ne gibi sıkıntılar oluyor? uzun dönem mi gitti kısa dönem mi?
askerlik yaptıgım yerde vardı kısa dönemler de uzun dönemler de, gençler de yaşlılar da. hatta çocugu olan adamlar vardı.
çocuklarını ve eşlerini özlüyorlar.
babam gitti benim. 7 yaşındaydım ben askere gittiğinde. ağlamıştım falan. kısa dönem yaptı. dedemler bakmıştı bana. köyde başladım eğitim öğretimime. 3 sınıf birleşik olduğundan okumayı sökemedim tabii. babam askerden geldikten sonra da bayağı zorlandım falan 2. sınıfta okumayı 3. sınıfta yazmayı sökmüştüm. bunu şimdi niye anlattıysam?
var yani. zor oluyor. hele çocuk da varsa...
babam 30 yaşında gitti. ben 10, kardeşim 5 yaşımızdaydık. polis akademisi, tayin, ikinci çocuk vs vs derken hep ertelemiş. bize etkisi çok büyük oldu. tam istanbula taşındık, daha yer bilmeyiz iz bilmeyiz, babamı çağırdılar. annem iki çocukla kocaaa istanbulda tek başına kaldı. para yok, arabayı satıp yedik. bu arada benim dersler nosedive yaptı (ay bu kelimeyi kullanmayı hep istemiştim kısmet bugüneymiş) çünkü matematikte falan hep babam yardım ederdi. babam döndükten sonra da eve bir yabancı gelmiş gibi hissettim ben şahsen. gidene kadar saçına fön bile çekip oynadığım babamdan soğumuş muyum, unutmuş muyum bilemedim. kucağında bebeğini sallayan bir bebek hediye etmişti bana gelince. onu elime aldığım zamanki garip duyguyu, kabul edip etmeme çelişkisini ve aradaki bağın olmayışı hissini hiç unutamayacağım sanırım. sonrasında da o ilişkiyi hiçbir zaman toparlayamadık zaten. yıllardır vedalaşırken bile sarılamıyoruz birbirimize, öyle salak bir şey.
bu arada, sadece 6 ay gitmişti ama demek ki 10 yaşında bir çocuk için büyük etkisi olabiliyormuş 6 ay gibi kısa bir sürenin.
bekar gittim, evli olanları görünce bir nebze daha iyi durumdayım demiştim, çünkü daha fazla zorlandıklarını görüyorsunuz, mesafe de uzaksa ya da merkezi bir yer değilse zor cidden. unutamayacağım bir durum, doktor asteğmen arkadaşımızın (kendisi Van'da görev icabı) bir gün telefon görüşmesi sonrasında İstanbul'da bir başına bırakmak zorunda kaldığı eşine yapılan taciz sonucu eli kolu bağlı hiç bir şey yapamadan askerlik görevine devam etmesi olmuştur. Ha tacizin boyutunu vs. anlattığını tam hatırlamıyorum, üzerinden 10 sene geçti, unuttum gitti, ama böyle bir durumda yerinden kımıldayamamanın acısını gördüm ben orada.
en güzeli bekar(sevgilisiz falan, ellerin bomboş) gitmek. bağlılıklar arttıkça zorlaşıyor. sevgili de level 3 oluyorsa evli level 10, çocukla level 9000 oluyor. 3 aylık kızını bırakıp gelmiş asker arkadaşım dik girdiği acemi birliğinden kambur şekilde çıktı. son 2 haftada 3 kere falan güldü. evli çocuksuz olanlar yine iyiydi, hele eşinin yanında ailesi falan varsa daha rahattı tabi. bir de sevgililer genelde terk eder askerdeki sevgilisini, evli olunca böyle bir korku olmuyor.
gitmedim ama gidenleri gördüm. hiçbir artısı yok. kendin için de ailen için de rezilik.
arkadaşım 3-4 yıllık evliydi. tatil yapıp geldim demişti. evlilik süresine de bağlı biraz ama genelde kadınlar için zor oluyor. bi de tek kalmaktan korkuyorsa annelerinde falan kalıyorlar.