Nerede görse fazla bir samimiyet, bir muhabbeti uzatma vs. mevcut. Yani bi tanıdığınızı görünce selam verip geçersiniz, en fazla iki çift laf eder uzatmadan geçersiniz di mi.. Öyle değil işte.
En son işlek bi caddede yürürken çok uzaktan fark ettim, baktım karşılaşacak gibiyiz yolumu değiştirip (çünkü o anda yanımda tanıştırmak istemediğim başka biri vardı, hiç sırası değildi yani) hemen ilk karşıma çıkan dükkana girdim. Görmeye tahammülüm kalmıyor bazen.1-2 d.kka oyalandım. Aaa baktım içeri girmiş, dükkan sahibine benimle ilgili şakalar falan yapıyor, sözde sürpriz yaptı yani.
Yani diyorum ya, aşırı samimi olduğun kırk yıllık dostun olur, ona böyle sürpriz yaparsın, taa uzaktan görür de yanına gelirsin falan. 10 ay bile olmadı tanışalı.
İşin en sinir bozan tarafıysa, ne zaman bi işi düşse kitliyor. Yani o işi halledene kadar emrivakiyle/baskıyla vs aramalar, o işi tamamlatmalar. Hiç hayırlı/iyi bi haber için aramıyor yani. Çok ayrıntı veremiyorum ama genelde maddi şeyler bunlar.
Ve benim herkes gibi tercih etme şansım olmalı. Yapma ya da yapmamak gibi. Kuaförünüzün baskıyla sürekli bişeyler satmaya çalışmasını düşünün ya da sınıf/iş arkadaşınızın bir ürün pazarladığını zorla size satmaya çalıştığını düşünün.Üstelik nasıl olduysa tam tersi bir imaj çizildi kafasında heralde ama dünyalar kadar param yok benim.
Sorum: bu vatandaşın rehin almalarından nasıl kurtulabilirim?
Arama nasıl bir çizgi çizebilirim?
Biraz saygı duysun, duracağı yer bilsin istiyorum.
Aslında etrafımdaki herkes için lazım bu, insanlar nasıl bir anda kendilerinde bu kadar cüret bulabiliyor anlamıyorum.
not1: bir yazış durumu yok,öyle bişey değil.
not2:bunlar dışında iyi biri, bir kötülüğünü görmedim.
en temizi kavga etmek ve küsüşmek. bir bahaneyle yap bitsin. öbür türlü sümük gibi yapışır.
Laubaililiğini tersleyip sertçe "ben fazla samimiyetten hoşlanmıyorum" demek işe yarayabilir.
En iyi ihtimalle daha uzak davranır en kötü ihtimalle küser. Her türlü sizin istediğiniz olur
küsemeyeceğim biri. sürekli karşılaşmak gerekecek. küsmek mümkün değil.
fazla samimiyetten hoşlanmam diyebilmek için son çıkışı kaçırdım. daha başka bişekilde ifade edilebilir belki ama bu denilemez.
nezaket gösterip alttan aldıkça bazı insanlar böyle tepenize binerler.
açık açık söylemeniz gerekiyor rahatsız olduğunuzu.
Bir gün konuşup bir şey anlatırken o sana, (fazlaca uzattığı bir gün) "afedersiniz bilmem ne bey/hanım, sadede gelir misiniz, vaktim yok, acelem var. " de sertçe. Sen böyle dediginde anlatmaya çalıştığını anlayacağını düşünüyorum. Anlamaz ise, ertesi sefer karşılaştığınızda da konusunu acar ise, iş ve benzeri ortamlarda fazla samimiyet taraftarı değilim, merhaba merhaba kafidir nazarımda de geç.
Açık açık söylemez isen alamayacaga benzeyen insanlardan. Ben böyle iki tanesinden kurtuldum zamanında. Üçüncüden ise bildigin iletişimi keserek kurtuldum. Kaba olmadım ama yapmadım, aa pardon unutmuşum veya vaktim yok ilgilenemem kusura bakma de birkaç sefer, bir daha gelmez.