eski bağlantıları canlandırdım, görüşemediğim insanlarla görüştüm falan toparlandı bir şekilde ama kısa sürdü.
"ne gelir elimizden insan olmaktan başka"
ben hep yerlerde debeleniyorum. :)
o kadar takmamak lazım. hayat hep iniş çıkışlarla dolu. insanların hayatı, özellikle ilişkiler kesinlikle dışardan göründüğü gibi ya da sizin düşündüğünüz gibi değil.
Insan ayni noktada kalmaktan da sıkılıyor bir sure sonra. Farkinda olmadan ayaga kalkmaya basliyorsun.
(Bkz: why do we fall bruce)
İnatla yarak kürek yabancı terimler kullanıyorlar. (sözüm bknz verene değil) Türkçenin ırzına geçtiğiniz, paketleyip elinize teslim edebiliriz.
"Düşene bir tekme de ben vururum, o yalçın kayalıklardan yuvarlanışının keyfi için" demiş Nietzsche, Kalkmasını bileceksin. Kalkamazsan ölürsün. Yardım eli beklemeyeceksin. Hepimizin aynı yerde yürümemiz olanaklı değil zaten. Bunun farkında ol.