmiyo, umarım onun gitmiştir. Ondan sonra kimseyi aldatmadım, bildiğin mallıkmış, ergenlikmiş ama sonradan dank ediyo. Derya özür dilerim.
Dile getiremiyorum ben. Dile getiremediğim iki konuda vicdan azabı duyuyorum. Yıllardır çok sık aklıma geliyor, çok huzursuz oluyorum :( Siz nasıl dile getiriyorsunuz böyle rahat? :( Yoksa dile getiremedikleriniz de var ama onlardan bahsetmiyor musunuz?