Cinsiyet fark etmeksizin, en yakın arkadaşlarınızda veya anlık tanıştığınız insanlarda kendinizde eksikiğini hissettiğiniz ve sahip olmak istediğiniz özellikleri görünce üzülüyor musunuz?
bu sorun bir tek bende mi var yoksa?
mesela bir erkek görüyorum, kaslı filan. hemen üzülüyorum "keşke ben de öyle olabilseydim." diye. zayıfım ve atletik, seksi hissetmiyorum kendimi çünkü.
kültürel birikimine hayran olduğum birini görünce veya da benim yapmak isteyip de çeşitli sebeplerden yapamadığım, yapamayacağım şeyleri başkasının rhaatlıkla yaptığını görünce direkt moralim bozalıyor.
ama bu bir kıskançlık değil asla. "ben neden onlar gibi değilim?" gibi bir cümleye indirgeyebilirim yani olayı özet olarak.
bunu nefes alıp vermekten daha sık yapıyorum.
erasmusa ve ya work and travela giden arkadaşlarımı görünce oluyor bende. işinde başarılı ve bir amacı olan insanları görünce de oluyor.sonra da ulan şu elin oğlu gibi olamadım diyorum.
yaşama maksimum sevgi duyan ve buna göre yaşayan( ucu çok açık, içine her şeyi doldurabilirsiniz) insanları görünce oluyor bana bu.
evet çok fazla.
Tabiki de oluyor.bu imrenmek dogal bir sey ki.
hayir
Oluyor yahu. Birine bakıyorum her ay başka ülkede. Birine bakıyorum popi, birine bakıyorum başarılı akademik anlamda. Kendime bakıyorum, üzülüyorum tabi.
anlık oluyor ama günler boyu "herkesin elinde çikolatalar püskevitler. bizde niye yok" diye düşünmüyorum. kendinden memnun olacağın özelliklerin olsun o zaman takmazsın kimde ne varmış sende ne yokmuş.
cengiz imrenme
Böyle şeyler beni hırslandırıyor. Hırs yapıp ne şekil verebildim vücuda ne de kültürel birikim adına bir gelişme oldu. Ama hırsımdan bir şey kaybetmedim. Yapı meselesi işte.
İlginç geldi bana böyle durumlarda üzülmeniz. "Karşı koyamayacağı bir güç karşısında kendi canına kıyar ancak insan" sözü geldi aklıma. Seninkisi de buna benziyor. Hiç mücadele etmiyor, hemen pes ediyorsun. Kendini motive etmeyi öğren diyorum ve bitiriyorum.