işimden mutluyum. çok değil, ortalama kazanıyorum. ama yaptığım beni tatmin ediyor.
işsizim.
Ben memnunum. Herkes daha fazlasını ister elbette, yaşam koşullarıma yetecek kadar kazanıyorum. İş ortamım da iyi, stres yok, tuhaf insanlarla muhatap olmak zorunda kalmıyorum, maaşımı ve haklarımı eksiksiz alıyorum. E daha ne olsun. Memnun değilim desem döverler vallahi.
işimden memnundum. 8 senem. artık bunu istemediğimi anladım. tasarımcıyım. ömrüm ekran karşısında çürüyor. daha aktif yaşamak istiyorum. misal ülke ülke gezip müzik yapmak, fotoğraf çekmek az ve keyifli kazanıp onunla ömrü sürdürmek gibi.
Severek, zevkle yapabileceğim bir işten sırf işveren, egosu tatmin olmayan bir personel müdürü ve işverenin ailesi arasında kaldığım için uzun zamandır işsiz ve beraberinde mutsuzum (şu anda da etrafıma sahte mutluluk resimleri çiziyorum)..
işimi seviyorum.
maaşımı ve patronumu sevmiyorum yeni mezunum diye ebeme atladı.
ilk girdiğim hafta buralarda ağlanıyordum işten çıksam sımarıklık mı olur diye. 3. ayım biticek ve maaşımdan da işimden de acaip mutluyum.
Zaman zaman stresli ve yoğun tempo olsa da memnunum, evet.
Daha iyisi olur mu? Olabilir ama gerek yok.
çalıştığım sektörde büyük firmalar var. mesleğe başladığımda bunlara değil de küçük bir şirkete girmiştim. 1 yıl sonra bahsettiğim büyük firmalardan birine geçtim. o gün bugündür mutsuzum.
İşimi seviyorum ama çalışmayı sevmiyorum malesef bundan daha mutlu olacağım bir iş yok