bir sene boş beleş işlerle uğraştım, daha ziyade 3 senedir sürdürdüğüm web işlerine odaklandım ama ciddi hiçbir projem olmadı. leyla şeyler işte.
askere gittim.
askerden geldim.
2.5 ay iş aradım ve izmirde iş bulma imkanım olmadığını anladım. üstelik işletme ile ilgili mesleklerde de en ufak bir yetkinliğim olmadığını çözdüm.
istanbulda web yazılım işlerine başvurdum
bir yerden mülakata çağırıldım, görüşmeye gittim işe alındım,
izmire döndüm eşyalarımı topladım
bankadan 5000tl kredi çektim
3 gün sonra istanbula geldim, eve çıktım
işe başladım.
tek bir arkadaşım bile yok, sabah işe gidiyorum akşam işten dönüp yemek yapıyorum evi temizliyorm bulaşıkları yıkıyor ve uyuyorum.
ben hiçbir plan yapmadan atladım amk, şimdi düşünüyorum. kredi mredi de çektim. daha onu da ödeyeceğim, gerçi para olarak fazla sıkışacağımı düşünmüyorum da sosyal hayat diye bişiyim kalmadı.
ben ne bok yedim çözemiyorum amk.
not: bu arada eklemeyi unuttum ama işimi baya seviyorum. şevkle yapıyorum, bazı sabahlar adımımı hızlandırıyorum hemen ofise gidip aklımdaki projeyi canlandırayım diye.
açıkçası evim de güzel, ama yeri bok gibi. her gün 1 saat yol çekiyorum. kira tabi. hani hep olumsuz yazdım gibi oldu da, olumlu şeyler de bunlar.
daha dur sakin ol. cok yeni anladigim kadariyla. istanbulda cevre edinirsin. is arkadaslarinla basla once. sonra komsularina mahalledeki esnafla muhabbet. arkasi gelir.
keşke sosyal hayatım sıfır olsa da bi işim olsa.
herkes bi yerlerden başlıyo yani. anamızın karnında arkadaşımız olmadı. illa ki yeni bi ortama girecektin. doğal olarak yeni arkadaşlıklar kuracaksın zamanla. yavaş yavaş olur bu iş. canını sıkmaya gerek yok. çektiğin kredi de düşük bi miktarmış, ödersin.
biraz tecrübe olur sana da.
ya aslında canımı sıkmıyorum. işte falan vaktim de gayet güzel geçiyor.
ama ben ne sikime güvenip böyle bokların altına girdim, 96 saat içinde nasıl kararlar verdim onu çözebilmiş değilim. arkadaş edinme mevzusu sıkıntılı olacak ama o da sikimde değil şuan, almanyaya çalışmaya gelmiş adamlar gibi hissediyorum biraz.
dogdugum sehirde arkadassiz yasiyorum derim ve sukredersin. hayat bi sekilde o git gel uyu rutinine donuveriyor. en azindan bi donem ciddi kisir geciyor. kabullen ki mutsuz olma. ama ileriye donuk de bazi tutkularin olsun. abartma. gayet guzel bi senaryo islemis, arkadas olayi cok hizli gelisir. simdilik iyi seyirler.
4 sene önce güzelim şehrimi, işimi, arkadaşlarımı bırakıp istanbula geldim ben de. ilk aylar dediğin gibi boktan geçer ama kendini geri çekmezsen bir şekilde yavaş yavaş çevre edinmeye başlıyorsun. merak etme geçecektir.
uplamak lazım ya.
işimi seviyorum, patron şirketi, kurumsal bir yer değil ama burada gelişebielceğimi düşünüyorum. şimdi beni .net eğitimine gönderecekler. onu öğrendikten sonra sap yazılım danışmanlığı da yapacakmışım. inşallah olur kaderim değişir.
ve umarım, patron şirketi olduğu için, ödeme sıkıntsı veya kovulma gibi durumlar yaşamam.