edlt: eyvallah sinav stresi falan yok o iyi.
üniversiteyi değil de liseyi özlüyorum ben, üniversite de pek çevrem yoktu zaten.
ah keşke yine liseye dönsek.
değilim.
iş güç derdi yoktu, her ay para hesaptaydı.
tek derdimiz sınavlardı, o da 1 hafta.
keşke hep öğrenci kalabilsem.
Universite bittiği için Allaha sukurler olsun.
memnunum. asla oyle bir sey demedim.
Özlüyorum tabii, sorumluluk yok, hiç bir şey yapmak zorunda değilsin, henüz hayatın bir çok gerçeği ile karşılaşmamışsın, hayatımın en güzel zamanlarıydı. Bir şansım olsa yeniden 1. sınıftan okumaya başlamak isterdim. Sınav stresi dediğin ne ki, o bile güzeldi yahu, en fazla kalırsın dersten, ders çalışmayı bile özledim diyebilirim.
Çok şükür memnunum. Her iki tarafın da avantajı/dezavantajı var ama çalışma hayatını tercih ederim. Herkesten bağımsız ve düzenli gelir sahibi bir insan sahibi oluyorsun ki, üniversitedeyken yapamadığım birçok şeyi bunun sayesinde yapabildim. Ayrıca okulum ve bölümüm çok stresliydi, sınavıydı, projesiydi, sunumuydu, son sene mide hastası olmuştum geceleri uyuyamıyordum (reflü). Okulun da kendine göre güzellikleri var, çok daha sosyal bir ortam ama iş hayatından memnunum.
Arkadaş çevresi meselesinde haklısın ama bu biraz da sizin elinizde. Düzenli olarak görüşün, arada halı saha vs. takılın. Benim arkadaş çevremin hemen hepsi başka bir şehirde şu an ama kopmadık, memlekete gittikçe onlarla da görüşüyorum.
önce 'lise bitince özlersiniz' dediler, özlemedim. sonra 'üniversiteyi çok ararsın' dediler, aramadın. ilk işimden 5 sene çalıştıktan sonra istifa ederken 'burdan ayrıldığına pişman olacaksın' dediler, olmadım. sonuçta hayatın, arkadaşların, yaşadığın il bi şekilde değişiyor. değişikliğe uyup, onun iyi yanlarını görüp, keyif almak lazım bence. sonra özle, ara, pişman ol nereye kadar.