Çocukta birmilyonda falan bir görülen bir rahatsızlık var. Çarptığı, dokunduğu bedeninin neresi olursa çürüyor, katı gıda yiyemiyor. Parmaklarını birakin elleri bitme noktasına gelmiş.Dudakları çürumüş, (bu ifadeyi kullanmadan nasıl tarif edilir bilemedim.) 12 yaşında bir çocuk.Annesi çocuğun hastalığından sonra (2 - 3 yaşındayken terketmiş.
Dedesi ninesi ilgileniyor. Maddi bir çözüm yok. Dünyanın bütün ilaclarinida verseler, dünyanın bütün serumlarini da baglasalar. Acısı dinmeyecek.
Annesi görmek istiyor, dede nine (ölmek için annesini görmeyi bekliyor diye düşünse de) annesiyle gorusturmuyor. Çünkü çocuk, ben annenin ne olduğunu bilmiyorum ki nene , hem gelip benim nasıl olduğumu mu görecek dediği için biraz da.
Ve acaba ismi mi ağır geldi diye diye değiştirilen çocuk, yeni adıyla Ahmet...
"Babanne ben öleceğim heralde ama korkuyorum."
Tamam öleceğim büyük ihtimalle de korkuyorum diyor.
Bogazima tir düğümlendi lan.
Ajitasyon değil, hikaye de değil. Hele Ağzınızın tadını kaçırmak hiç değil niyetim.
Ama resmen azmis gibi davranıyoruz.
Onun için biraz kacsin ulen agzimizin tadı.
Sosyal ortamlarda, Nette, etrafta bokunu cikartmayalim. Ölüm biri belki 12 yaşında bir çocuk, bakıp gülüyor bize, derdini si skiyim diye.
Dünya nin derdi bizim omuzumuzdaymis gibi ajitajitasyonun dibine vurup buhran yaşıyoruz en ufak bir sıkıntı karşısında.
Bir imtihan dünyasında yaşadığımızı unutmayi geç , hiç aklımıza bile gelmiyor.
Olum gerçekten napiyoruz lan biz.
Aynen oyle.napiyoruz biz!
Nasıl da hiçiz şu dünyada. Şey etsinler tabii derdimizi.
Bu farkındalıklar birikerek bir süre sonra bakış açınızı değiştirecek hayata karşı, o zaman daha sade, sakin ve azgınlıktan ajitasyondan uzak yaşayacaksınız. Ben de son 1 yılda geldim bu kafaya, mızıklanıp duran insanlara gülümseyip geçiyorum. Umarım kardeşimizi bir mucize bulur ya da huzurla melek olur eğer son kaçınılmazsa.
Açılan bu farkındalık kapınızın yarattığı içsel sorgulamalar sonrası kavuşacağınız huzuru ( elbet gelecek) en güzel şekilde yaşamanızı diliyorum.
Belli bir yasa geldim ama o olgunlaşma yi hale n kendimde göremiyorum malesef.
Vay be bu duyuruyu açtıktan bir iki hafta sonra ölmüştü, Ahmet.