bugün kendimi tokatlıcaktım nerdeyse yaptığım mallıktan dolayı. anlatıyım bak.
Karkola cüzdan kaybettiğim için gitmiştim. Bu sefer rahat rhat konuşuyodum işte durumu anlatıyodum seri bi şekilde. tamam oddy tamam bi sus bıt bıt ne çene varmış yardımcı olamya çalışıyoruz dedi. benim yine felek şaştı mallaşmaya başladım. işte nüfus cüzdanlarına bakıyodu elinde olan. tek tek bakıyor kimler kaybetmiş vs. bana cüzdan ne renk dedi? -efendim diyip güldüm. Cüzdan ne renk cüzdan dedi. Abi bu nasıl bi şaka mavi işte nasıl ne renk dedim. sonradan jeton düştü nüfus cüzdanını değil kaybettiğim cüzdanı soruyordu. elinde nüfus cüzdanlarını karıştırırken sorunca malca cevap vermiş oldum.
zaten normalde de gerizekâlı birisiyim. ama böyle yabancıların ya ağzı laf yapan insanların karşısında daha da bi gerizekalılaşıp kitleniyorum. bunu nasıl çözebilirim?
ben de okurken cüzdan ne renk diye soru mu olurmuş diye kafamdan geçirdim başta. seninle aynı şekilde düşündüm :D bu durum biraz istisna olmuş bence.
gerizekalılık değil ki bu. sosyal fobin vardır belki
abi niye gerizekalı olasın? olur böyle şeyler. sosyal fobi olabilir mi? yani insanlarla konuşurken rahat olamıyorsun, tek sorun bu bence. anksiyete bozukluğu, sosyal fobi, o tip siksok bi şey muhtemelen. bende hala var bunlar ama eskiye oranla daha rahatım. çocukken aynı senin gibiydim, hatta bi kere annem sanırım "açılsın çocuk öğrensin" diyerek kendi alabileceği halde poğaça almaya gönderdi beni yolun karşı tarafındaki pastaneye. tıkandım orda, düzgün söyleyemedim. adam da güldü falan. o gün öyle bi özgüven kırılması yaşadım ki 5 sene kimseden bi şey isteyemedim, hatta bak 20 yaşına geldim hala çok net hatırlıyorum o günü.
yani diyeceğim o ki sen kendini kasıyosun, gayet normal hatalar bile gözünde büyüyo. bu nasıl çözülür bilmiyorum. ben zaman içerisinde bol bol teskin ve telkinle "olm ne kasıyon ya, konuşcaksın alt tarafı. hatalar, abukluklar her zaman olur. sen mükemmel değilsin. konuş işte geldiği gibi" diye diye alıştırdım kendimi artık, müşteri hizmetleri aradığında kızlar aşık oluyo ;) ;)
özgüven problemi. kendini değerli görmemek bence.
okurken guldum.
ama ne renk sorusunu direkt cuzdan olarak anladim ben nufus cuzdani degil.
olabilir. oncelikle rahat ol bu durumlarda. muhtemelen baska bir seyle mesgul oluyorSUNDUR. kafan da o an ucuyor oolabilir. sakin ol
böyle şeylere gül geç. sen, benim iş görüşmesinde yaptığım rezilliği görseydin, depresyon tedavisine başlardın :)))
teşhis koyacak bi yeteneğim yok ama anladığım kadarı ile sosyalleşme ile alakalı bir durum. yaş, meslek vs bilmiyorum ama önerim insanlarla daha fazla vakit geçir 1 kişi de olsa, 10 kişi de olsa sosyalleş.. bütçen el veriyorsa ilgini çekiyorsa, yabancı dil kursu, enstrüman çalma kursu vs şeylere katıl
eminim düzelecektir.
