elbette, alem ayırt etmem bu konuda.
konustugum da oluyor, konusmadigim zamanlar da. ana ve o an hissettiklerime bagli. yalniz degilsem konusmam ama.
sagir kedimle de konusuyorum. yaptigim her hareketi mantikla aciklamaya calismiyorum. zaten mantikla aciklamaya calissam burada ne isim var oyle degil mi?
cansızlarla bile konuşuyorum sen ne diyorsun
kedilere falan epey konusuyorum, oyle "pisi pisi" gibi anlamsiz kelimeler sacma geliyor, kedicik kedicik diyorum. yaklasirsa normal diyaloga girer gibi devam ediyorum iste napiyosun, beni ilginc buldun mu falan diye. bebeklere de keza oyleyim.
evet, sıkça.
İnsanlarla bile gerektiği kadar konuşuyorum; hatta hiç konuşmuyorum (sevgilim hariç: )
Hayvan ve bitki ile konuşuyorum, bakteri görmedim şu ana kadar. Ulusa sesleniş gibi bir toplu sesleniş yapabilirim onlara da.
Yolda geçerken kediye, kuşa "Ne tatlısın sen. Günaydın" falan diyorum. Bir gün o hayvan dile gelip "Mırr, sana da günaydın" diyecek diye korkuyorum.
Cansızlarla konuştuğum oluyor arada ama o daha çok kendi kendine konuşma sınıfına yakın.
kendi kendime çok konuşurum.
Kedimle çok konuşuyorum. Onun dışında da her şeyle konuşuyorum. Bazenlerde kıyafetlerime sitem ettiğim de olmuyor değil.
kedimle ve sehpa köşeleriyle çok konuşurum.
"kopeklere selam vermek adam olmaya ceyrek var demektir"
yok, bi türlü açılamıyorum, uzaktan kesişiyoruz :(
evett.
evcil hayvan besleyip, onlarla konusmayanini hic gormedim.
İletisim onemli her canliyla.
Ev kedimle zaten konuşuyorum da okuldaki kediden tamamen doğal bir şekilde ve farkında olmadan özür dilemişliğim var.