Soru bu anlamsız gelebilir düşünmediğim bir an mı var demeyin ondan bahsetmiyorum, çözümleme aydınlama ya da hakikat anlamı da ne kadar yalnız kalıp ya da gerçekten dış dünyadan kopmuş hissedip düşünceler dertasına varıyorsunuz? Günlük şeyleri ya da kişileri konuşmaları deği bunların ardındaki psikolojiyi şartları sebepleri altyapıyı..
Gün içinde nelere dalıyorsunuz böyle neleri düşünüyorsunuz ne kadar vakit harcıyorsunuz bir gün içinde.
Mesela bunu dünüyordum son yarım saattir ben. İnsanlar ama hepsi tüm insanlık bune nekadar vakit harcıyor ya da harcıyor mu? Yoksa hayvansal iç güdü ile yaşamın içinde savruluyor mu?
Son zamanlarda baya boyleyim ben.
günün yarısını böyle geçiriyorumdur
fazla düşünüyorum. bu yüzden artık aksine belli bir süre düşünmemeye çalışıyorum. daha doğrusu o an yaptığım neyse ona odaklanıyorum sadece, tabii becerebildiğim ölçüde. yemek yapmak, soğan doğramak, müzik dinlemek, yürümek...vs. bu tür sıradan aktiviteleri uygularken başka herhangi bir şey düşünmemeye çalışıyorum. olay da o olmalı zaten kanımca, maksat rahatlamaksa. zen'in, meditasyonun temelinde de, özellikle mindfulness denilen tekniğin özünde de bu olay var sanırım.
ben de düşünüyorum bu ara epey, ardını yani.
Genelde geceleri dusunuyorum. Yolda falan birde. Cok sey dusunuyorum hepsini siralayamamda genelde hepsi "derdini tikeyim" diyecegin turden oluyor.
ne zaman ciddi anlamda evrendeki varlığımı sorgulasam, mehmet pişkin tarzı bir motivasyon eksikliği içerisinde buluyorum kendimi.
bir çok konuda etrafımdaki insanlara faydalı olduğumu düşünüyorum ama evrenin tepesinden nasıl gözüktüğüme baktığım zaman, baya baya bir hiç gibiyim, düşüncelerim, yaptıklarım, yapacaklarım, o kadar kısıtlı bir yarı çapta dolanıyorki, kendimi bir hiç gibi hissettiriyor.
Sadece serviste gidip gelirken ara sıra düşünüyorum, o da uyumazsam, kitap veya müzik dinlemezsem veya yanımdaki kadın bir şeyler anlatmazsa. Bir de belki ara sıra buraya yazarken. Onun dışında kafamın içinde günlük ve akademik şeyler dışı ile ilgilenen bir kısım varsa sinek avlıyor bütün gün. Kalan düşünce de çöp.
Bernard Shaw'un bir lafı var (her lafı da bu adam söylemiş) "Sadece haftada bir iki kere düşünerek uluslararası bir şöhret kazandım" diye.