Yalnız yaşıyor sayılırım, yani şu an abim benimle kalıyor ama geçici, yakında gidecek. Sadece kendim için yaşıyorum, bu da bana saçma geliyor. Sanki yalnız yaşadığım için sorumluluk alamıyorum gibi.
Kedi bakmak istiyorum, ama onun sorumluluğundan bile korkuyorum. Kendime ve evime doğru düzgün bakamazken ona bakabilir miyim diye düşünmeden edemiyorum. Bi taraftan, benim için bi motivasyon kaynağı olur mu ki kedi alsam? Onun için yaşamaya, bir şeyler yapmaya başlayabilir miyim? Belki çok saçma bir düşünce ama aklıma bi çözüm gelmiyor artık.
Birileri varken böyle değilim, mesela bir arkadaşımın evine gitsem girer onun bulaşıklarını bile yıkarım, çorbasını yaparım filan.
Kendi evimdeyken bütün boş zamanım yatağımda ve bilgisayar başında geçiyor. İşe gidene kadar ayağa kalkamam böyle. Nasıl kurtulucam ben??
Atalet.
Kedi alabilirsiniz bence.
Motivasyonunu arttıracak kitaplar da okuyabilirsin.
Ayni seyleri yasadim. Bi amacin hedefin kalmamis. Arkadas cevren geyikse eve yemege film izlemeye davet et boylece evi de derler toplarsin. Cok komik gelicek ama hayatinda biri olsa her isini iki dakkada hemencecik yapicaksin o enerji olucak icinde. O gunler gelene dek arkadaslarini evdeki yasam alanina dahil etmeyi dene
hocam 25 yaşına kadar böyle bitkin yaşadım, meğer bütün sebep kronik midir ne halttır demir ve b12 eksikliğiymiş
psikolojini bile korkunç etkiliyor. en kısa zamanda git bi kan tahlili yaptır çok ciddiyim. özellikle d vitaminine de baktır
bak valla çok ciddiyim. yaş ilerledikçe tedavide hap yeterli gelmiyor erkenden alın önleminizi okuyan herkese lafım
(bkz: comfort zone) içinde kaldıkça öğrenme gerçekleşmez, oradan bir şekilde kendini çıkarman lazım
static.squarespace.com
cocospeaks.net 
www.youtube.com
durursan düşersin cümlesini kendine sürekli hatırlat
Kedi diil de köpek olabilir
hayır kedi lütfen alma. onun sorumluluğunu şu halde taşıyamazsın. senin gibi motive olmak için hayvan sahiplenen insanlar (iyi niyetlerle de başlasalar) sonra onları ya atıyor ya da iyi bakamıyor. çok ciddiyim. başka birilerinin, bir şeylerin sorumluluğunu almamalısın.
Aynı haldeyim, kediyi ben de düşündüm ama yazık etmeyeyim diye hayvana vazgeçtim. Yemek bile yemiyorum evde, öğlen iş yerinde yiyorum bir tek. Yanlız başıma yaşayamıyorum ben, yanlız olmadığım zaman böyle değilim..