ben susuyorum sonra yine bildiğimi yapıyorum.
annem söylenip içini rahatlatmış oluyo ben de istediğimi yapmış oluyom.
anne çok önemli.
Babama cogu zaman cok fevriyim.
Onleyemiyorum.
Ya haklısın malesef, dün ben de tartıştım babamla, normalde tutarım kendimi ama dünki tavrım beni de çok üzdü sonradan, regldim sanırım onun da etkisiyle tutamadım kendimi, gerçi iyiyiz şimdi, o da anladı hatasını düzelttik arayı da, anne babaya karşı hep saygılı olmak lazım, ne olursa olsun, haklısın, sen de uzaklaşmayı deneyebilirsin ortamdan sinirin geçene kadar, sinirin geçince gelir öyle konusursunuz
yooo. hatta sırf bu yüzden hayatımın içine sıvadım. hala etmiyorum ama. herhangi bir durumda susuyorum, kendime inat edip onların dediğini yapıyorum (tamam lanet olsun dediğiniz olsun gibi ama bunu kendi içimde yaşıyorum onlara bağırıp çağırma gibi bir yansıtma yok), sonra pişman oluyorum ne yaptım ben diye. kendi inaımla kendime zarar veriyorum işte.
anneme hiç kıyamıyorum, babama da öyle. kendime kıymaya bayılıyorum. ama gelecek yıldan sonraki planlarım için yoğun bir tartışma yaşayacak gibi duruyoruz işte o zaman her zamankinin aksi olabilir.
ne uzatmışsam bu kadar. evet alttan alıyorum, susuyorum. anlamaya çalışıyorum bazen onları da anlamıyorsam bile uzatmamak için, tartışma bitsin diyerek susuyorum.
ufak çaplı tartışmalar illa ki olur da son günlerde benim psikoloji çökmüş durumda bazı sebeplerden. gerçi hoş her zaman maalesef şımarıkça bir hoyratlığım da vardı ne yazık ki. peder bey aşırı korumacı bir adam bu beni sinir ediyor misal. aynı zamanda sinirli de. valide ile de tartışıyorum. hakim olamıyorum kendime. neyse hayırlısı ile gururumu kırıp yarın gönüllerini alırım inş. ama uzun vadede davranışlarımı nasıl uysallaştıracağım muamma.
Tartıştığım, dediklerini yapmadığım oluyor. Her konuda kendi bildiklerini, düşündüklerini dikkate almamı, uygulamamı istiyorlar. Yapmayınca da sen daha iyi bilirsin diyorlar. Tamam deyip geçiyorum arada ama çok fazla karıştıklarında, laf ettiklerinde haliyle sinirleniyorum ben de söyleniyorum.
Sende işe yarar mı bilmiyorum ama ben böyle yapınca kendimi çok iyi hissediyorum.
Yaptığım/söylediğim bir şeyden dolayı mevzu çıkmışsa, hemen özür diliyorum, haklı/haksız oluşumla ilgili en ufak bir tartışmaya girmiyorum.
İlk zamanlar, hemen özür dileyip konuyu kapattığın için, bir şeylere kızma/bağırma eşikleri düşüyor, çok basit şeylere bile laf söylüyorlardı ama sonra onlar da adam oldular. :)
ters bi herif olduğum için pek üstüme gelmiyolar. eleştirilecek taraflar var ama üstlerine gidince bozuluyolar ondan ben de fazla kasmıyorum. hem uzaktalar yav. overall'da iyi insanlar zaten. hadisle ayetle aram yok da anne baba iyiyse iyi davranırsın. kötüyse sen de ekmeğini eline alır işine bakarsın. dünyaya getirirken sana sormadılar. iyi, mantıklı, düzgün insan ol ama sakin olmak zorunda da değilsin.
Ben genelde saygiliydim ama babamla birkac kere ciddi ama cok ciddi tartistigimiz da oldu. hatta bir keresinde hic gozumun onunden gitmez, oyle bagirdim ki geri geri yuruyup sandalyeye oturmustu o da sasirmisti hatta yuzunde uzuntusu okunabiliyordu. simdi babam yok, oleli 8 sene oldu. o ani hatirladikca nasil uzuldugumu tahmin edebiliyorsunuzdur. simdiki aklim olsa hic aklima yatmiyor da olsa sirf o mutlu olsun diye her dedigine tamam derdim. elbet anlasamadiginiz pek cok nokta olacak, siz onlari uzmeyin. simdi bir oglum var, bir gun bana oyle bagirirsa nasil sasirip uzulecegimi tahayyul edemiyorum. Umarim babam beni affetmistir.
Son yıllarda sürekli telkinle frenliyorum kendimi. Anne babaya efelenmek çok kolaydır. Yapmamak gerek.
ben ikisiyle de mecbur kalmadıkça ergenlikten beri tartışmam, ergenlikte de çok nadirdir. genelde zaten tamam anne, diyip yine bildiğimi yaptığım için değişen bir şey olmuyor. heralde anneme babama bağırıp, saygısızlık yapmak en son isteyeceğim şeylerden biri.
annemle bağrışmayalı en az 10 sene olmuştur, babamı hiç hatırlamıyorum. kardeşlerimden anneme babama erslenen olduğu zaman bile çok sinirleniyorum.
üzmemek gerek, yaşlandılar, yaşlanıyorlar.
bi süredir düşünmemiştim aslında bunu ama sen sorunca hatırladım ki hiç alttan almıyorum. bişey söyleseler 10 katı cevap veriyorum her ikisine de. annem de biraz aksidir gerçi ama babam yumuşaktır hep. çok ta iyi anlaşırız genel olarak ama bi tartışma yaşasak cevap vermediğimi hatırlamıyorum. bazen de çıldırtmıyo değiller tabi.
hadisten sonrasini okumadim.