dipnot ben de cüzdan ne renk anladım. ama anlık olarak o anda nüfus cüzdanı anlamış olman normal.. türkiye burası
bunu daha önce de yazmıştım benzer bir duyuruya. içinde yaşadığımız sistem kendi devamına helal gelmesin diye herkesi süper aktif, sosyal, esprili vs olmaya zorluyor; herkes rahat rahat gidip alışveriş yapsın, insanlarla iletişim halinde kalsın, aman eve kapanıp tüketmeyi bırakmasın vs. böyle olmayanları da çeşitli hastalıklar adı altında yaftalayıp tedavi olmaya zorluyor. bazı insanlar çekingendir yahu, bu kadar basit. ya da bazı durumlarda çekingen olabilirler. bu bir hastalık veya gerizekalılık değildir. karakolda sorulan soruya ben de aynen senin gibi "nasıl ne renk?" der ve mallaşırdım, herkesin aklına ilk olarak nüfus cüzdanı gelir çünkü.
eğer çok dert ediyorsan bu durumu, kendini zorla biraz, insanlarla iletişim halinde ol sürekli ve yaptığın/söylediğin şeyleri de dert etme o kadar. herkesin başına geliyor zaman zaman. bak kaç yıllık avukatım, geçen sene bir duruşmada hakime kalkıp bir şey diyecekken koskoca yaşlı başlı hakim kadına "canım" diye başladım konuşmaya, ağzımdan çıkıverdi bir anda. baktım herkes duydu ve toparlama şansım da yok, afedersiniz hakime hanım, ağzımdan öyle çıktı, kusura bakmayın" dedim, kadın da güldü tamam buyrun sizi dinliyorum dedi ve geçtik.
aynı ben
inan, hiç çözümünü de bulamadım. sosyal fobim var.
Ben de bu tip şeyler yaşıyorum ama takmıyorum.
Bazen yeni tanıştığım kişilerle yemek yerken ellerim titriyor o derece ama takmıyorum. Takarsam sıkıntı olur. Zamanla da azalıyor.
normal olan sizsiniz.
ben de durumu sana benzeyenlerden biriyim dostum. tam doktor olmasa da kenarından sayılabilecek bir kişi "sen olaylara çok takılıyorsun. arkada bırak geç" minvalinde bir tavsiyede bulunmuştu. ben kendisine hak versem de henüz tam anlamıyla yerine getirdiğimi düşünümyorum.
senin durumu tamamen paylaşmakla beraber bendeki esktrası ise şu: misal birisi herhangi bir şekilde gururuma dokuncak bir şey söylediğinde onu kafamdan atamıyorum. olayın şiddetine göre bazen tüm gün tekrar o ana geri dönüp oradaki konuşmaları kendi kendime tekrar ettiğim bile oluyor. mesela bugün taksiciyle bi diyalog oldu. 4,5 tl tuttu ben 10 lira verdim o da bana 5 tl geri verdi. ben bekledim 50 kuruşu da versin diye. "niye bekliyon ? o kadar valiz koyduk 50 kuruşu mu bekliyon" dedi. o an çok şeyler söylemek istedim ama sustum. haklıyım haksızım orasını tartışmıyorum tabi ama biliyorum ki bu an önümdeki birkaç gün boyunca aklıma gelmeye devam edecek ve ben tekrar terkar dönüp duracağım aynı yerde.
(oha lan adamı rahatlatalım derken sedyeye kendim yatmışım gibi olmuş hjklşilkj :D )
hasılı demem o ki "takma" demek kolaydır ama bunu içselleştirmek o kadar da kolay değil. yine de çaresiz bir durum yok merak etme :)
Cuzdan muhabbetinde bir gerizekalilik goremedim ben.
Sosyal fobin icin ise biriyle konusurken karsindaki tam bir gerizekaliymis gibi dusun (yanlis anlasilmasin). Yani gerizekalinin biriyle konustugunu hayat edebilirsen rahat takilirsin, senin degilde onun senle konusurken heyecanlandigini dusun. Onemsiz biriyle konustugunu dusun.