Tam doğru kişiyi buldum derken, ne oldu da ayrıldınız?
En sık rastlanan sebepler nelerdir?
Haydin kendimizce bir istatistik oluşturalım.
*Kendimden başlamak isterdim ama nişanlılık olayım olmadığı için katılamıyorum.
Aldatilmak
olmayacağını gördüm. hep kavga, hep sıkıntı. aileler tabi en büyük sorunlardan biriydi.
en küçük şeyden bile kavga çıkaracağına adım gibi emindim, öyle de oluyordu. sonunda dedim ki ben bu kadınla hayatımı geçiremem. ardından nişanı da bozduk. evlilik akdi olsaydı aramızda, ayıklayıp duruyordum şimdi pirincin taşını. o yüzden o masaya oturmadım.
hayatım boyunca verdiğim en iyi kararlardan biri, belki de ilkiydi. ha üzülmedim mi, tabii ki üzüldüm. ama bir gün bile pişman olmadım.
nisanlimin bir ailesinin oldugunu fark edince ayrildim.
ben nişanı bozacak kadar uyanık olamadım amk. sonraki safhada boşanarak hallettik.
ayrı dünyaların insalarıymışız, iyi arkadaş olunca iki üç sevişince illa evlenmek gerekmiyormuş, bir de memur çocukları biraz fazla disiplinli oluyormuş, hiç serserilik yapamayacakmışız meğersem evlenice. bilmiyodum ben bunları. yani benim cahilliğimden oldu biraz galiba.
(bkz: kuzenim yazmış)
benim de bu taraklarda bezim yok lakin kuzenim olacak bir davar, ana baba ve ablasının çenesine dayanamayıp aptal bir sebeple 5 yıllık ilişkiyi 2 yıllık nişanlılığı bitirdi. pişman ama erkekliğe poh sürdürmüyo. davar demiş miydim.
benim bi tanıdığın nişanlısı olan kız,
düğünden bir gün önce takıları da alıp kaçmıştı.
rezalete bak.
kız tarafı, zararınızı biz karşılarız olayı duyurmadan halledelim demiş.
bunlar da kabul etmiş. vay be.
Ailesi yüzünden. Nişan sonrası birden ortaya çıkıveren bitmek tükenmek bilmeyen istekleri, yaptığım işi aile fertlerine rant kapısı olarak görmeleri. ve en acısı da bütün bunları nişanlımın gayet iyi bilip görmezden gelmeyi seçmesi.
"Evlenirken karşı tarafın ailesiyle de evleniyorsun" lafı çok doğruymuş.