Öyle boş boş kedi-ciğer ilişkisine dayanarak eleştirmiyorum bu durumu. Çok şükür hedeflediğim yerin yanındayım, adım adım yaklaşıyorum. Biraz geriden bütüne bakınca çok sırıtıyor bu durum. Hani bir şeyi yok ama doğal bir yetenek var dersin. I ıh. Normalde neresinden tutsan elinde kalacak ama adam ediyorlar işte bazılarını.
dayılar sağolsun.
Bir tutam şans, bir tutam daha şans, ve büyük bir tutam da torpil. Genelde böyle oluyor.
Mesela eski çalıştığım yerin mutfak şefi geldi aklıma. Adam mutfak şefi bak.
Orada 3 yıl çalıştım. Ve bu adamın yaptığı yemeği bir gün bile yiyemedim.
Ancak diğer ustalar yapınca yiyordum. Ama bu adam yapınca yiyemiyordum. Sadece ben değil, personelin %90'ı yiyemiyordu. Ya da "doyalım bari" diyerek acı zulüm yiyorlardı.
Ve bu adam mutfak şefiydi. Adamın yaptığı yemeğin tadı-tuzu yok, elinin ayarı yok. Fasulye pişiriyor, ama sadece kendisi fasulyenin piştiğine inanıyor. Onun dışında herkes fasulyenin hala hayatta olduğunu düşünüyor.
Oluyor yani böyle. Torpil önemli.
inanmak ve kendini satmak da önemli
ben acaba ingilizcem iyi mi lan diye stres yaparken, millet öküz ingilizcesiyle CVsine çok iyi yazıyo filan.
bu ülkede bir çok insanın ve titleın overrated olduğuna bizzat şahit oldum.
yerim çoğunun koordinatörlüğünü ve müdürlüğünü yani.
